De Propheet eet die rolle op, door Godts bevel, ver s 1, et c. die hem wederom last, onderwijst, ende sterckt tegen des volcks hartneckigheyt, 4. vertoont hem weder sijne heerlickheyt, ende bericht hem van ’t ampt eens getrouwen Propheten, ende de nuttigheyt van dien, 12. de heerlickheyt des Heeren wort hem weder vertoont, 22. Godt sluyt ende opent des Propheten mont, 25, et c.
1 DAer na seyde hy tot my, Menschen kint, eet dat ghy vinden sult: eet dese rolle, ende gaet, spreeckt tot het huys Israëls.
2 Doe opende ick mijnen mont; ende hy gaf my die rolle te eten.
3 Ende hy seyde tot my, Menschen kint, geeft uwen buyck te eten, ende vult u ingewant met dese rolle, die ick u geve: doe att ick, ende het was in mijnen mont als honigh, van wegen de soetigheyt.
4 Ende hy seyde tot my; Menschen kint, gaet henen, komt tot het huys Israëls, ende spreeckt tot hen met mijne woorden.
5 Want ghy en zijt niet gesonden tot een volck diep van sprake, ende swaer van tonge: [maer ] tot het huys Israëls:
6 Niet tot vele volckeren diep van sprake, ende swaer van tonge, welcker woorden ghy niet en kondt verstaen: souden sy niet, soo ick u tot hen gesonden hadde, na u gehoort hebben?
7 Maer ’t huys Israëls en wil na u niet hooren, om dat sy na my niet en willen hooren: want het gantsche huys Israëls is stijf van voorhoofde; ende hardt van herten zijnse.
8 Siet, ick hebbe u aengesichte stijf gemaeckt tegen hare aengesichten, ende u voorhooft stijf tegen haer voorhooft.
9 U voorhooft heb ick gemaeckt als een diamant, harder dan een rotze: en vreest hen niet, ende en ontset u niet voor hare aengesichten; om datse een wederspannigh huys zijn.
10 Voorder seyde hy tot my; Menschen kint, vaett alle mijne woorden, die ick tot u spreken sal, in u herte, ende hoortse met uwe ooren.
11 Ende gaet henen, komt tot de wechgevoerde, tot de kinderen uwes volcks, ende spreeckt tot hen, ende seght tot hen; Soo seyt de Heere, HEERE: het zy datse hooren sullen, ofte het zy datse het laten sullen.
12 Doe nam de Geest my op, ende ick hoorde achter my eene stemme van groote ruysschinge, [seggende :] Gelooft zy de heerlickheyt des HEEREN uyt sijne plaetse.
13 Ende Ick [hoorde ] het geluyt van der dieren vleugelen, die de een den anderen raeckten, ende het geluyt der raderen tegen over hen; ende het geluyt eener grooter ruysschinge.
14 Doe hief de Geest my op, ende nam my wech, ende ick gingh henen bitterlick bedroeft door de hitte mijns geestes; maer de hant des HEEREN was sterck op my.
15 Ende ick quam tot de wechgevoerde te Tel-Abib, die aen de riviere Chebar woonden, ende ick bleef daer sy woonden: ja ick bleef daer verbaest in het midden van hen, seven dagen.
16 Het gebeurde nu ten eynde van seven dagen, dat het woort des HEEREN tot my geschiedde, seggende:
17 Menschen kint, ick hebbe u tot eenen Wachter gestelt over ’t huys Israëls: soo sult ghy het woort uyt mijnen monde hooren, ende hen van mijnent wegen waerschouwen.
18 Als ick tot den godtloosen segge; Ghy sult den doot sterven, ende ghy en waerschouwt hem niet, ende en spreeckt niet, om den godtloosen van sijnen godtloosen wege te waerschouwen, op dat ghy hem in ’t leven behoudet: die godtloose sal in sijne ongerechtigheyt sterven, maer sijn bloet sal ick van uwer hant eysschen.
19 Doch als ghy den godtloosen waerschouwt, ende hy sich van sijne godtloosheyt, ende van sijnen godtloosen wege niet en bekeert, hy sal in sijne ongerechtigheyt sterven; maer ghy hebt uwe ziele bevrijdt.
20 Als oock een rechtveerdige sich van sijne gerechtigheyt af keert, ende onrecht doet, ende ick eenen aenstoot voor sijn aengesichte legge, hy sal sterven: om dat ghy hem niet gewaerschouwt en hebt, sal hy in sijne sonde sterven; ende sijne gerechtigheden, die hy gedaen heeft, en sullen niet gedacht worden: maer sijn bloet sal ick van uwer hant eysschen. .
21 Doch als ghy den rechtveerdigen waerschouwt, op dat de rechtveerdige niet en sondige, ende hy niet en sondight; hy sal sekerlick leven, om dat hy gewaerschouwt is; ende ghy hebt uwe ziele bevrijdt.
22 Ende de hant des HEEREN was daer op my: ende hy seyde tot my: Maeckt u op, gaet uyt in de valleije, ende ick sal daer met u spreken.
23 Ende ick maeckte my op, ende gingh uyt inde valleije, ende siet de heerlickheyt des HEEREN stont aldaer, gelijck de heerlickheyt, die ick gesien hadde by de riviere Chebar: ende ick viel op mijn aengesichte.
24 Doe quam de Geest in my, ende stelde my op mijne voeten: ende hy sprack met my, ende hy seyde tot my; Gaet, besluyt u binnen in u huys.
25 Want u aengaende, menschen kint, siet, sy souden dicke touwen aen u leggen, ende sy souden u daermede binden: daerom en sult ghy niet uyt gaen in ’t midden van hen:
26 Ende ick sal uwe tonge aen u gehemelte doen kleven, dat ghy stom worden sult, ende en sult hen niet zijn tot een bestraffende man: want sy zijn een wederspannigh huys.
27 Maer als ick met u spreken sal, sal ick uwen mont open doen, ende ghy sult tot hen segghen, Soo seyt de Heere HEERE: Wie hoort, die hoore, ende wie het laet, die late het; want sy zijn een wederspannigh huys.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
