Iacob, door de ontmoetinge van de heyren der Heylige Engelen gesterckt zijnde, sendt boden voor uyt tot sijnen broeder Esau, ver s 1, et c. maer vernemende, dat hy met veel volcks tot hem af quam, deylt sijn volck ende vee, uyt vreese, in twee hoopen, ende bidt Godt seer vyerighlick ende ootmoedighlick om hulpe ende verlossinge, 6. Sendt door sijne knechten geschencken voor uyt aen Esau, met order ende last, ende schickt sijne wijven ende kinderen by nachte over het veyr, 13. maer blijft selve alleen aen dese zijde, alwaer Godt met hem worstelt, geeft hem den naem van Israël , zegent hem, ende raeckt sijne heupe, dat hy hinckt, 24.
1 IAcob toogh oock sijnes weeghs: ende de Engelen Godes ontmoeteden hem.
2 Ende Iacob seyde, met dat hyse sagh; Dit is een heyrleger Godes: ende hy noemde den name der selver plaetse, Mahanaim.
3 Ende Iacob sondt boden uyt voor sijn aenghesichte tot Esau sijnen broeder, na ’t landt Seir, de landtstreke Edoms.
4 Ende hy geboodt hen, seggende; Soo sult ghy seggen tot mijnen heere, tot Esau: Soo seyt Iacob uwe knecht, Ick hebbe als vreemdelingh gewoont by Laban, ende hebber tot nu toe vertoeft.
5 Ende ick hebbe ossen, ende ezelen, schapen, ende knechten, ende maeghden: ende ick hebbe gesonden, om mijnen heere aen te seggen, op dat ick genade vinde in uwe oogen.
6 Ende de boden quamen weder tot Iacob, seggende: Wy zijn gekomen tot uwen broeder, tot Esau; ende oock treckt hy u te gemoete, ende vier hondert mannen met hem.
7 Doe vreesde Iacob seer, ende hem was banghe: ende hy verdeelde dat volck dat met hem was, ende de schapen, ende de runderen, ende de kemels, in twee heyren.
8 Want hy seyde, Indien Esau op ’t eene heyr komt, ende slaet het; soo sal het overgeblevene heyr ontkomen.
9 Voorder seyde Iacob; O Godt mijns vaders Abrahams, ende Godt mijns vaders Isaacs: O HEERE, die tot my geseyt hebt; keert weder tot u landt, ende tot uwe maeghschap, ende ick sal wel by u doen.
10 Ick ben geringer dan alle dese weldadigheden, ende dan alle dese trouwe, die ghy aen uwen knecht gedaen hebt: want ick ben met mijnen staf over dese Iordane ghegaen, ende nu ben ick tot twee heyren geworden.
11 Ruckt my doch uyt mijnes broeders handt, uyt Esaus handt: want ick vreese hem, dat hy niet misschien kome, ende my slae, de moeder met de sonen.
12 Ghy hebt immers geseydt: Ick sal ghewisselick by u wel doen, ende ick sal u zaedt stellen als het zandt der zee, dat van wegen de menighte niet getelt kan worden.
13 Ende hy vernachtte aldaer dien selven nacht: ende hy nam van het gene dat hem in sijne handt quam, een geschenck voor Esau sijnen broeder:
14 Twee hondert geyten, ende twintigh bocken: twee hondert oyen, ende twintigh rammen:
15 Dertig zoogende kemelinnen met hare veulens, veertigh koeijen, ende tien varren; twintigh ezelinnen, ende tien jonge ezels.
16 Ende hy gafse in de handt sijner knechten, elcke kudde besonder: ende hy seyde tot sijne knechten; Gaet ghylieden door, voor mijn aengesichte, ende stelt ruymte tusschen kudde, ende tusschen kudde.
17 Ende hy geboodt den eersten seggende; Wanneer u Esau mijn broeder ghemoeten sal, ende u vragen, seggende, Wiens zijt ghy? ende, waer henen gaet ghy? ende, wiens zijn dese voor u aengesichte?
18 Soo sult ghy seggen, Dat is een geschenck uwes knechts Iacobs, ghesonden tot mijnen heere, tot Esau; ende siet, hy selfs is oock achter ons.
19 Ende hy geboodt oock den tweeden, oock den derden, oock allen die de kudden na gingen, seggende: Na dit selve woort sult ghy spreken tot Esau, als ghy hem vinden sult.
20 Ende ghy sult oock seggen; Siet, uwe knecht Iacob is achter ons: want hy seyde, Ick sal sijn aengesichte versoenen met dit geschenck, dat voor mijn aengesichte gaet, ende daer na sal ick sijn aengesichte sien, misschien sal hy mijn aengesichte aennemen.
21 Alsoo gingh dat geschenck henen voor sijn aengesichte: doch hy selfs vernachtte dien selven nacht in’t leger.
22 Ende hy stont op in dien selven nacht, ende hy nam sijne twee wijven, ende sijne twee dienstmaeghden, ende sijne elf kinderen, ende hy toogh over het veyr Iabbok.
23 Ende hy namse, ende dedese over die beke trecken: ende hy dede overtrecken ’t gene hy hadde.
24 Doch Iacob bleef alleen over: ende een man worstelde met hem tot dat de dageraet op gingh.
25 Ende doe hy sagh dat hy hem niet en overmocht, roerde hy het ghewrichte sijner heupe aen; soo dat het ghewrichte van Iacobs heupe verwrongen werdt, als hy met hem worstelde.
26 Ende hy seyde; Laet my gaen, want de dageraet is op ghegaen: maer hy seyde; Ick en sal u niet laten gaen, ten zy dat ghy my zegent.
27 Ende hy seyde tot hem; Hoe is uwe naem? ende hy seyde; Iacob.
28 Doe seyde hy; Uwe naem en sal voortaen niet Iacob heeten, maer Israël: want ghy hebt u Vorstelick gedragen met Godt, ende met de menschen, ende hebt overmocht.
29 Ende Iacob vraeghde, ende seyde; Geeft doch uwen name te kennen: ende hy seyde; Waerom is ’t dat ghy na mijnen name vraeght? ende hy zegende hem aldaer.
30 Ende Iacob noemde den name dier plaetse Pniël: want [seyde hy ] ick hebbe Godt gesien [van ] aengesichte tot aengesichte, ende mijn ziele is geredt geweest.
31 Ende de Sonne rees hem op, als hy door Pnuël gegaen was, ende hy was hinckende aen sijne heupe.
32 Daerom en eten de kinderen Israëls de verruckte zenuwe niet, die op het gewrichte der heupe is tot op desen dagh; om dat hy het ghewrichte van Iacobs heupe aengeroert hadde aen de verruckte zenuwe.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
