Godts weldadigheyt, des volcks ondanckbaerheyt, ende de toekomstige straffen worden afgebeelt, door het teecken van een linnen gordel, ver s 1, et c. ende door de gelijckenisse van het vullen aller wijnflesschen met wijn, datse Godt met den beker sijns toorns al te samen sal droncken maken van elenden, 12. noch vermaentse Godt, door ootmoedige bekeeringe dese straffen voor te komen, 15. (waer by de Propheet sijne affectie toont, 17.) bysonderlick den Koningh ende Koninginne, 18. maer wetende datse haer soo weynigh, als een moor de huyt, ende een luypaert de vlecken, souden veranderen, voorseyt hy haer d’uyterste schande, ende ondergangh, 22.
1 ALsoo heeft de HEERE tot my geseyt; Gaet henen, ende koopt u eenen linnen gordel, ende doet dien aen uwe lendenen, maer en brenght hem niet in’t water.
2 Ende ick kochte eenen gordel na het woort des HEEREN: ende ick dede dien aen mijne lendenen.
3 Doe geschiedde des HEEREN woort ten tweeden male tot my, seggende:
4 Neemt den gordel, dien ghy gekocht hebt, die aen uwe lendenen is, ende maeckt u op, [ende ] gaet henen na den Phrat, ende versteeckt dien aldaer in de klove eener steenrotze.
5 Soo gingh ick henen, ende verstack dien by den Phrat: gelijck als de HEERE my geboden hadde.
6 Het geschiedde nu ten eynde van vele dagen, dat de HEERE tot my seyde; Maeckt u op, gaet henen na den Phrat, ende neemt den gordel van daer, dien ick u geboden hebbe aldaer te versteecken.
7 Soo gingh ick na den Phrat, ende groef, ende nam den gordel van de plaetse, alwaer ick dien versteecken hadde: ende siet de gordel was verdorven, en dochte nergens toe.
8 Doe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:
9 Soo seyt de HEERE: Alsoo sal ick verderven de hoovaerdije van Iuda, ende die groote hoovaerdije van Ierusalem.
10 Dit selve boose volck, dat mijne woorden weygert te hooren, dat in’t goetduncken sijns herten wandelt, ende andere goden na volght, om die te dienen, ende voor die sich neder te buygen; dat sal worden, gelijck dese gordel, die nergens toe en deught.
11 Want gelijck als een gordel kleeft aen de lendenen eens mans, alsoo heb ick het gantsche huys Israëls ende het gantsche huys Iuda aen my doen kleven, spreeckt de HEERE, om my te zijn tot een volck, ende tot eenen naem, ende tot lof, ende tot heerlickheyt, maer sy en hebben niet gehoort.
12 Daerom seght dit woort tot hen; Soo seyt de HEERE, de Godt Israëls; Alle flesschen sullen met wijn gevult worden: dan sullen sy tot u seggen; En weten wy niet seer wel, dat alle flesschen met wijn gevult sullen worden?
13 Maer ghy sult tot hen seggen, Soo seyt de HEERE; Siet ick sal alle inwoonders deses lants, selfs de Koningen, die den David op sijnen throon sitten, ende de Priesters, ende de Propheten, ende alle inwoonders van Ierusalem opvullen met dronckenschap.
14 Ende ick salse in stucken slaen, den eenen tegen den anderen, soo de vaders als de kinderen te samen, spreeckt de HEERE: ick en sal niet verschoonen nochte sparen, nochte my ontfermen, dat ickse niet en soude verderven.
15 Hooret ende nemet ter ooren, en verheffet u niet: want de HEERE heeft het gesproken.
16 Gevet eere den HEERE uwen Godt, eer dan hy het duyster make, ende eer uwe voeten sich stooten aen de schemerende bergen: dat ghy na licht wachtet, ende hy dat selve tot eene schaduwe des doots stelle, ende tot eene donckerheyt sette.
17 Sult ghylieden dan noch dat niet hooren, soo sal mijne ziele in verborgene plaetsen weenen van wegen des hooghmoedts: ende mijne ooge sal bitterlick tranen, ja van tranen neder dalen, om dat des HEEREN kudde gevangelick is wech gevoert.
18 Seght tot den Koningh, ende tot de Koninginne, Vernedert u, settet u neder: want u gantsche hooft-cieraet, de kroone uwer heerlickheyt, is neder gedaelt.
19 De steden van het Zuyden zijn toe gesloten, ende daer en is niemant diese opene: het gantsche Iuda is wech gevoert, het is heel ende al wech gevoert.
20 Heffet uwe oogen op, ende siet die daer van’t Noorden komen: waer is de kudde, die u gegeven was, de schapen uwer heerlickheyt?
21 Wat sult ghy seggen, wanneer hy besoeckinge over u doen sal, daer ghy hen geleert hebt [tot ] vorsten, tot een hooft over u te zijn? en sullen u de smerten niet aengrijpen, als eene barende vrouwe?
22 Wanneer ghy dan in u herte sult seggen; Waerom zijn my dese dingen bejegent? om de veelheyt uwer ongerechtigheyt zijn uwe zoomen ontdeckt, [ende ] uwe hielen hebben gewelt geleden.
23 Sal oock een moorman sijne huyt veranderen? ofte een luypaert sijne vlecken? [soo ] sult ghylieden oock konnen goet doen, die geleert zijt quaet te doen.
24 Daerom sal ickse verstroijen, als een stoppel die door gaet, door eenen wint der woestijne.
25 Dit sal u lot, het deel uwer maten zijn, van my, spreeckt de HEERE: die ghy mijner hebt vergeten, ende op leugen vertrouwt.
26 Soo sal ick oock uwe zoomen ontblooten boven u aengesicht: ende uwe schande sal gesien worden.
27 Uwe overspelen ende uwe hunckeringen, de schendelickheyt uwes hoerdoms, op heuvelen, in den velde; ick hebbe uwe verfoeyselen gesien: wee u, Ierusalem, en sult ghy niet reyn worden? hoe lange noch na desen?
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
