De Prediker verhaelt eenige dingen, die soo den vromen, als den godtloosen wedervaren, ver s 1, et c. Daerom oordeelt hy, dat het best is, dat men met vrolickheyt de gaven Godes geniete, 7. ende neerstigh zy in sijn beroep, 10. Ende dat men den uytgangh Gode bevele, 11. Daer na leert hy, dat den mensche de tijt sijnes doots, ofte ongelucks, onbekent is, 12. Ten laetsten roemt hy de wijsheyt op het hooghste, 13.
1 SEkerlick dit alles hebbe ick in mijn herte geleght, op dat ick dit al klaerlick mochte verstaen; dat de recht--veerdige, ende de wijse, ende hare wercken, in de hant Godes zijn: oock liefde, oock haet, en weet de mensche niet [uyt ] al het gene dat voor sijn aengesichte is.
2 Alle dingh [wedervaert hen ] gelijck allen [anderen :] Eenderley wedervaert den rechtveerdigen ende den godtloosen, den goeden ende den reynen, als den onreynen: soo dien die offert, als dien die niet en offert: gelijck den goeden, alsoo [oock ] den sondaer: dien die sweert, gelijck als dien, die den eedt vreest.
3 Dit is een quaet onder allen dat onder de sonne geschiet, dat eenderley dingh allen wedervaert, ende dat oock het herte der menschen kinderen vol boosheyt is, ende datter in haer leven onsinnigheden zijn in haer herte: ende daer na [moeten ] sy na de dooden toe .
4 Want voor den genen die vergeselschapt is by alle levendige, is’er hope, (want een levendigen hont is beter dan een doode leeuw.)
5 Want de levendige weten, dat sy sterven sullen: maer de doode en weten niet met allen: sy en hebben oock geenen loon meer, maer hare gedachtenisse is vergeten.
6 Oock is alreeds hare liefde, oock haren haet, oock hare nijdigheyt vergaen: ende sy en hebben geen deel meer in [dese ] eeuwe, in alles dat onder de sonne geschiet.
7 Gaet [dan ] henen, eet u broot met vreughde, ende drinckt uwen wijn met goeder herte: want Godt heeft alreeds een behagen aen uwe wercken.
8 Laet uwe kleederen t’aller tijt wit zijn: ende en laet op uwen hoofde geen olie ontbreken.
9 Geniett des levens met de vrouwe die ghy lief hebt, alle de dagen uwes ydelen levens, welcke [Godt ] u gegeven heeft onder de sonne, alle uwe ydele dagen; want dit is u deel in dit leven, ende van uwen arbeyt dien ghy arbeyt onder de sonne.
10 Alles wat uwe hant vindt om te doen, doet [dat ] met uwe macht: want daer en is geen werck, noch versinnin-ge, noch wetenschap, noch wijsheyt in het graf, daer ghy henen gaet.
11 Ick keerde my, ende sagh onder de sonne, dat de loop niet en is der snellen, noch de strijt der helden, noch oock de spijse der wijsen, noch oock de rijckdom der verstandigen, noch oock de gunste der welwetenden, maer dat tijt ende toeval allen desen wedervaert.
12 Dat oock de mensche sijnen tijt niet en weet, gelijck de visschen, die gevangen worden met het boose nette; ende gelijck de vogelkens, die gevangen worden met den stricke: gelijck die, [alsoo ] worden de kinderen der menschen verstrickt, ter booser tijt, wanneer deselve haestelick over haer valt.
13 Oock hebbe ick onder de sonne dese wijsheyt gesien, ende sy was groot by my:
14 Daer was eene kleyne stadt, ende weynigh lieden waren daer in: ende een groot Koningh quam tegen haer, ende hy omcingeldese, ende hy bouwde groote vastigheden tegen haer.
15 Ende men vondt daer eenen armen wijsen man in, die de stadt verloste door sijne wijsheyt: maer geen mensche en gedacht des selven armen mans.
16 Doe seyde ick, Wijsheyt is beter dan kracht, hoewel de wijsheyt des armen veracht, ende sijne woorden niet en waren gehoort geweest.
17 De woorden der wijsen moeten in stilligheyt aengehoort worden, meer dan het geroep des genen die over de sotten heerscht.
18 De wijsheyt is beter dan de krijghswapenen: maer een eenigh sondaer verderft veel goets.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
