Register der Heydensche volcken, die Godt in Canaan heeft over gelaten, om Israël te beproeven, ver s 1, et c. Israël van Godt afvallende, wort over gegeven in de hant des Koninghs van Mesopotamien, 5. van welckes tyrannie door Othniël verlost zijnde, vervallen sy weder tot de vorige boosheyt, ende worden geslagen ende verdruckt van Eglon, der Moabiten Koningh, 9. van welcken Godt haer verlost door den Richter Ehud, 15. gelijck oock daer na van de Philistijnen, door den Richter Samgar, 31.
1 DIt nu zijn de Heydenen, die de HEERE liet blijven, om door haer Israël te versoecken; alle die niet en wisten van alle de krijgen Canaans.
2 Alleenlick, op dat de geslachten der kinderen Israëls [die ] wisten; op dat hyse den krijgh leerde, ten minsten de gene, die daer te voren niet van en wisten.
3 Vijf Vorsten der Philistijnen, ende alle de Canaaniten, ende de Zidoniers, ende de Heviten, woonende in ’t geberghte des Libanons: van den bergh Baal Hermon, tot daer men komt te Hamath.
4 Dese dan waren, om Israël door haer te versoecken: op dat men wiste, of sy de geboden des HEEREN souden hooren die hy haren vaderen door de hant van Mose geboden hadde.
5 Als nu de kinderen Israëls woonden in ’t midden der Canaaniten, der Hethiten, ende der Amoriten, ende der Phereziten, ende der Heviten, ende der Iebusiten;
6 Soo namen sy hen der selver dochteren tot wijven, ende gaven hare dochteren aen der selver sonen: ende sy dienden haren goden.
7 Ende de kinderen Israëls deden dat quaet was in de oogen des HEEREN, ende vergaten den HEERE haren Godt: ende sy dienden den Baalim, en den bosschen.
8 Doe ontstack de toorn des HEEREN tegen Israël, ende hy verkochtse in de hant van Cuschan Rischataim, Koningh van Mesopotamien: ende de kinderen Israëls dienden den Cuschan Rischataim acht jaren.
9 Soo riepen de kinderen Israëls tot den HEERE, ende de HEERE verweckte den kinderen Israëls eenen verlosser, diese verloste; Othniël, sone van Kenaz, broeder van Caleb, die jonger was dan hy.
10 Ende de Geest des HEEREN was over hem, ende hy richtede Israël, ende toogh uyt ten strijde, en de HEERE gaf Cuschan Rischataim, den Koningh van Syrien, in sijne hant: dat sijne hant sterck wert over Cuschan Rischataim.
11 Doe was het lant veertigh jaer stil: ende Othniël, de soon van Kenaz, sterf.
12 Maer de kinderen Israëls voeren voort te doen dat quaet was in de oogen des HEEREN: doe sterckte de HEERE Eglon den Koningh der Moabiten, tegen Israël, om dat sy deden dat quaet was in de oogen des HEEREN.
13 Ende hy vergaderde tot sich de kinderen Ammons, ende de Amalekiten: ende hy toogh henen, ende sloegh Israël, ende sy namen de Palmstadt in besit.
14 Ende de kinderen Israëls dienden den Eglon, Koningh der Moabiten, achtien jaer.
15 Doe riepen de kinderen Israëls tot den HEERE, ende de HEERE verweckte hen eenen verlosser, Ehud, den sone van Gera, een sone van Iemini, een man die slincks was: ende de kinderen Israëls sonden door sijne hant een geschenck aen Eglon, den Koningh der Moabiten.
16 Ende Ehud maeckte sich een sweert, dat twee scherpten hadde, welckes lenghte eene elle was: ende hy gordde dat onder sijne kleederen, aen sijne rechter heupe.
17 Ende hy bracht aen Eglon, der Moabiten Koningh, dat geschenck: Eglon nu was een seer vet man.
18 Ende het geschiedde, als hy ge-eyndight hadde ’t geschenck te leveren, soo geleydde hy het volck, die het geschenck gedragen hadden.
19 Maer hy selve keerde wederom van de gesnedene beelden, die by Gilgal waren, ende seyde; Ick hebbe eene heymelicke sake aen u, O Koningh: dewelcke seyde; Swijght; ende alle die om hem stonden, gingen van hem uyt.
20 Ende Ehud quam tot hem in, daer hy was sittende in eene koele opperzale, die hy voor sich alleen hadde; soo seyde Ehud; Ick hebbe Godts woort aen u: doe stont hy op van den stoel.
21 Ehud dan reyckte sijne slincker hant uyt, ende nam ’t sweert van sijne rechter heupe, ende stack het in sijnen buyck:
22 Dat oock het hecht achter den lemmer ingingh, ende het vette om den lemmer toesloot, (want hy en trock het sweert niet uyt sijnen buyck) ende de dreck uytgingh.
23 Doe gingh Ehud uyt na de voorzale, ende sloot de deuren der opperzale voor sich toe, ende deed [se ] in ’t slot.
24 Als hy uyt gegaen was, soo quamen sijne knechten, ende sagen toe, ende siet, de deuren der opperzale waren in’t slot gedaen: soo seyden sy; Seker, hy bedeckt sijne voeten, in de verkoelkamer.
25 Als sy nu tot schamens toe gebeydt hadden, siet soo en opende hy de deuren der opperzale niet; doe namen sy den sleutel ende deden op, ende siet, haerlieder heere lagh ter aerden doot.
26 Ende Ehud ontquam, terwijlen sy vertoefden: want hy gingh voorby de gesnedene beelden, ende ontquam na Sehirath.
27 Ende ’t geschiedde, als hy aenquam, soo blies hy met de basuyne op ’t geberghte Ephraims: ende de kinderen Israëls togen met hem af van het geberghte, ende hy selfs voor hare aengesichte henen.
28 Ende hy seyde tot hen; Volght my na, want de HEERE heeft uwe vyanden, de Moabiten, in u-lieder hant gegeven: ende sy togen af hem na, ende namen de veyren der Iordane in na Moab, ende lieten niemant overgaen.
29 Ende sy sloegen de Moabiten te dier tijt, ontrent tien duysent man, alle vette ende alle strijtbare mannen; datter niet een man ontquam.
30 Alsoo wert Moab te dien dage onder Israëls hant t’onder gebracht: ende het lant was stil tachtentigh jaer.
31 Na hem nu was Samgar, een soon van Anath, die sloegh de Philistijnen, ses hondert man, met eenen ossen- stock: alsoo verloste hy oock Israël.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
