Godt sendt den Propheet te hove, om aldaer te prediken, watse moesten doen, soose wel wilden varen, ver s 1, et c. ende dewijle sy het contrarie deden, dreyght hy den huyse des Koninghs ende Ierusalem het uyterste verderf, 6. Prophetie van Sallum, 10. Iojakim, 13. ende Chonia, 24.
1 ALsoo seyt de HEERE; Gaet af [in ] het huys des Koninghs van Iuda, ende spreeckt aldaer dit woort,
2 Ende seght, Hoort het woort des HEEREN, ghy Koningh van Iuda, ghy die sitt op Davids throon, ghy, ende uwe knechten, ende u volck, die door dese poorten in gaen.
3 Soo seyt de HEERE; Doet recht ende gerechtigheyt, ende reddet den beroofden uyt de hant des verdruckers: ende den vreemdelingh, den weese, noch de weduwe, en onderdruckt niet, en doet geen gewelt, ende en vergietet geen onschuldigh bloet in dese plaetse.
4 Want indien ghylieden dese sake ernstelick sult doen, soo sullen door de poorten van dit huys Koningen in gaen, sittende den David op sijnen throon, rijdende op wagen ende op peerden, hy, ende sijne knechten, ende sijn volck.
5 Indien ghy daer en tegen dese woorden niet en sullet hooren, soo hebbe ick by my gesworen, spreeckt de HEERE, dat dit huys tot eene woestheyt worden sal.
6 Want soo seyt de HEERE van den huyse des Koninghs van Iuda; Ghy zijt my een Gilead, eene hooghte Libanons: [maer ] soo ick u niet en sette [als ] eene woestijne, [ende ] onbewoonde steden!
7 Want ick sal verdervers tegen u heyligen elck met sijn gereetschap: die sullen uwe uytgelesene cederen omhouwen, ende in’t vyer werpen.
8 Dan sullen vele Heydenen voor by dese stadt gaen, ende sullen seggen een yeder tot sijnen naesten; Waerom heeft de HEERE alsoo gedaen, aen dese groote stadt?
9 Ende sy sullen seggen; Om dat sy ’t verbont des HEEREN hares Godts hebben verlaten; ende hebben sich voor andere goden neder gebogen, ende die gedient.
10 En weenet niet over den dooden, ende en beklaget hem niet: Weenet vry over dien die wech gegaen is, want hy en sal nimmermeer weder komen, dat hy het lant sijner geboorte sie.
11 Want soo seyt de HEERE van Sallum den sone van Iosia, Koningh van Iuda, die in de plaetse van sijnen vader Iosia regeerde; die uyt dese plaetse is uytgegaen: Hy en sal daer nimmermeer weder komen.
12 Maer in de plaetse, daer henen sy hem gevangelick hebben wech gevoert, sal hy sterven: ende dit lant en sal hy niet meer sien.
13 Wee dien die sijn huys bouwt met ongerechtigheyt, ende sijne opperzalen met onrecht: die sijns naesten dienst om niet gebruyckt, ende en geeft hem sijn arbeytsloon niet.
14 Die daer seyt; Ick sal my een seer hoogh huys bouwen, ende doorluchtige opperzalen: ende hy houwt sich vensteren uyt, ende het is bedeckt met ceder, ende aengestreken met menie.
15 Soudt ghy regeeren, om dat ghy u menght met den ceder? heeft niet uw’ vader gegeten ende gedroncken, ende recht ende gerechtigheyt gedaen, [ende ] het gingh hem doe wel?
16 Hy heeft de rechtsake des elendigen ende nootdruftigen gerichtet, doe gingh het [hem ] wel: is dat niet my te kennen, spreeckt de HEERE?
17 Maer uwe oogen ende u herte en zijn niet dan op uwe gierigheyt: ende op onschuldigh bloet om dat te vergieten, ende op verdruckinge ende overlast, om [die ] te doen.
18 Daerom seyt de HEERE alsoo van Iojakim, sone van Iosia, Koningh van Iuda; Sy en sullen hem niet beklagen, Och mijn broeder, ofte, och suster! sy en sullen hem niet beklagen; Och Heere, ofte, och sijne Majesteyt!
19 Met eene ezels begraeffenisse sal hy begraven worden: men sal [hem ] sleypen ende daer henen werpen, verre wech vande poorten Ierusalems.
20 Klimt op den Libanon ende roept, ende verheft uwe stemme op den Basan: roept oock van de veyren; maer alle uwe liefhebbers zijn verbroken.
21 Ick sprack u aen in uwen grooten voorspoet, [maer ] ghy seydet, Ick en sal niet hooren: Dit is uwen wegh van uwer jeught aen, dat ghy mijner stemme niet en hebt gehoorsaemt.
22 De wint sal alle uwe herders weyden, ende uwe liefhebbers sullen in de gevangenisse gaen: dan sult ghy sekerlick beschaemt ende te schande worden, van wegen alle uwe boosheyt.
23 O Ghy die nu in den Libanon woont, [ende ] in de cederen nestelt; hoe begenadight sult ghy zijn, als u de smerten sullen aenkomen, het wee als eener barender [vrouwe! ]
24 [Soo waerachtigh als ] Ick leve, spreeckt de HEERE, of schoon Chonia, de sone Iojakims, des Koninghs van Iuda, een zegelringh ware aen mijne rechterhant; soo sal ick u doch van daer wech rucken.
25 Ende ick sal u geven in de hant der gener die uwe ziele soecken, ende in de hant der gener, voor welcker aengesichte ghy schrickt: namelick in de hant Nebucadrezars, des Koninghs van Babel, ende in de hant der Chaldeen.
26 Ende ick sal u, ende uwe moeder, die u gebaert heeft, uytwerpen in een ander lant, daer in ghylieden niet geboren en zijt: ende daer sult ghy sterven.
27 Ende in ’t lant, na het welcke hare ziele verlanght om daer weder te komen, daer henen en sullen sy niet weder komen.
28 Is dan dese man Chonia een veracht verstroyt afgodisch beelt? of is hy een vat, daer aen men geenen lust en heeft? Waerom zijn, hy ende sijn zaet, uyt geworpen? ja wech geworpen in een lant, dat sy niet en kennen?
29 O Lant, lant, lant! Hoort des HEEREN woort.
30 Soo seyt de HEERE; Schrijvet desen selven man kinderloos; eenen man [die ] niet voorspoedigh en sal zijn in sijne dagen: want daer en sal niemant van sijnen zade voorspoedigh zijn, sittende op den throon Davids, ende heerschende meer in Iuda.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
