Iosua sendt twee mannen uyt, om ’t lant Canaan ende Iericho te verspieden, ver s 1, et c. dewelcke de Koningh dier stadt laet soecken, 3. maer Rachab verberghtse, 4. ende bedrieght listelick des Koninghs boden, 5. ende sy verhaelt de groote verbaestheyt van ’t volck dier stadt ende des lants, verklarende dat sulcks van Godt den Heere quam, 9. Sy versoeckt dat de Israëliten haer ende hares vaders huys willen by het leven laten, 12. het welck de verspieders haer beloven by eede, doch met conditie, 14. Daer na keeren sy weder tot Iosua, 23. ende brengen hem goede tijdinge, 24.
1 IOsua nu de sone Nun hadde twee mannen, die heymelick verspieden souden, gesonden van Sittim, seggende, Gaet henen besichtight het lant, ende Iericho: Sy dan gingen, ende quamen ten huyse eener vrouwe, eener hoere, wiens name was Rachab, ende sy sliepen daer.
2 Doe wert den Koningh te Iericho geboodtschapt, seggende: Siet, in deser nacht zijn hier mannen gekomen van de kinderen Israëls, om dit lant te doorsoecken.
3 Daerom sondt de Koningh van Iericho tot Rachab, seggende: Brenght de mannen uyt die tot u gekomen zijn, die t’uwen huyse gekomen zijn, want sy zijn gekomen om het gantsche lant te doorsoecken.
4 Maer die vrouwe hadde die beyde mannen genomen, ende sy hadse verberght, ende seyde aldus: Daer zijn mannen tot my gekomen, maer ick en wist niet van waer sy waren.
5 Ende ’t geschiedde, als men de poorte soude sluyten, als het duyster was, dat die mannen uytgingen, ick en weet niet waer henen die mannen gegaen zijn: jaeghtse haestelick na, want ghy sultse achterhalen.
6 Maer sy haddese op ’t dack doen klimmen: ende sy haddese versteken onder de vlas-stoppelen, die van haer op het dack beschickt waren.
WP pagina achtergronden (7) (2)
7 Die mannen nu jaeghdense na op den wegh der Iordane, tot aen de veyren: ende men sloot de poorte toe, na dat sy uyt gegaen waren, diese najaeghden.
8 Eer sy nu sliepen, soo klom sy tot hen op, op het dack.
9 Ende sy sprack tot die mannen, Ick weet dat de HEERE u dit lant gegeven heeft: ende dat u-lieder verschrickinge op ons gevallen is, ende dat alle de inwoonders deses lants voor u-lieder aengesicht gesmolten zijn.
10 Want wy hebben gehoort, dat de HEERE de wateren der schelfzee uytgedrooght heeft voor u-lieder aengesichte, doe ghy uyt Egypten ginght: ende wat ghylieden den twee Koningen der Amoriten, Sihon ende Og gedaen hebt, die op gene zijde der Iordane waren, dewelcke ghylieden, verbannen hebt.
11 Als wy het hoorden, soo versmolt ons herte, ende daer en bestaet geen moedt meer in yemant van wegen u-lieder tegenwoordigheyt: want de HEERE u-lieder Godt is een Godt boven in den hemel, ende beneden op der aerde.
12 Nu dan, sweert my doch by den HEERE, dewijle ick weldadigheyt aen u-lieden gedaen hebbe: dat ghy oock weldadigheyt doen sult aen mijns vaders huys, ende geeft my een waerteecken,
13 Dat ghy mijnen vader ende mijne moeder in het leven sult behouden, als oock mijne broeders, ende mijne susters, met alles dat sy hebben: ende dat ghy onse zielen van de doot redden sult.
14 Doe spraken die mannen tot haer, Onse ziele zy voor u-lieden om te sterven, indien ghylieden dese onse sake niet te kennen en geeft: Het sal dan geschieden, wanneer de HEERE ons dit lant geeft, soo sullen wy aen u weldadigheyt ende trouwe bewijsen.
15 Sy lietse dan neder met een zeel door de venster: want haer huys was op de stadts-muer, ende sy woonde op den muer.
16 Ende sy seyde tot hen, Gaet op ’t geberghte, op dat niet misschien de vervolgers u en ontmoeten, ende verberght u aldaer drie dagen, tot dat de vervolgers weder gekeert sullen zijn, ende gaet daer na uwen wegh.
17 Oock seyden die mannen tot haer: Wy sullen onschuldigh zijn van desen uwen eedt, dien ghy ons hebt doen sweeren:
18 Siet, wanneer wy in het lant komen, soo sult ghy dit snoer van scharlaken draet aen de venster binden, door dewelcke ghy ons sult neder gelaten hebben, ende ghy sult tot u in ’t huys vergaderen uwen vader, ende uwe moeder, ende uwe broederen, ende het gantsche huysgesin uwes vaders.
19 Soo sal het geschieden, al wie uyt de deuren uwes huyses na buyten gaen sal, sijn bloet zy op sijnen kop, ende wy sullen onschuldigh zijn: maer al wie by u in den huyse zijn sal, diens bloet zy op onsen kop, indien een hant tegen hem zijn sal.
20 Maer indien ghy dese onse sake te kennen sult geven, soo sullen wy onschuldigh zijn van uwen eedt, dien ghy ons hebt doen sweeren.
21 Sy nu seyde, Het zy alsoo na uwe woorden: doe liet syse gaen, ende sy gingen henen: ende sy bondt het scharlaken snoer aen de venster.
22 Sy dan gingen henen, ende quamen op het geberghte, ende bleven aldaer drie dagen, tot dat de vervolgers weder gekeert waren: want de vervolgers haddense op al den wegh gesocht, maer niet gevonden.
23 Alsoo keerden die twee mannen weder, ende gingen af van het geberghte, ende voeren over, ende quamen tot Iosua den sone Nun: ende sy vertelden hem al wat haer wedervaren was.
24 Ende sy seyden tot Iosua, Sekerlick de HEERE heeft dat gantsche lant in onse handen gegeven: want oock alle de inwoonders des lants voor onse aengesichten gesmolten zijn.