De Heere geeft Iosua, doe hy nu oudt geworden was, te kennen, wat lant datter noch overigh was te winnen, ver s 1, et c. Ende hy beveelt hem, dat gantsche lant den negen stammen ende een halve uyt te deylen, 7. Hier by wort gevoeght een kort verhael des lants dat Mose hadde ingenomen op gene zijde der Iordane, 9. De oorsake waerom de Leviten geen erfdeel en moesten hebben, 14. Het deel der Rubeniten, 15. der Gaditen, 24. der halve stamme Manasse, 29. Daer wort wederom aengewesen, waerom de Leviten geen erfdeel gegeven en is, 33.
1 IOsua nu was oudt, wel bedaeght: ende de HEERE seyde tot hem, Ghy zijt oudt geworden, wel bedaeght, ende daer is seer veel lants over gebleven om dat erffelick te besitten.
2 Dit is ’t lant dat over gebleven is: alle der Philistijnen ende het gantsche Gesuri:
3 Van Sihor, die voor aen Egypten is, tot aen de lantpale Ekrons tegen het Noorden, dat den Canaaniten toegereeckent wort: vijf Vorsten der Philistijnen, de Gazatiter, ende Asdoditer, de Askeloniter, de Gethiter, ende Ekroniter, ende de Aviten.
4 Van ’t Zuyden, het gantsche lant der Canaaniten, ende Meara, die der Zidoniten is, tot Aphek toe, tot aen de lantpale der Amoriten.
5 Daer toe het lant der Gibliten, ende den gantschen Libanon tegen den opgangh der sonne, van Baal-Gad onder aen den bergh Hermon, tot aen den ingangh van Hamath.
6 Alle die op het geberghte woonen van Libanon aen tot Misrephoth-Maim toe, alle de Zidoniten; ick salse verdrijven, van het aengesichte der kinderen Israëls: alleenlick maeckt dat het Israël ten erfdeele valle, gelijck als ick u geboden hebbe.
7 Ende nu, deylt dit lant tot een erfdeel den negen stammen, ende den halven stamme Manasse.
8 Met den welcken de Rubeniten ende Gaditen hare erffenisse ontfangen hebben: dewelcke Mose haerlieden gaf aen gene zijde der Iordane tegen het Oosten, gelijck als Mose de knecht des HEEREN hen gegeven hadde.
9 Van Aroër aen, die aen den oever der beke Arnon is, ende de stadt, die in het midden der beke is, ende al het vlacke lant van Medeba tot Dibon toe.
10 Ende alle de steden Sihons des Koninghs der Amoriten, die te Hesbon geregeert heeft, tot aen de lantpale der kinderen Ammons:
11 Ende Gilead, ende de lantpale der Gesuriten, ende der Maachatiten, ende den gantschen bergh Hermon, ende gantsch Basan, tot Salcha toe.
12 Het gantsche Koninckrijcke Ogs in Basan, die geregeert heeft te Astharoth, ende te Edreï, dese is overigh gebleven uyt het overblijfsel der reusen, dewelcke Mose heeft verslagen, ende heeftse verdreven.
13 Doch de kinderen Israëls en verdreven de Gesuriten, noch de Maachatiten niet: Maer Gesur ende Maachath woonden in het midden van Israël tot op desen dagh.
14 Alleenlick en gaf hy den stamme Levi geen erffenisse: De vyer-offeren Godes des HEEREN Israëls, die zijn sijne erffenisse, gelijck als hy hem gesproken hadde.
15 Alsoo gaf Mose de stamme der kinderen Ruben na hare huysgesinnen,
16 Dat hare lantpale was van Aroër af, dat aen den oever der beke Arnons is, ende de stadt die in het midden der beke is, ende al het vlacke lant tot Medeba toe:
17 Hesbon ende alle hare steden, die in het vlacke lant zijn, Dibon, ende Bamoth-Baal, ende Beth-Baal-Meon.
18 Ende Iahza, ende Kedemoth, ende Mephaath.
19 Ende Kiriathaim, ende Sibma, ende Zereth, Hassahar op den bergh des dals.
20 Ende Beth-Peor, ende Asdoth-pisga, ende Beth-Iesimoth.
21 Ende alle steden des vlacken lants, ende ’t gantsche Koninckrijcke Sihons des Koninghs der Amoriten, die te Hesbon regeerde: den welcken Mose geslagen heeft, mitsgaders de Vorsten Midjan, Evi, ende Rekem, ende Zur, ende Hur, ende Reba, Geweldige Sihons, inwoonders des lants.
22 Daer toe hebben de kinderen Israëls met den sweerde gedoot Bileam den sone Beors, den voorsegger, neffens de gene, die van haer verslagen zijn.
23 De lantpale nu der kinderen Rubens was de Iordane, ende [der selver ] lantpale: Dat is het erfdeel der kinderen Rubens na hare huysgesinnen, steden, ende hare dorpen.
24 Ende der stamme Gads, den kinderen Gads na hare huysgesinnen gaf Mose,
25 Dat hare lantpale was Iaëzer, ende alle de steden Gileads, ende het halve lant der kinderen Ammons: tot Aroër toe, die voor aen Rabba is.
26 Ende van Hesbon af tot Ramath-mizpe, ende Bethonim: ende van Mahanaim tot aen de lantpale van Debir.
27 Ende in het dal Beth-Haram, ende Beth-nimra, ende Succoth, ende Zaphon, dat overigh was van het Koninckrijcke Sihons des Koninghs te Hesbon, de Iordane, ende [der selver ] lantpale, tot aen het eynde der Zee Cinnereth, over de Iordane, tegen ’t Oosten.
28 Dit is ’t erfdeel der kinderen Gads, na hare huysgesinnen: de steden ende hare dorpen.
29 Voorder hadde Mose den halven stamme Manasse [een erffenisse ] gegeven: die aen de halve stamme der kinderen Manasse bleef, na hare huysgesinnen.
30 Soo dat hare lantpale was van Mahanaim af, het gantsche Basan, het gantsche Koninckrijcke van Og den Koningh van Basan, ende alle de vlecken Iaïrs, die in Basan zijn, sestigh steden.
31 Ende het halve Gilead, ende Astharoth, ende Edreï, steden des Koninckrijcks van Og in Basan, waren der kinderen Machirs, des soons Manasse, [namelick ] de helft der kinderen Machirs, na hare huysgesinnen.
32 Dat is het dat Mose ten erve uytgedeylt hadde in de velden Moabs, op gene zijde der Iordane van Iericho, tegen het Oosten.
33 Maer den stamme Levi en gaf Mose geen erfdeel: De HEERE de Godt Israëls is selfs haerlieder erfdeel, gelijck als hy tot haer gesproken heeft.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
