De Propheet voorseyt den Egyptenaren, dat de Heere haer op menigerley wijse plagen soude, ver s 1. met inlantsche oneenigheden, 2. dat sy by hare afgoden noch raet, noch troost vinden souden, 3. dat strenge heeren over haer regeeren souden, 4. hy dreyghtse met slappe neeringe, 7. ende dat hy hare raetslagen te niete maken soude, 11. haren schrick voor den Heere, 16. Prophetie dat de Egyptenaers tot de gemeynschap der Christelicke Kercke souden beroepen worden, 18, et c.
1 DE Last van Egypten. Siet de HEERE rijdt op een snelle wolcke, ende hy sal in Egypten komen: ende de afgoden van Egypten sullen beweeght worden van sijn aengesichte, ende ’t herte der Egyptenaren sal smelten in ’t binnenste van haer.
2 Want ick sal de Egyptenaren tegen d’Egyptenaren verwerren, dat sy sullen strijden een yegelick tegen sijnen broeder, ende een yegelick tegen sijnen naesten: stadt tegen stadt, Koninckrijcke tegen Koninckrijcke.
3 Ende de geest der Egyptenaren sal uytgeledight worden in’t binnenste van haer, ende haren raet sal ick verslinden: dan sullen sy hare afgoden vragen, ende de besweerders, ende de waerseggers, ende de duyvelskonstenaers.
4 Ende ick sal de Egyptenaers besluyten in de hant van harde heeren, ende een strenge Koningh sal over haer heerschen, spreeckt de Heere HEERE der heyrscharen.
5 Ende sy sullen de wateren uyt de zee doen vergaen: ende de riviere sal versijpen, ende verdroogen.
6 Sy sullen oock de rivieren verre te rugge drijven, sy sullense uythoosen, ende de gedamde stroomen opdroogen: het riet ende het schilf sullen verwelcken.
7 Het papier-gewas by de stroomen, aen de oevers der stroomen, ende al het gezaeyde aen de stroomen, sal verdroogen, het sal wech gestooten worden, ende niet [meer ] zijn.
8 Ende de visschers sullen treuren, ende alle die den angel in de stroomen werpen, sullen rouwe maken: ende die het werpnet uytbreyden op de wateren, sullen quelen.
9 Ende de werckers in het fijne vlas sullen beschaemt worden, oock de wevers van de witte stoffe.
10 Ende sy sullen [met ] hare fondamenten verbrijselt worden, alle die [voor ] loon, lustige staende wateren maken.
11 Gewisselick de Vorsten van Zoan zijn dwasen, de raet der wijsen, der raetgevers Pharaos, is onvernuftigh geworden: hoe kondt ghylieden [dan ] seggen tot Pharao, Ick ben een sone der wijsen, een sone der oude Koningen?
12 Waer zijn nu uwe wijse? datse u nu te kennen geven, ofte vernemen, wat de HEERE der heyrscharen beraetslaeght heeft tegen Egypten.
13 De Vorsten van Zoan zijn sot geworden, de Vorsten van Noph zijn bedrogen, sy sullen oock Egypten doen dwalen, [tot ] den uytersten hoeck sijner stammen.
14 De HEERE heeft eenen seer verkeerden geest in geschoncken in het midden van haer, ende sy hebben Egypten doen dwalen in al sijn doen, gelijck een dronckaert sich om en om wentelt in sijn uytspouwsel.
15 Ende daer en sal geen werck wesen voor de Egyptenaren, ’t welck het hooft, ofte de steert, de tack ofte de biese doen moge.
16 Te dien dage sullen de Egyptenaers zijn als de wijven: ende sy sullen beven ende vreesen van wegen de beweginge der hant des HEEREN der heyrscharen, welcke hy tegen hen bewegen sal.
17 Ende het lant Iuda sal den Egyptenaren tot eenen schrick zijn, soo wie het vermelden sal, die sal in sich selven bevreest wesen van wegen den raet des HEEREN der heyrscharen dien hy tegen haer beraetslaeght heeft.
18 Te dien dage sullender vijf steden in Egyptenlant zijn, sprekende de sprake Canaans, ende sweerende den HEERE der heyrscharen, eene sal genoemt zijn, Een stadt der verstooringe.
19 Te dien dage sal de HEERE eenen altaer hebben in ’t midden van Egyptenlant, ende een opgerecht teecken aen hare lantpale voor den HEERE.
20 Ende hy sal zijn tot een teecken, ende tot een getuygenisse den HEERE der heyrscharen in Egyptenlande: want sy sullen tot den HEERE roepen van wegen de verdruckers, ende hy sal hen eenen Heylant ende Meester senden, die salse verlossen.
21 Ende de HEERE sal den Egyptenaren bekent worden, ende de Egyptenaers sullen den HEERE kennen te dien dage: ende sy sullen [hem ] dienen [met ] slacht-offer, ende spijs-offer, ende sy sullen den HEERE een gelofte beloven, ende betalen.
22 Ende de HEERE sal de Egyptenaers dapper slaen, ende genesen: ende sy sullen haer tot den HEERE bekeeren, ende hy sal sich van hen verbidden laten, ende hy salse genesen.
23 Te dien dage salder een gebaende wegh wesen van Egypten in Assyrien, dat de Assyriers in Egypten, ende de Egyptenaers in Assyrien komen sullen: ende de Egyptenaers sullen met de Assyriers [den HEERE ] dienen.
24 Te dien dage sal Israël de derde wesen met de Egyptenaren, ende met de Assyriers, een zegen in het midden van den lande.
25 Want de HEERE der heyrscharen salse zegenen, seggende, Gezegent zy mijn volck de Egyptenaers, ende de Assyriers het werck mijner handen, ende Israël mijn erfdeel.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
