Bevel van gedencksteenen, ende eenen altaer op te richten over de Iordane, ende tot wat eynde, ver s 1, et c. Bevel ende ordre van den zegen ende vloeck aldaer uyt te spreken, met het formulier des vloecks, 11.
1 ENde Mose met t’samen den Oudtsten Israëls, geboodt den volcke, seggende: Behoudt alle dese geboden, die ick u-lieden heden gebiede.
2 ’t Sal dan geschieden, ten dage, als ghy over de Iordane sult gegaen zijn, in het lant, dat u de HEERE uwe Godt geven sal; soo sult ghy u groote steenen oprichten, ende bestrijckense met kalck.
3 Ende ghy sult daer op schrijven alle woorden deser wet, als ghy over gegaen sult zijn: op dat ghy komet in het lant, dat de HEERE uwe Godt u geven sal; een lant vloeijende van melck ende honigh, gelijck als de HEERE, uwer vaderen Godt, tot u gesproken heeft.
4 ’t Sal dan geschieden, als ghy over de Iordane gegaen sult zijn, dat ghy deselve steenen, van dewelcke ick u heden gebiede, sult oprichten op den bergh Ebal: ende ghy sultse met kalck bestrijcken.
5 Ende ghy sult aldaer den HEERE uwen Godt eenen altaer bouwen: Eenen altaer van steenen, ghy sult geen yser over deselve bewegen.
6 Van heele steenen sult ghy den altaer des HEEREN uwes Godts bouwen: ende ghy sult den HEERE uwen Godt brand-offeren daer op offeren.
7 Oock sult ghy danck-offeren offeren, ende sult aldaer eten, ende vrolick zijn voor het aengesichte des HEEREN uwes Godts.
8 Ende ghy sult op dese steenen schrijven alle woorden deser wet, die wel uytdruckende.
9 Voorts sprack Mose, met t’samen de Levitische Priesteren, tot gantsch Israël, seggende: Luystert toe, ende hoort, O Israël; op desen dagh zijt ghy den HEERE uwen Godt tot een volck geworden.
10 Daerom sult ghy der stemme des HEEREN uwes Godts gehoorsaem zijn: ende ghy sult doen sijne geboden, ende sijne insettingen, die ick u heden gebiede.
11 Ende Mose geboodt den volcke te dien dage, seggende:
12 Dese sullen staen om het volck te zegenen op den bergh Gerizim, als ghy over de Iordane gegaen sult zijn: Simeon, ende Levi, ende Iuda, ende Issaschar, ende Ioseph, ende Benjamin.
13 Ende dese sullen staen over den vloeck op den bergh Ebal: Ruben, Gad ende Aser, ende Zebulon, Dan, ende Naphtali.
14 Ende de Leviten sullen betuygen ende seggen tot alle man van Israël, met verhevene stemme:
15 Vervloeckt zy de man, die een gesneden, ofte gegoten beelt, eenen grouwel des HEEREN, een werck van des werckmeesters handen, sal maken, ende setten in ’t verborgen; ende al het volck sal antwoorden, ende seggen, Amen.
16 Vervloeckt zy, die sijnen vader, ofte sijne moeder veracht: ende al het volck sal seggen, Amen.
17 Vervloeckt zy, die sijns naesten lantpale verruckt: ende al het volck sal seggen, Amen.
18 Vervloeckt zy, die eenen blinden op den wegh doet doolen: ende al het volck sal seggen, Amen.
19 Vervloeckt zy, die ’t recht des vreemdelinghs, des weesen, ende der weduwe buyght: ende al het volck sal seggen, Amen.
20 Vervloeckt zy, die by het wijf sijns vaders light, om dat hy sijns vaders slippe ontdeckt heeft: ende al het volck sal seggen, Amen.
21 Vervloeckt zy, die by eenigh beest light: ende al het volck sal seggen, Amen.
22 Vervloeckt zy, die by sijne suster light, de dochter sijns vaders, oft de dochter sijner moeder: ende al het volck sal seggen, Amen.
23 Vervloeckt zy, die by sijne schoonmoeder light, ende al het volck sal seggen, Amen.
24 Vervloeckt zy, die sijnen naesten in het verborgen verslaet: ende al het volck sal seggen, Amen.
25 Vervloeckt zy, die geschenck neemt, om eene ziele, het bloet eens onschuldigen, te verslaen: ende al het volck sal seggen, Amen.
26 Vervloeckt zy, die de woorden deser wet niet en sal bevestigen, doende deselve: ende al het volck sal seggen, Amen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
