Mose vermaent Israël wederom tot onderhoudinge van Godts geboden, ten I. met verhael van Godes weldaden ende wonderwercken aen hen bewesen, ver s 1, et c. ten II. met beschrijvinge van het beloofde lant, 9. ten III. met belofte van bequaem weder ende vruchtbaerheyt des lants, 13. ten IIII. met dreygementen van het tegendeel, in geval van afwijckinge, 16. vermaninge van Godts geboden steeds voor oogen te hebben, ende den kinderen te leeren, met schoone beloften, 18. Voorstellinge van zegen ende vloeck, 26. Bevel ende ordre nopende de uytsprake van dien, als sy in Canaan souden gekomen zijn.
1 DAerom sult ghy den HEERE uwen Godt lief hebben: ende ghy sult t’allen dagen onderhouden sijn bevel, ende sijne insettingen, ende sijne rechten, ende sijne geboden.
2 Ende ghylieden sult heden weten; dat ick niet en [spreke ] met uwe kinderen, die het niet en weten, ende de onderwijsinge des HEEREN uwes Godts niet gesien en hebben: sijne grootheyt, sijne stercke hant, ende sijnen uytgestreckten arm;
3 Daer toe sijne teeckenen ende sijne daden, die hy in het midden van Egypten gedaen heeft, aen Pharao den Koningh van Egypten, ende aen sijn gantsche lant;
4 Ende wat hy gedaen heeft aen het heyr der Eyptenaren, aen des selven peerden, ende aen des selven wagenen; dat hy de wateren van de schelfzee boven haer aengesicht dede overswemmen, als sy u-lieden van achteren vervolghden: ende de HEERE verdeedse, tot op desen dagh.
5 Ende wat hy u-lieden gedaen heeft in de woestijne: tot dat ghy gekomen zijt aen dese plaetse.
6 Daer en boven, wat hy gedaen heeft aen Dathan, ende aen Abiram, sonen Eliabs, des soons Rubens; hoe de aerde haren mont op dede, ende verslondse met hare huysgesinnen, ende hare tenten: ja al wat bestont, dat hen aengingh, in het midden van gantsch Israël.
7 Want het zijn uwe oogen, die gesien hebben al dit groote werck des HEEREN, dat hy gedaen heeft.
8 Houdt dan alle geboden, die ick u heden gebiede: op dat ghy gesterckt wordet ende inkomet, ende ervet het lant, daer henen ghy over treckt om dat te erven.
9 Ende op dat ghy de dagen verlenget in het lant, dat de HEERE uwen vaderen gesworen heeft, haer ende haren zade te geven: een lant, vloeijende van melck ende honigh.
10 Want het lant, daer ghy na toe gaet om dat te erven, dat en is niet als Egyptenlant, van waer ghy uyt gegaen zijt: het welcke ghy bezaeydet met u zaet, ende bewaterdet met uwen gangh, als eenen kruythof.
11 Maer het lant, waer henen ghy over treckt om dat te erven, is een lant van bergen ende van dalen: het drinckt water by den regen des hemels.
12 Een lant, dat de HEERE uwe Godt besorght: de oogen des HEEREN uwes Godts, zijn gedurigh daer op, van het begin des jaers, tot het eynde des jaers.
13 Ende het sal geschieden, soo ghy neerstighlick sult hooren na mijne geboden, die ick u heden gebiede; om den HEERE uwen Godt lief te hebben, ende hem te dienen, met u gantsche herte, ende met uwe gantsche ziele;
14 Soo sal ick den regen uwes lants geven te sijner tijt, vroegen regen ende spaden regen: op dat ghy u koorn, ende uwen most, ende uwe olie insamelet.
15 Ende ick sal kruyt geven op uwen velde voor uwe beesten: ende ghy sult eten, ende verzadight worden.
16 Wacht u selven, dat u-lieder herte niet verleyt en worde: dat ghy afwijcket, ende anderen goden dienet, ende u voor die buyget,
17 Dat de toorn des HEEREN tegens u-lieden ontsteke, ende hy den hemel toesluyte, datter geen regen en zy, ende het aertrijck sijn gewas niet en geve: ende ghy haestelick omkomet van het goede lant, dat u de HEERE geeft.
18 Leght dan dese mijne woorden in u herte, ende in uwe ziele, ende bindtse tot een teecken op uwe hant, datse tot voorhooftspanselen zijn tusschen uwe oogen:
19 Ende leert die uwen kinderen, sprekende daer van; als ghy in uwen huyse sittet, ende als ghy op den wegh gaet, ende als ghy neder light, ende als ghy op staet.
20 Ende schrijftse op de posten uwes huyses, ende aen uwe poorten.
21 Op dat uwe dagen, ende uwer kinderen dagen, in den lande, dat de HEERE uwen vaderen hen te geven gesworen heeft, vermenighvuldigen: gelijck de dagen des hemels op der aerden.
22 Want soo ghy neerstighlick houdet alle dese geboden, die ick u gebiede om die te doen: den HEERE, uwen Godt lief hebbende, wandelende in alle sijne wegen, ende hem aenhangende:
23 Soo sal de HEERE alle dese volcken voor u aengesichte uyt de besittinge verdrijven, ende ghy sult erflick besitten grooter ende machtiger volcken, dan ghy zijt.
24 Alle plaetse, daer uwe voetsole op treedt, sal uwe zijn: van de woestijne ende den Libanon, van de riviere, de riviere Phrath, tot aen de achterste zee, sal uwe lantpale zijn.
25 Niemant sal voor u aengesichte bestaen: de HEERE, uwe Godt, sal uwen schrick ende uwe vreese geven over al het lant, daer op ghy treden sult, gelijck als hy u gesproken heeft.
26 Siet, ick stelle u-lieden heden voor, zegen ende vloeck.
27 Den zegen; wanneer ghy hooren sult na de geboden des HEEREN uwes Godts, die ick u heden gebiede.
28 Maer den vloeck; soo ghy niet hooren en sult na de geboden des HEEREN uwes Godts, ende afwijcket van den wege, dien ick u heden gebiede: om andere goden na te wandelen, die ghy niet gekent en hebt.
29 Ende het sal geschieden, als u de HEERE uwe Godt sal hebben in gebracht in het lant, daer ghy na toe gaet, om dat te erven; dan sult ghy den zegen uytspreken op den bergh Gerizim, ende den vloeck op den bergh Ebal.
30 En zijnse niet aen gene zijde van de Iordane, achter den wegh van der sonnen ondergangh, in het lant der Canaaniten, die in het vlacke velt woonen? tegen over Gilgal, by de eyckenbosschen van More?
31 Want ghylieden sult over de Iordane gaen, dat ghy in komet om te erven het lant, dat de HEERE uwe Godt u geven sal: ende ghy sult dat erflick besitten, ende daer in woonen.
32 Neemt dan waer, te doen alle de insettingen, ende de rechten, die ick u heden voorstelle.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
