Daniel siet in een gesichte vier dieren uyt de zee opkomen, ver s 1, et c. ende den ouden der dagen aen den Sone des menschen, een eeuwigh rijcke overgevende, 9. Daniel ontfanght de beduydinge van dat gesichte, 15. daer over hy seer beroert wert, 28.
1 IN het eerste jaer Belsazars des Koninghs van Babel, sagh Daniel eenen droom, ende gesichten sijnes hoofts, op sijnen leger: doe schreef hy dien droom, [ende ] hy seyde de hooftsomme der saken.
2 Daniel antwoordde ende seyde, Ick sagh in mijn gesichte by nachte, ende siet, de vier winden des hemels braken voort op de groote zee.
3 Ende daer klommen vier groote dieren op uyt de zee, het een van ’t ander verscheyden.
4 Het eerste was als een leeuw, ende het hadde arents vleugelen, Ick sagh toe, tot dat sijn vleugelen uytgepluckt waren, ende het wiert van de aerde opgeheven, ende op de voeten gestelt, als een mensche, ende aen ’t selve wiert eenes menschen herte gegeven.
5 Daer na siet het ander dier, het tweede, was gelijck een beyr, ende stelde sich aen d’eene zijde, ende ’t hadde drie ribben in sijnen muyl tusschen sijne tanden: ende men seyde aldus tot het selve, Staet op, eet veel vleesch.
6 Daer na sagh ick, ende siet, daer was een ander [dier ,] gelijck een luypaert, ende het hadde vier vleugels eenes vogels op sijnen rugge: oock hadde het selve dier vier hoofden, ende hem wert de heerschappije gegeven.
7 Daer na sagh ick in de nachtgesichten, ende siet, het vierde dier was schrickelick ende grouwelick, ende seer sterck: ende het hadde groote ysere tanden, het at, ende verbrijselde, ende vertradt het overige met sijne voeten, ende het was verscheyden van alle de dieren die voor het selve geweest waren: ende het hadde tien hoornen.
8 Ick nam acht op de hoornen, ende siet een ander kleyn hoorn quam op tusschen deselve, ende drie uyt de vorige hoornen wierden uytgeruckt voor het selve: ende siet, in dat selve hoorn waren oogen als menschen oogen, ende een mont groote dingen sprekende.
9 [Dit ] sagh ick, tot datter throonen gesett wierden, ende de oude van dagen sich settede: wiens kleet wit was als de sneeuw, ende ’t hayr sijnes hoofts als suyvere wolle: sijn throon was vyervoncken, des selven raderen een brandende vyer.
10 Een vyerige riviere vloeyde ende gingh van voor hem uyt, duysent mael duysenden dienden hem, ende tien duysent mael tien duysenden stonden voor hem: het gerichte sette sich, ende de boecken wierden geopent.
11 Doe sagh ick toe van wegen de stemme der groote woorden, welcke dat hoorn sprack: ick sagh toe tot dat dat dier gedoodet, ende sijn lichaem verdaen wiert, ende over gegeven om van het vyer verbrant te worden.
12 Aengaende oock de overige dieren, men nam hare heerschappije wech, want verlenginge van het leven was haer gegeven tot tijt ende stonde toe.
13 [Voorder ] sagh ick in de nachtgesichten: ende siet daer quam een met de wolcken des hemels, als eenes menschen sone, ende hy quam tot den Ouden van dagen, ende sy deden hem voor den selven naderen.
14 Ende hem wert gegeven heerschappije, ende eere, ende het Koninckrijcke: dat hem alle volckeren, natien, ende tongen, eeren souden: sijne heerschappije is eene eeuwige heerschappije, die niet vergaen en sal, ende sijn Koninckrijcke en sal niet verdorven worden.
15 My Daniel wert mijn geest doorsteken in het midden van het lichaem, ende de gesichten mijnes hoofts verschrickten my.
16 Ick naderde tot eenen der gener die daer stonden, ende versocht van hem de sekerheyt over dit alles: ende hy seydese my, ende gaf my de uytlegginge deser saken te kennen.
17 Dese groote dieren, die viere zijn, zijn vier Koningen, [die ] uyt d’aerde opstaen sullen.
18 Maer de heylige der hooge [plaetsen ] sullen dat Koninckrijcke ontfangen: ende sy sullen het Rijcke besitten tot in der eeuwigheyt, ja tot in eeuwigheyt der eeuwigheden.
19 Doe wenschte ick na de waerheyt van het vierde dier, het welck verscheyden was van alle d’andere, seer grouwelick, wiens tanden van yser waren, ende sijne klaeuwen van koper, het at, het verbrijselde, ende vertradt het overige met sijne voeten.
20 Ende aengaende de tien hoornen die op sijn hooft waren, ende het ander dat op quam, ende voor het welcke drie afgevallen waren, namelick dat hoorn dat oogen hadde, ende eenen mont, die groote dingen sprack, ende wiens aensien grooter was, dan sijner metgesellen:
21 Ick hadde gesien, dat het selve hoorn krijgh voerde tegen de heylige, ende dat het die overmocht.
22 Tot dat de Oude van dagen quam, ende het gerichte gegeven wert den heyligen der hooge [plaetsen :] ende dat de bestemde tijt quam, dat de heylige het Rijcke besaten.
23 Hy seyde aldus, Het vierde dier, sal het vierde Rijcke op aerden zijn, dat verscheyden sal zijn van alle die Rijcken: ende het sal de gantsche aerde op eten, ende het sal deselve vertreden, ende het salse verbrijselen.
24 Belangende nu de tien hoornen; uyt dat Koninckrijcke sullen tien Koningen opstaen, ende een ander sal na haer opstaen: ende dat sal verscheyden zijn van de vorige, ende het sal drie Koningen vernederen.
25 Ende het sal woorden spreken tegen den Alderhooghsten, ende het sal de heylige der hooge [plaetsen ] verstooren, ende het sal meynen de tijden, ende de wet te veranderen, ende sy sullen in des selven hant over gegeven worden tot eenen tijt, ende tijden, ende een gedeelte eenes tijts.
26 Daer na sal het gerichte sitten, ende men sal sijne heerschappije wech nemen, hem verdelgende ende verdoende, tot den eynde toe.
27 Maer het Rijcke, ende de heerschappije, ende de grootheyt der Koninckrijcken onder den gantschen hemel, sal gegeven worden den volcke der heyligen der hooge [plaetsen ,] welckes Rijcke een eeuwigh Rijcke zijn sal, ende alle heerschappijen sullen hem eeren ende gehoorsamen.
28 Tot hier toe is het eynde deser reden: Wat my Daniel aengaet, mijne gedachten verschrickten my seer, ende mijn glantz veranderde aen my, doch ick bewaerde dat woort in mijn herte .
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
