Pharao gedroomt hebbende twee droomen, ende onder sijn volck niemant vindende, diese konde uytleggen, soo gedenckt de opperste Schencker aen Ioseph, ver s 1, et c. Dien Pharao uyt de gevangenisse doet voor sich brengen, ende verhaelt hem sijne droomen, die Ioseph uytleyt, ende geeft Pharao met eenen goeden raet tegens den toekomenden dieren tijdt, 14. Daerom stelt hem Pharao tot eenen Regent naest sich over sijn gantsche Rijck, vereert hem hooglick, vernoemt hem, ende geeft hem eene vrouwe, 37. Ioseph, nu 30 jaren oudt zijnde, reyst door gantsch Egypten, ende bestelt voorraet in de seven goede jaren, 46. Gewint twee sonen, Manasse ende Ephraim, 50. De quade jaren komen aen, waer in Ioseph van den voorraet des koorns aen den volcke verkoopt, 54.
1 ENde het geschiedde ten eynde van twee volle jaren, dat Pharao droomde, ende, siet, hy stont aen de riviere.
2 Ende , siet, daer quamen op, uyt die riviere seven koeijen, schoon van aensien, ende vet van vleesche, ende sy weydden in den grase.
3 Ende, siet, seven andere koeijen quamen nae die op, uyt de riviere, leelick van aensien, ende dunne van vleesche: ende sy stonden by [d’andere ] koeijen aen den oever van de riviere.
4 Ende die koeijen, leelick van aensien, ende dunne van vleesche, aten op, die seven koeijen, schoone van aensien, ende vet: doe ontwaeckte Pharao.
5 Daer na sliep hy, ende droomde ander mael, ende, siet, seven aren reesen op, in eenen halm, vet, ende goet.
6 Ende, siet, seven dunne, ende van den oosten windt versenghde aren, schoten na deselve uyt.
7 Ende de dunne aren verslonden de seven vette, ende volle aren: doe ontwaeckte Pharao, ende, siet, het was een droom.
8 Ende het geschiedde in den morgenstondt, dat sijn geest verslagen was, ende hy sondt henen, ende riep alle de tooveraers van Egypten, ende alle de wijse, die daer in waren: ende Pharao vertelde hen sijnen droom, maer daer en was niemandt, diese Pharao uytleyde.
9 Doe sprack de overste der Schenckeren tot Pharao, seggende; Ick gedencke heden aen mijne sonden.
10 Pharao was seer vertoornt op sijne dienaers, ende leverde my in bewaringe ten huyse van den oversten der Trauwanten, my, ende den oversten der Backeren.
11 Ende in eener nacht, droomden wy eenen droom, ick ende hy: wy droomden, elck na de uytlegginge sijnes drooms.
12 Ende aldaer was by ons een Hebreeusch jongelingh, een knecht van den oversten der Trauwanten; ende wy verteldense hem, ende hy leyde ons onse droomen uyt: eenen yederen leyde hyse uyt, na sijnen droom.
13 Ende gelijck hy ons uytleyde, also is’t geschiedt: my heeft hy herstelt in mijnen staet, ende hem gehangen.
14 Doe sondt Pharao, ende riep Ioseph, ende sy deden hem haestelick uyt den kuyl komen: ende men schoer hem, ende men veranderde sijne kleederen, ende hy quam tot Pharao.
15 Ende Pharao sprack tot Ioseph; Ick hebbe eenen droom gedroomt, ende daer is niemant die hem uytlegge: maer ick hebbe van u hooren seggen, [als ] ghy eenen droom hoort, dat ghy hem uytleght.
16 Ende Ioseph antwoordde Pharao, seggende; Het is buyten my: Godt sal Pharaos welstant aenseggen.
17 Doe sprack Pharao tot Ioseph; Siet, in mijnen droom stondt ick aen den oever der riviere:
18 Ende siet, daer quamen op uyt de riviere seven koeijen, vet van vleesche, ende schoon van gedaente, ende sy weydden in ’t gras.
19 Ende siet, seven andere koeijen quamen op na dese, mager ende seer leelick van gedaente, ranck van vleesche: ick en hebbe diergelijcke van leelickheyt niet gesien in den ganschen Egyptenlande.
20 Ende die rancke ende leelicke koeijen aten die eerste seven vette koeijen op;
21 Dewelcke in haren buyck in quamen, maer men merckte niet datse in haren buyck in gekomen waren, want haer aensien was leelick gelijck als in den beginne: doe ontwaeckte ick.
22 Daer nae sagh ick in mijnen droom, ende siet, seven aren reesen op in eenen halm, vol ende goet.
23 Ende siet, seven dorre, dunne [ende ] van den oosten wint versenghde aren schoten na deselve uyt:
24 Ende de seven dunne aren verslonden die seven goede aren: ende ick hebbe het den tooveraers geseydt, maer daer en was niemandt die ’t my verklaerde.
25 Doe seyde Ioseph tot Pharao; Pharaos droom die is een: het gene Godt is doende, heeft hy Pharao te kennen gegeven.
26 Die seven schoone koeijen zijn seven jaren; die seven schoone aren zijn oock seven jaren: de droom die is een.
27 Ende die seven rancke, ende leelicke koeijen, die na gene op quamen, zijn seven jaren; ende die seven rancke van den oosten windt versenghde aren, sullen seven jaren des hongers wesen.
28 Dit is het woordt, het welck ick tot Pharao gesproken hebbe: ’t gene dat Godt is doende, heeft hy Pharao vertoont.
29 Siet, de seven aenkomende jaren, salder grooten overvloedt in het gantsche landt van Egypten zijn.
30 Maer na deselve sullender opstaen seven jaren des hongers, dan sal in ’t lant van Egypten al dien overvloet vergeten worden, ende den honger sal het lant verteeren.
31 Oock en sal de overvloedt in het landt niet gemerckt worden, van wegen dien selven honger, die daer na wesen sal: want hy sal seer swaer zijn.
32 Ende aengaende dat die droom aen Pharao ten tweeden mael is herhaelt; is om dat de sake van Godt vast besloten is, ende dat Godt haestet, om deselve te doen.
33 Soo sie nu Pharao na eenen verstandigen ende wijsen man: ende sette hem over het landt van Egypten.
34 Pharao doe [soo, ] ende bestelle Opsienders over het landt: ende neme het vijfde deel des landts van Egypten in de seven jaren des overvloedts.
35 Ende dat sy alle spijse van dese aenkomende goede jaren versamelen, ende koorn opleggen, onder de handt van Pharao, tot spijse in de steden, ende bewaren’t.
36 Soo sal de spijse zijn tot voorraet voor het landt, voor seven jaren des hongers, die in Egyptenlandt wesen sullen: op dat het landt van honger niet en vergae.
37 Ende dit woordt was goedt inde oogen van Pharao, ende in de oogen aller sijner knechten.
38 Soo seyde Pharao tot sijne knechten: Souden wy wel eenen man vinden als desen, in den welcken Godts geest zy?
39 Daer nae seyde Pharao tot Ioseph; Nadien Godt u dit alles heeft kondt ghedaen, soo en isser niemandt [soo ] verstandigh ende wijs, als ghy.
40 Ghy sult over mijn huys zijn, ende op u bevel sal al mijn volck [de handt ] kussen; alleen desen throon sal ick grooter zijn als ghy.
41 Voorder sprack Pharao tot Ioseph; Siet, ick hebbe u over gantsch Egyptenlandt gestelt.
42 Ende Pharao nam sijnen ringh van sijne handt af, ende dede hem aen Iosephs handt, ende liet hem fijne lijnen kleederen aen trecken, ende leyde een gouden keten aen sijnen hals.
43 Ende hy dede hem rijden op den tweeden wagen dien hy hadde; ende sy riepen voor sijn aengesichte, Knielt: alsoo stelde hy hem over gantsch Egyptenlandt.
44 Ende Pharao seyde tot Ioseph; Ick ben Pharao: doch sonder u en sal niemandt sijne handt ofte sijnen voet opheffen in gantsch Egyptenlandt.
45 Ende Pharao noemde Iosephs name, Zaphnath Paaneah, ende gaf hem Asnath, de dochter van Potiphera, Overste van On, tot eene vrouwe: ende Ioseph toogh uyt door het landt van Egypten.
46 Ioseph nu was dertigh jaer oudt als hy stondt voor het aengesichte van Pharao, Koningh van Egypten: ende Ioseph gingh uyt van Pharaos aengesichte, ende hy toogh door gantsch Egyptenlandt.
47 Ende ’t landt brachte voort in de seven jaren des overvloets, by handt vollen.
48 Ende hy vergaderde alle spijse der seven jaren, die in Egytenlandt was, ende dede de spijse in de steden: de spijse van het veldt elcker stadt, het welcke rontom haer was, dede hy daer binnen.
49 Alsoo brachte Ioseph by een, seer veel koorns, als het zandt der zee: tot datmen op hieldt te tellen; want des en was geen getal.
50 Ende Ioseph werden twee sonen geboren, eerder een jaer des hongers aenquam, die Asnath, de dochter van Potiphera, overste van On, hem baerde.
51 Ende Ioseph noemde den naem des eerstgeboren, Manasse: want [seyde hy ] Godt heeft my doen vergeten al mijne moeyte, ende ’t gantsche huys mijns vaders.
52 Ende den naem des tweeden noemde hy, Ephraim: want [seyde hy ] Godt heeft my doen wassen in ’t landt mijner verdruckinge.
53 Doe eyndighden de seven jaren des overvloedts, die in Egypten geweest was.
54 Ende de seven jaren des hongers begonnen aen te komen; gelijck als Ioseph gheseydt hadde: ende daer was honger in alle de landen; maer in gantsch Egytenlandt was broodt.
55 Als nu gantsch Egyptenlant hongerde, riep het volck tot Pharao om broodt: ende Pharao seyde tot alle Egyptenaren; Gaet tot Ioseph, doet wat hy u seydt.
56 Als dan honger over ’t gantsche landt was, so opende Ioseph alles waer in [yet ] was, ende verkocht aen de Egyptenaren: want de honger in Egyptenlant sterck wert.
57 Ende alle landen quamen in Egypten tot Ioseph om te koopen: want de honger in alle landen sterck was.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
