Rachel, onverduldigh zijnde over hare onvruchtbaerheydt, geeft Iacob hare dienstmaeght Bilha, die hem baert Dan ende Naphtali, ver s 1, et c. Van gelijcken Lea, stilstaende van baren, geeft Iacob hare dienstmaeght Zilpa, die hem baert Gad ende Aser, 9, et c. Ruben vindt Dudaim, ende Lea selve wordt weder bevrucht, ende baert Issaschar, Zebulon, ende eene dochter Dina, 14. Ten laetsten baert oock Rachel Ioseph, 22. Als nu Iacob begeerde met sijn huysgesin nae sijn landt te trecken, houdt hem Laban met een nieuw verdingh van loon, 25. waer door Iacob, tegen Labans vermoeden, seer rijckelick van Godt wordt gezegent, 37.
1 ALs nu Rachel sagh, dat sy Iacob niet en baerde, soo benijdde Rachel hare suster: ende sy seyde tot Iacob; Geeft my kinderen, ofte indien niet, soo ben ick doodt.
2 Doe ontstack Iacobs toorn teghen Rachel: ende hy seyde; Ben ick dan in plaetse van Godt, die des buycks vrucht van u geweert heeft?
3 Ende sy seyde; Siet daer is mijne dienstmaeght Bilha, gaet tot haer in; dat sy op mijne knien baere, ende ick oock uyt haer gebouwt worde.
4 Soo gaf sy hem hare dienstmaeght Bilha tot een vrouwe: ende Iacob gingh tot haer in.
5 Ende Bilha wert swanger, ende baerde Iacob eenen sone.
6 Doe seyde Rachel; Godt heeft my gericht, ende oock mijne stemme verhoort, ende heeft my eenen sone gegeven: daerom noemdese sijnen name, Dan.
7 Ende Bilha Rachels dienstmaeght wert weder bevrucht, ende baerde Iacob den tweeden sone.
8 Doe seyde Rachel; Ick hebbe worstelingen Godes met mijne suster geworstelt, oock hebbe ick de overhandt gehadt: ende sy noemde sijnen name Naphthali.
9 Doe nu Lea sagh, dat sy ophieldt van baren, nam sy oock hare dienstmaeght Zilpa, ende gaf die Iacob tot eene vrouwe.
10 Ende Zilpa, Leas dienstmaeght, baerde Iacob eenen sone.
11 Doe seyde Lea; Daer komt eenen hoop: ende sy noemde sijnen name Gad.
12 Daer na baerde Zilpa, Leas dienstmaeght, Iacob den tweeden sone.
13 Doe seyde Lea; Tot mijn geluck; want de dochters sullen my geluckigh achten: ende sy noemde sijnen name, Aser.
14 Ende Ruben gingh in de dagen des tarwen-ooghstes, ende hy vondt Dudaim in’t veldt, ende hy brachtse tot sijne moeder Lea: doe seyde Rachel tot Lea; Geeft my doch van uwes soons Dudaim.
15 Ende sy seyde tot haer; Is’t weynigh dat ghy mijnen man genomen hebt, dat ghy oock mijnes soons Dudaim nemen sult? doe seyde Rachel; Daerom sal hy desen nacht voor uwes soons Dudaim by u liggen.
16 Als nu Iacob des avondts uyt het veldt quam, gingh Lea uyt hem te gemoete, ende seyde; Ghy sult tot my in komen; want ick hebbe u om loon sekerlick gehuert voor mijnes soons Dudaim: ende hy lagh deselve nacht by haer.
17 Ende Godt verhoorde Lea: ende sy werdt bevrucht, ende baerde Iacob den vijfden sone.
18 Doe seyde Lea; Godt heeft mijnen loon gegeven; na dat ick mijne dienstmaeght mijnen man gegeven hebbe: ende sy noemde sijnen name, Issaschar.
19 Ende Lea werdt wederom bevrucht, ende sy baerde Iacob den sesten sone.
20 Ende Lea seyde; Godt heeft my, my [heeft hy ] begiftet met eene goede gifte, ditmael sal mijn man my bywoonen; want ick hebbe hem ses sonen ghebaert: ende sy noemde sijnen name, Zebulon.
21 Ende sy baerde daer na eene dochter: ende sy noemde haren name Dina.
22 Godt dachte oock aen Rachel: ende Godt verhoordese, ende opende hare baermoeder.
23 Ende sy werdt bevrucht, ende baerde eenen sone: ende sy seyde; Godt heeft mijne smaetheyt wech genomen.
24 Ende sy noemde sijnen name, Ioseph, seggende: De HEERE voege my eenen anderen sone daer toe.
25 Ende het geschiedde, als Rachel Ioseph gebaert hadde, dat Iacob tot Laban seyde; Laet my vertrecken, dat ick gae tot mijne plaetse, ende nae mijn landt.
26 Geeft mijne wijven, ende mijne kinderen, om dewelcke ick u gedient hebbe, dat ick vertrecke: want ghy weet mijnen dienst, dien ick u gedient hebbe.
27 Doe seyde Laban tot hem; Soo ick nu genade gevonden hebbe in uwe oogen: ick hebbe waergenomen, dat de HEERE my om uwent wille gezegent heeft.
28 Hy seyde dan; Noemt my uytdruckelick uwen loon, dien ick geven sal.
29 Doe seyde hy tot hem; Ghy weet hoe ick u gedient hebbe, ende hoe u vee by my geweest is.
30 Want het weynige dat ghy voor my ghehadt hebt, dat is tot eene menighte uytgebroken; ende de HEERE heeft u gezegent by mijnen voet: nu dan, wanneer sal ick oock wercken voor mijnen huyse?
31 Ende hy seyde; Wat sal ick u geven? doe seyde Iacob; Ghy en sult my niet met allen geven, indien ghy my dese sake doen sult, ick sal wederom uwe kudde weyden, [ende ] bewaren.
32 Ick sal heden door uwe gantsche kudde gaen, daer van afsonderende al het gespickelde, ende gepleckte vee, ende al het bruyne vee onder de lammeren, ende het gepleckte, ende gespickelde onder de geyten: ende sulcks sal mijn loon zijn.
33 Soo sal mijne gerechtigheyt op den dagh van morgen met my betuygen, als ghy komen sult over mijnen loon, voor u aengesicht: al wat niet gespickelt, ende gepleckt is onder de geyten, ende bruyn onder de lammeren, dat zy by my gestolen.
34 Doe seyde Laban; Siet: Och ja, het zy na uwen woorde.
35 Ende hy sonderde af ten selven dage de gesprenckelde ende gepleckte bocken, ende alle de gespickelde ende gepleckte geyten, aldaer wit aen was, ende al het bruyne onder de lammeren: ende hy gafse in de handt sijner sonen.
36 Ende hy stelde eenen wegh van drie dagen tusschen hem, ende tusschen Iacob: ende Iacob weydde de overige kudde Labans.
37 Doe nam sich Iacob roeden van groen popelier-hout, ende van haselaer, ende van kastanien: ende hy schelde daer in witte strepen, ontblootende het witte, het welck aen die roeden was.
38 Ende hy leyde dese roeden, die hy gescheldt hadde in de goten, [ende ] in de drinckbacken van het water, daer de kudde quam drincken, tegen over de kudde; ende sy werden verhittet, als sy quamen om te drincken.
39 Als dan de kudde verhitt werdt by de roeden, soo lammerde de kudde gesprenckelde, gespickelde, ende gepleckte.
40 Doe scheydde Iacob de lammeren, ende hy wendde het gesichte der kudde op het gesprenckelde, ende al het bruyne onder Labans kudde, ende hy stelde sijne kudden alleen, ende hy en settese niet by Labans kudde.
41 Ende het geschiedde, t’elckens als de kudde der vroegelingen verhitt werdt, soo stelde Iacob de roeden voor de oogen der kudde in de gooten; op dat sy hittigh werden by de roeden.
42 Maer als de kudde spade hittigh werdt, soo en stelde hyse niet: soo dat de spadelingen Laban, ende de vroegelingen Iacob toe quamen.
43 Ende die man brack gantsch seer uyt [in menighte ], ende hy hadde vele kudden, ende dienstmaeghden, ende dienstknechten, ende kemelen, ende ezelen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
