Hoe Og, d’ander Koningh der Amoriten, van Israël overwonnen, ende sijn lant ingenomen zy, ver s 1, et c. het welcke, als oock het Koninckrijcke Sihons, Mose gegeven heeft den Rubeniten, Gaditen, ende den halven stam Manasse, 12. Iosua tot successeur van Mose gesterckt, 21. hoe Mose biddende om in het lant Canaan te mogen komen, van Gode afgeslagen, 23. ende het lant hem getoont zy op eenen bergh, 27, 28.
1 DAer na keerden wy ons ende togen op, den wegh van Basan: ende Og, de Koningh van Basan, trock uyt ons te gemoete, hy, ende al sijn volck, ten strijde, by Edreï.
2 Doe seyde de HEERE tot my; En vreest hem niet, want ick hebbe hem, ende al sijn volck, ende sijn lant, in uwe hant gegeven: ende ghy sult hem doen, gelijck als ghy Sihon, den Koningh der Amoriten, die te Hesbon woonde, gedaen hebt.
3 Ende de HEERE onse Godt gaf oock Og, den Koningh van Basan, ende al sijn volck, in onse hant: soo dat wy hem sloegen, tot dat wy hem niemant lieten over blijven.
4 Ende wy namen te dier tijt alle sijne steden; daer en was geene stadt, die wy van hen niet en namen: sestigh steden, de gantsche lantstreke van Argob, het Koninckrijcke van Og in Basan.
5 Alle die steden waren met hooge mueren, poorten, ende grendelen gesterckt: behalven seer vele onbemuerde steden.
6 Ende wy verbanden deselve, gelijck wy Sihon, den Koningh van Hesbon, gedaen hadden, verbannende alle steden, mannen, wijven, ende kinderkens.
7 Doch al het vee, ende den roof van die steden roofden wy voor ons.
8 Soo namen wy te dier tijt het lant uyt de hant van de twee Koningen der Amoriten, die aen dese zijde van de Iordane waren: van de beke Arnon tot den bergh Hermon toe:
9 (De Zidoniers noemen Hermon, Sirion: maer de Amoriten noemen hem Senir.)
10 Alle de steden des platten lants, ende het gantsche Gilead, ende het gantsche Basan, tot Salcha ende Edreï toe: steden des Koninckrijcks van Og in Basan.
11 Want Og de Koningh van Basan, was alleen van de overige der reusen over gebleven; siet, sijne bedstede, zijnde eene bedstede van yser, is’se niet te Rabba der kinderen Ammons? negen ellen is hare lenghte, ende vier ellen hare breette, na eens mans ellenboge.
12 Dit selve lant nu namen wy te dier tijt in besit: van Aroër af, dat aen de beke Arnon is, ende de helft van’t geberghte Gileads, met de steden van dien, gaf ick den Rubeniten, ende Gaditen.
13 Ende het overige van Gilead, mitsgaders ’t gantsche Basan, het Koninckrijck Ogs, gaf ick aen den halven stam van Manasse: de gantsche lantstreke van Argob, door ’t gantsche Basan; dat selve wert genoemt, der reusen lant.
14 Iaïr, de sone van Manasse, kreegh de gantsche lantstreke van Argob, tot aen de lantpale der Gesuriten ende Maachatiten: ende hy noemdese na sijnen naem, Basan Havvot Iaïr, tot op desen dagh.
15 Ende Machir gaf ick Gilead.
16 Maer den Rubeniten ende Gaditen gaf ick van Gilead af tot aen de beke Arnon, het midden van de beke ende de lantpale: ende tot aen de beke Iabbok, de lantpale der kinderen Ammons.
17 Daer toe het vlacke velt, ende de Iordane, mitsgaders de lantpale: van Cinnereth af tot aen de zee des vlacken veldes, de soutzee, onder Asdoth Pisga tegen het Oosten.
18 Voorts geboodt ick u-lieden ter selver tijt, seggende: De HEERE uwe Godt heeft u dit lant gegeven om het te erven; alle dan, die strijtbare mannen zijt, treckt gewapent door voor ’t aengesicht uwer broederen, der kinderen Israëls.
19 Behalven uwe wijven, ende uwe kinderkens, ende u vee (ick weet dat ghy veel vees hebt) sullen blijven in uwe steden, die ick u gegeven hebbe:
20 Tot dat de HEERE uwen broederen ruste geve, gelijck u-lieden: dat sy oock erven het lant, dat de HEERE uwe Godt hen geven sal aen gene zijde der Iordane: dan sult ghy weder keeren elck tot sijne erffenisse, die ick u gegeven hebbe.
21 Oock geboodt ick Iosua ter selver tijt, seggende: Uwe oogen die sien alles, wat de HEERE u-lieder Godt desen twee Koningen gedaen heeft; alsoo sal de HEERE allen Koninckrijcken doen, na dewelcke ghy henen door treckt.
22 En vreestse niet: want de HEERE uwe Godt die strijt voor u-lieden.
23 Oock badt ick den HEERE om genade, seggende ter selver tijt:
24 Heere, HEERE; ghy hebt begonnen uwen knecht te toonen uwe grootheyt, ende uwe stercke hant: want wat Godt is’er in den hemel ende op der aerde, die doen konne na uwe wercken, ende na uwe mogentheden.
25 Laet my doch over trecken, ende dat goede lant besien, dat aen gene zijde der Iordane is; dat goede geberghte, ende den Libanon!
26 Doch de HEERE verstoorde sich seer om uwent wille over my, ende en hoorde niet na my: maer de HEERE seyde tot my; ’t Zy u genoegh; spreeckt niet meer tot my van dese sake.
27 Klimt op de hooghte van Pisga, ende heft uwe oogen op na ’t Westen, ende na ’t Noorden, ende na ’t Zuyden, ende na ’t Oosten, ende siet toe met uwe oogen: want ghy en sult over dese Iordane niet gaen.
28 Gebiedt dan Iosua, ende versterckt hem, ende bekrachtight hem: want hy sal voor het aengesichte deses volcks henen overgaen, ende salse dat lant dat ghy sien sult, doen erven.
29 Alsoo bleven wy in dit dal tegen over Beth-Peor.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
