’t Gesichte van de heylige wateren, die uyt den nieuwen Tempel vloten, ver s 1, et c. Beschrijvinge van de lantpalen des nieuwen erflants, 13. uyt te deylen voor Israel, ende de vreemdelingen, 21.
1 DAerna bracht hy my weder tot de deure des Huyses, ende siet, daer vloten wateren uyt, van onder den dorpel des huyses na ’t Oosten; want het voorste deel des huyses was [in] ’t Oosten: Ende de wateren daelden af van onderen, uyt de rechter zijde des huyses, van het Zuyden des Altaers.
2 Ende hy bracht my uyt [door ] den wegh van de noorder-poorte, ende voerde my om [door ] den wegh van buyten, tot de buyten-poorte, des weeghs, die na het Oosten siet: ende siet de wateren sprongen uyt de rechterzijde.
3 Als [nu ] die Man [na ] het Oosten uyt gingh, soo was’er een meet-snoer in sijne hant: ende hy mat duysent ellen, ende deed’my door de wateren doorgaen, [ende] de wateren raeckten tot aen de enckelen.
4 Doe mat hy [noch ] duysent [ellen ], ende deed’my door de wateren doorgaen, [ende ] de wateren raeckten tot aen de knijen: ende hy mat [noch ] duysent, ende dede my doorgaen, [ende ] de wateren raeckten tot aen de lendenen.
5 Voorts mat hy [noch ] duysent; [ende ] het was eene beke, daer ick niet en konde doorgaen: want de wateren waren hooge, wateren daer men door swemmen moeste; eene beke daer men niet en konde doorgaen.
6 Ende hy seyde tot my, Hebt ghy ’t gesien, menschen kint? doe voerde hy my, ende bracht my weder tot den oever der beke.
7 Als ick weder keerde, siet soo was’er aen den oever der beke seer veel geboomte, van dese ende van gene zijde.
8 Doe seyde hy tot my; Dese wateren vlieten uyt na het voorste Galileen, ende dalen af in ’t vlacke velt: daer na komense in de zee; in de zee uytgebracht zijnde, soo worden de wateren gesont.
9 Ia ’t sal geschieden, [dat ] alle levendige ziele, dieder wemelt, over al waer henen eene der twee beken sal komen, leven sal, ende daer sal seer veel visch zijn: omdat dese wateren daer henen sullen gekomen zijn; ende sy sullen gesont worden, ende het sal leven, alles, waer henen dese beke sal komen.
10 Oock sal ’t geschieden, datter visschers aen deselve sullen staen, van Engedi aen tot En-eglaim toe; Daer sullen [plaetsen ] zijn [tot ] uytspreydinge der netten: haer visch sal na sijnen aert wesen als de visch van de groote zee, seer menighvuldigh.
11 Doch hare modderige plaetsen ende hare morassen en sullen niet gesont worden, sy zijn tot sout overgegeven.
12 Aen de beke nu, aen haren oever, sal van dese ende van gene zijde opgaen allerley spijs-geboomte, welckes bladt niet en sal af vallen, nochte de vrucht van dien vergaen; in sijne maenden sal ’t nieuwe vruchten voortbrengen; want sijne wateren, die vlieten uyt het heylighdom: ende sijne vrucht sal zijn tot spijse, ende sijn bladt tot heelinge.
13 Alsoo seyt de Heere HEERE; Dit sal de lantpale zijn, [na ] dewelcke ghy ’t lant ten erve sult nemen, na de twaelf stammen Israëls: Ioseph [twee ] snoeren.
14 Ende ghy sullet dat erven, d’een soo wel als d’ander; [over ] het welcke ick mijne hant hebbe opgeheven, dat ick het uwen vaderen soude geven: ende dit selve lant sal u-lieden in erffenisse vallen.
15 Dit nu sal de lantpale des lants zijn: aen den noorderhoeck, van de groote zee af, den wegh van Hethlon, daer men komt te Zedad,
16 Hamath, Berotha, Sibraim, dat tusschen de lantpale van Damascus ende tusschen de lantpale van Hamath is: Hazer Hattichon, dat aen de lantpale van Havran is.
17 Alsoo sal de lantpale van de zee af zijn, Hazar-Enon, de lantpale van Damascus, ende het Noorden noordwaert, ende de lantpale van Hamath: ende [dat ] sal de noorderhoeck zijn.
18 Den oosterhoeck nu sult ghylieden meten van tusschen Havran, ende van tusschen Damascus, ende van tusschen Gilead, ende van tusschen het lant Israëls aen de Iordane; van de lantpale af tot de oostzee toe: ende [dat ] sal de oosterhoeck zijn.
19 Ende den zuyderhoeck zuydwaert, van Thamar af, tot aen het twistwater van Kades, [voort ] na de beke henen, tot aen de groote zee: ende [dat ] sal de zuyderhoeck zuydwaert zijn.
20 Ende den westerhoeck, de groote zee; van de lantpale af tot daer men recht tegen over Hamath komt: dat sal de westerhoeck zijn.
21 Dit selve lant nu sult ghy u-lieden uytdeylen na de stammen Israëls.
22 Maer het sal geschieden, dat ghy ’t selve sult doen vallen in erffenisse voor u-lieden, ende voor de vreemdelingen, die in ’t midden van u verkeeren, die kinderen in het midden van u sullen gewonnen hebben: ende sy sullen u-lieden zijn, als een inboorlingh onder de kinderen Israëls; sy sullen met u-lieden in erffenisse vallen, in ’t midden der stammen Israëls.
23 Oock sal ’t geschieden; in de stamme, by dewelcke de vreemdelingh verkeert, aldaer sult ghy [hem ] sijne erffenisse geven, spreeckt de Heere HEERE.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
