1 De Apostel verhaelt voorder de remedien tegen de voorgaende sonden, ende vermaent haer dat sy de vleeschelicke lusten, die den oorspronck der selve zijn, afleggen: aenwijsende tot dien eynde de schadelicke vruchten der selve, als daer zijn, twisten, 2 verhinderinge datse niet en verkrijgen het gene sy begeeren, ende bidden, 4 ende vyantschap Godts. 5 het welck hy bewijst met de Schrifture. 7 vermanende datse haer Gode willen onderwerpen, ende den duyvel tegenstaen. 8 Daer by doet hy een ernstige vermaninge tot ware bekeeringe, die hy met hare deelen beschrijft. 11 ende insonderheyt van sijnen naesten niet te oordeelen, alsoo ’t selve Godt alleen toekomt. 13 Bestraft oock de gene die in het gene sy voornemen te doen, niet en sien op de voorsienigheyt Godts, noch op de broosheyt des levens. 17 ende besluyt dat de gene die weet wat hy doen moet, ende het selve niet en doet, swaerder sondight.
1 VAn waer [komen ] krijgen ende vechterijen onder u? [Komense ] niet hier van, [namelick ] uyt uwe wellusten die in uwe leden strijt voeren?
2 Ghy begeert, ende en hebt niet: ghy benijdet ende yvert [na dingen ,] ende en kondtse niet verkrijgen: ghy vecht ende voert krijgh, doch ghy en hebt niet, om dat ghy niet en biddet.
3 Ghy biddet, ende ghy en ontfanght niet, om dat ghy qualick biddet, op dat ghy het in uwe wellusten door brengen soudt.
4 Overspeelders ende overspeelderessen, en weet ghy niet dat de vrientschap der werelt een vyantschap Godts is? Soo wie dan een vrient der werelt wil zijn, die wort een vyant Godts gestelt.
5 Of meynt ghy dat de Schrift te vergeefs seght, De Geest die in ons woont heeft die lust tot nijdigheyt?
6 Ia hy geeft meerder genade. Daerom seght [de Schrift ,] Godt wederstaet de hoovaerdige, maer de nedrige geeft hy genade.
7 Soo onderwerpt u dan Gode: wederstaet den duyvel, ende hy sal van u vlieden.
8 Naket tot Godt, ende hy sal tot u naken. Reynight de handen ghy sondaers, ende suyvert de herten ghy dobbelhertige.
9 Draeght u als elendige, ende treurt ende weent: uw’ lacchen worde verandert in treuren, ende [uwe ] blijdtschap in bedroeftheyt.
10 Vernedert u voor den Heere, ende hy sal u verhoogen.
11 Broeders, en spreeckt niet qualick van malkanderen. Die van [sijnen ] broeder qualick spreeckt ende sijnen broeder oordeelt, die spreeckt qualick van de wet, ende oordeelt de wet. Indien ghy nu de wet oordeelt, soo en zijt ghy geen dader der wet, maer een rechter.
12 Daer is een eenigh Wetgever, die behouden kan ende verderven. Doch wie zijt ghy die eenen anderen oordeelt?
13 Wel aen nu ghy die daer seght, Wy sullen heden ofte morgen na sulcken stadt reysen, ende aldaer een jaer over brengen, ende koopmanschap drijven, ende winste doen:
14 Die ghy niet en weet wat morgen [geschieden sal :] want hoedanigh is uw’ leven? Want het is een damp die voor een weynigh [tijts ] gesien wort, ende daer na verdwijnt.
15 In plaetse dat ghy soudt seggen, Indien de Heere wil, ende wy leven sullen, soo sullen wy dit ofte dat doen.
16 Maer nu roemt ghy in uwen hooghmoedt: alle soodanigen roem is boos.
17 Wie dan weet goet te doen, ende niet en doet, dien is het sonde.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
