Godt beveelt Mose twee steenen tafelen te houwen, daer in hy sijne wet wederom wilde schrijven, ver s 1, et c. Met dese twee tafelen gaet Mose op den bergh, 4. De Heere komt nederwaerts in een wolcke, ende roept sijnen naem uyt overluyde, 5. Mose bidt den Heere, dat hy met hen wille gaen, 8. ’t welck hy belooft, ende maeckt een verbont met haer, ende hy waerschouwt haer voor de afgoderije der Canaaniten, ende der selver houwelicken, 10. het gebodt van ongesuerde brooden, ende van de eerstgeboorne wordt vernieuwt, als oock van den Sabbath, ende andere feesten, 18. noch andere wetten, 26. nae dat Mose veertigh dagen op den bergh geweest was, soo komt hy nederwaerts met de twee tafelen, 28. sijn aengesichte glinstert, het welck hy bedeckt, 29. hy geeft hen te kennen alles wat de Heere met hem gesproken hadde op den bergh Sinai, 32. Mose hadde een decksel op sijn aengesichte als hy met het volck sprack, 33.
1 DOe seyde de HEERE tot Mose, Houwt u twee steenen tafelen, gelijck de eerste waren: soo sal ick op de tafelen schrijven deselve woorden, die op de eerste tafelen geweest zijn, die ghy gebroken hebt.
2 Ende weest bereyt tegen den morgenstondt: dat ghy in den morgenstondt op den bergh Sinai klimt, ende stelt u aldaer voor my op den top des berghs.
3 Ende niemant sal met u opklimmen, datter oock niemant gesien en worde op den gantschen bergh: oock het kleyne vee, nochte runderen en sullen tegen over desen bergh niet weyden.
4 Doe hieuw hy twee steenen tafelen, gelijck de eerste, ende Mose stont des morgens vroegh op, ende klom op den bergh Sinai, gelijck als hem de HEERE geboden hadde: ende hy nam de twee steenen tafelen in sijne handt.
5 De HEERE nu quam nederwaerts in een wolcke, ende stelde sich aldaer by hem: ende Hy riep uyt, den Name des HEEREN.
6 Als nu de HEERE voor sijn aengesichte voorby gingh, so riep Hy, HEERE HEERE, Godt, barmhertigh ende genadigh: langhmoedigh ende groot van weldadigheyt ende waerheyt.
7 Die de weldadigheyt bewaert aen veel duysenden, die de ongerechtigheyt ende overtredinge, ende sonde vergeeft: Die [den schuldigen ] geensins onschuldigh en houdt, besoeckende de ongerechtigheyt der vaderen aen de kinderen, ende aen de kints kinderen, in het derde, ende in het vierde [lidt .]
8 Mose nu haestede ende neyghde het hooft ter aerde, ende hy boogh sich,
9 Ende hy seyde, Heere, indien ick nu genade gevonden hebbe in uwe oogen, soo gae nu de Heere in ’t midden van ons: want dit is een hartneckigh volck, doch vergeeft onse ongerechtigheydt ende onse sonde, ende neemt ons aen tot een erfdeel.
10 Doe seyde hy, Siet, Ick make een verbont, voor u gantsche volck sal ick wonderen doen, die niet geschapen en zijn op de gantsche aerde, noch onder eenige volckeren: alsoo dat dit gantsche volck, in welckes midden ghy zijt, des HEEREN werck sien sal, dat het schrickelick is, ’t welck ick met u doe.
11 Onderhoudt ghy het gene dat ick u heden gebiede: siet, Ick sal voor u aengesichte uytdrijven de Amoriten, ende de Canaaniten, ende de Hethiten, ende de Phereziten, ende de Heviten, ende de Iebusiten .
12 Wacht u, dat ghy doch geen verbont en maeckt met den inwoonder des lants, daer ghy in komen sult: dat hy misschien niet tot eenen strick en worde in ’t midden van u.
13 Maer hare altaren sult ghylieden om werpen, ende hare opgerechte beelden sult ghy verbreken, ende hare bosschen sult ghy af houwen.
14 (Want ghy en sult u niet buygen voor eenen anderen Godt: want des HEEREN naem is Yveraer, een yverigh Godt is hy.)
15 Op dat ghy misschien geen verbont en maeckt met den inwoonder des selven lants, ende sy haren goden niet na hoereeren, noch hare goden offerhanden en doen, ende hy u noodigende ghy van hare offerhande etet.
16 Ende ghy uwen sonen [wijven ] nemet van hare dochteren: ende hare dochteren haerlieder goden na hoereerende, maken dat oock uwe sonen hare goden na hoereeren.
17 Ghy en sult u geen gegotene goden maken.
18 ’t Feest der ongesuerde [brooden ] sult ghy houden, seven dagen sult ghy ongesuerde [brooden ] eten, gelijck ick u geboden hebbe, ter gesetter tijt der maent Abib: want in de maent Abib zijt ghy uyt Egypten uyt gegaen.
19 Al wat de baermoeder opent, is mijne: ja al u vee dat manlick sal geboren worden, openende [de baermoeder van ] het groote ende kleyne vee.
20 Doch den ezel die [de baermoeder ] opent, sult ghy met een kleyn vee lossen, maer indien ghy hem niet sult lossen, soo sult ghy hem den necke breken: Alle d’eerstgeborene uwer sonen sult ghy lossen, ende men en sal voor mijn aengesichte niet ledigh verschijnen.
21 Ses dagen sult ghy arbeyden, maer op den sevenden dagh sult ghy rusten: in den ploeghtijt, ende in den oogst sult ghy rusten.
22 Het Feest der weken sult ghy oock houden, zijnde het feest der eerstelingen des tarwen-oogsts: ende het feest der insamelinge, als het jaer omme is.
23 Al wat manlick is onder u, sal drie mael in ’t jaer voor ’t aengesichte des Heeren HEEREN des Godts Israëls verschijnen.
24 Wanneer ick de volckeren voor u aengesichte uyt de besittinge sal verdryven, ende uwe lantpalen verwijden: dan en sal niemant u lant begeeren, terwijlen ghy henen op gaen sult te verschijnen voor het aengesichte des HEEREN uwes Godts, drie mael in’t jaer.
25 Ghy en sult het bloet mijnes slacht-offers niet offeren met gedeessemt [broot :] het slacht-offer des Paesschen-feests en sal oock niet vernachten tot den morgen.
26 De eerstelingen der eerster vruchten uwes lants, sult ghy in ’t huys des HEEREN uwes Godts brengen: Ghy en sult ’t bocxken in sijnes moeders melck niet koken.
27 Voorder seyde de HEERE tot Mose, Schrijft u dese woorden: want na luyt deser woorden hebbe ick een verbont met u, ende met Israël gemaeckt.
28 Ende hy was aldaer met den HEERE veertigh dagen, ende veertigh nachten, hy en at geen broot, ende hy en dronck geen water: ende Hy schreef op de tafelen de woorden des verbonts, de tien woorden.
29 Ende het geschiedde doe Mose van den bergh Sinai af gingh, (die twee tafelen der getuygenisse nu waren in de hant Mose, als hy van den bergh af gingh) soo en wiste Mose niet, dat het vel sijnes aengesichts glinsterde, doe Hy met hem sprack.
30 Als nu Aaron ende alle de kinderen Israëls Mose aensagen, siet, soo glinsterde het vel sijnes aengesichtes, daerom vreesden sy tot hem toe te treden.
31 Doe riep haer Mose: ende Aaron, ende alle de Overste in de vergaderinge keerden weder tot hem: ende Mose sprack tot hen:
32 Ende daer na traden alle de kinderen Israëls toe: ende hy geboodt hen al wat de HEERE met hem gesproken hadde op den bergh Sinai.
33 Alsoo eyndighde Mose met hen te spreken: ende hy hadde een decksel op sijn aengesichte geleyt.
34 Doch als Mose voor het aengesichte des HEEREN quam om met hem te spreken, soo nam hy dat decksel af, tot dat hy uyt gingh: ende na dat hy uyt gegaen was, soo sprack hy tot de kinderen Israëls dat hem geboden was.
35 Soo sagen dan de kinderen Israëls het aengesichte Mose, dat het vel van Mose aengesichte glinsterde: derhalven dede Mose het decksel weder op sijn aengesichte, tot dat hy in gingh om met Hem te spreken.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
