Godt geeft ses mannen last om sijne wrake binnen Ierusalem uyt te voeren, ver s 1. De heerlickheyt des Heeren wijckt tot den dorpel des Tempels, 3. Godt gebiedt eenen man, in linnen gekleet, alle vrome eerst met een seker teecken te teeckenen, 4. den anderen, datse al de reste sullen verdelgen, 5. welcks beschickt zijnde, ontstelt sich de Propheet grootelicks, 8. ontfanght daer op Godts antwoort, 9. De man in linnen gekleet, rapporteert de verrichtinge sijner commissie, 11.
1 DAer na riep hy voor mijne ooren [met ] luyder stemme, seggende; Doet de Opsienders der stadt naderen: ende elck een met sijn verdervende wapen in sijne hant.
2 Ende siet, ses mannen quamen van den wegh der hooger poorte, die gekeert is na ’t Noorden, ende elck een met sijn verpletterende wapen in sijn hant, ende een man in ’t midden van hen, was met linnen bekleet, ende een schrijvers inctkoker was aen sijne lendenen: ende sy quamen in, ende stonden by den koperen altaer.
3 Ende de heerlickheyt des Godts Israëls hief haer op van den Cherub, daer op hy was, tot den dorpel van het huys: ende hy riep tot den man, die met linnen bekleet was, die den schrijvers inctkoker aen sijne lendenen hadde.
4 Ende de HEERE seyde tot hem; Gaet door, door het midden der stadt, door het midden van Ierusalem: ende teeckent een teecken op de voorhoofden der lieden die suchten, ende uytroepen over alle die grouwelen die in het midden der selver gedaen worden.
5 Maer tot die [andere ] seyde hy voor mijne ooren; Gaet door, door de stadt achter hem, ende slaet: u-lieder ooge en verschoone niet, ende en sparet niet.
6 Doodet oude, jongelingen, ende maeghden, ende kinderkens, ende wijven tot verdervens toe: maer en genaket aen niemant, op den welcken het teecken is, ende beginnet van mijn heylighdom: ende sy begonnen van de oude mannen, die voor het huys waren.
7 Ende hy seyde tot hen; Verontreyniget het huys, ende vervullet de voorhoven met verslagene, gaet henen uyt: ende sy gingen henen uyt, ende sy sloegen in de stadt.
8 Het geschiedde nu, als sy- se geslagen hadden, ende ick overgebleven was; dat ick op mijn aengesichte viel, ende riep, ende seyde, Ach Heere HEERE! sult ghy al het overblijfsel Israëls verderven, met uwe grimmigheyt uyt te gieten over Ierusalem?
9 Doe seyde hy tot my; De ongerechtigheyt van het huys Israëls ende Iuda is gantsch seer groot, ende het lant is met bloet vervult, ende de stadt is vol van afwijckinge: want sy seggen; De HEERE heeft het lant verlaten, ende de HEERE en siet niet.
10 Daerom oock wat my aengaet, mijne ooge en sal niet verschoonen, ende ick en sal niet sparen: ick sal haren wegh op haren kop geven.
11 Ende siet, de Man, die met linnen bekleet was, aen wiens lendenen den inctkoker was, bracht bescheyt weder, seggende: Ick hebbe gedaen, gelijck als ghy my geboden hadt.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
