Voorsegginge van de grouwelicke verwoestinge ende elenden die den lande der Moabiten souden aengedaen worden van de Assyriers, door Godes rechtveerdigh oordeel, het welck de Propheet in het gemeyn, ende in het bysonder, met veel omstandigheden beschrijft.
1 DE Last Moabs. Sekerlick in der nacht is Ar Moabs verwoest, sy is uytgeroeyt, sekerlick in der nacht is Kir Moabs verwoest, sy is uytgeroeyt.
2 Hy gaet op nae Baïth, ende Dibon, [ende nae ] Bamoth, om te weenen: over Nebo, ende over Medeba sal Moab huylen; op alle hare hoofden is kaelheyt, aller baert is afgesneden.
3 Op hare wijcken hebben sy sacken aengegordet: op haere daken, ende op hare straten huylen sy altemael, afgaende met geween.
4 So Hesbon als Eleale schreeut, hare stemme wort gehoort tot Iahaz toe, daerom maken de toegeruste Moabs een geschrey, eenes yegelicks ziele in hem is qualick gestelt.
5 Mijn herte schreeuwt over Moab, hare grendelen zijn nae Zoar toe, de dryjarige veerse: want hy gaet op met geween na den opgangh van Luhith, want op den wegh nae Horonaim verwecken sy een jammer-geschrey.
6 Want de wateren van Nimrim sullen enckele verwoestinge wesen: want het gras is verdorret, het teeder gras is vergaen, daer en is geen groente.
7 Daerom sullen sy den overvloedt [dien ] sy vergadert hebben, ende het gene dat sy wech geleydt hebben, aen de beke der wilgen voeren.
8 Want dat geschreeuw sal omme gaen door de landtpale Moabs, haer gehuyl tot Eglaim toe, ja tot Beër-Elim toe sal haer gehuyl zijn.
9 Want de wateren Dimons zijn vol bloets, want ick sal Dimon noch meer toeschicken: [te weten ] leeuwen over de ontkomene Moabs, mitsgaders over het overblijfsel des landts.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
