Nebucadnezar verkondight allen volcken, ende hy doet een openbare belijdenisse voor deselve van de wonderen die Godt aen hem gedaen heeft, ver s 1, et c. tot dien eynde verhaelt hy den droom dien hy gehadt heeft, 4. ende hoe Daniel dien heeft uytgeleyt, in groote verbaestheyt, 18, 19, 20, et c. Daniel vermaent den Koningh tot boete, 27. hoe de uytkomste de waerheyt van de uytlegginge Daniels, hebbe bevestight, 28, et c. waer over de Koningh Godt den Heere wederom prijst ende looft, 37.
1 DE Koningh Nebucadnezar allen volcken, natien, ende tongen, die op den gantschen aerdtbodem woonen, uwe vrede worde vermenighvuldight.
2 Het behaeght my, te verkondigen de teeckenen ende wonderen, die de Alderhooghste Godt aen my gedaen heeft:
3 Hoe groot zijn sijne teeckenen! ende hoe machtigh sijne wonderen! sijn Rijcke is een eeuwigh Rijcke, ende sijne heerschappije is van geslachte tot geslachte.
4 Ick Nebucadnezar gerust zijnde in mijn huys, ende in mijn palleys groenende,
5 Sagh eenen droom, die my verveerde, ende de gedachten, die ick op mijn bedde hadde, ende de gesichten mijnes hoofdes, beroerden my.
6 Daerom is’er een bevel van my gestelt, dat men voor my soude inbrengen alle de Wijse van Babel, op datse my de uytlegginge van dien droom souden bekent maken.
7 Doe quamen in, de tooveraers, de sterrekijckers, de Chaldeen, ende de waerseggers, ende ick seyde den droom voor haer, maer sy en maeckten my sijne uytlegginge niet bekent:
8 Tot dat ten laesten Daniel voor my in quam, wiens naem Beltsazar is, na den name mijnes Godts; in wien oock de geest der heyliger Goden is: ende ick vertelde den droom voor hem, [seggende :]
9 Beltsazar ghy Overste der tooveraers, dewijle ick weet, dat de geest der heyliger Goden in u is, ende geen verborgentheyt u swaer is: soo seght de gesichten mijnes drooms, dien ick gesien hebbe, te weten, sijne uytlegginge.
10 De gesichten nu mijnes hoofts op mijn leger waren [dese :] Ick sagh, ende siet, daer was een boom in het midden der aerde, ende sijne hooghte was groot.
11 De boom wert groot, ende sterck: ende sijn hooghte reyckte aen den hemel, ende hy wert gesien tot aen het eynde der gantscher aerde.
12 Sijn loof was schoon, ende sijne vruchten vele, ende daer was spijse aen den selven voor allen, onder hem vondt het gedierte des velts schaduwe, ende de vogelen des hemels woonden in sijne tacken, ende alle vleesch wiert daer van gevoedt.
13 Ick sagh [voorder ] in de gesichten mijnes hoofts, op mijn leger: ende siet, een wachter, namelick een heylige quam af van den hemel,
14 Roepende met kracht, ende aldus seggende, Houwt dien boom af, ende kapt sijne tacken af, stroopt sijn loof af, ende verstroyt sijne vruchten, dat de dieren van onder hem wech swerven, ende de vogelen van sijne tacken:
15 Doch laet de stamme [met ] hare wortelen in de aerde, ende met eenen yseren ende koperen bandt in het teere gras des velts: ende laet hem in den dauw des hemels nat gemaeckt worden, ende sijn deel zy met het gedierte in het kruyt der aerde.
16 Sijn herte worde verandert, dat het geenes menschen [herte ] meer en zy, ende hem worde eenes beesten herte gegeven, ende laet seven tijden over hem voorby gaen.
17 Dese sake is in ’t besluyt der wachters, ende dese begeerte is in ’t woort der heyligen: op dat de levendige bekennen, dat de Alderhooghste heerschappije heeft over de Koninckrijcken der menschen, ende geeftse aen wien hy wil, ja sett daer over den leeghsten onder de menschen.
18 Desen droom hebbe ick Koningh Nebucadnezar gesien: Ghy nu, Beltsazar, seght de uytlegginge van dien: dewijle dat alle de Wijse mijnes Koninckrijcks, my de uytlegginge niet en hebben konnen bekent maken: maer ghy kondt wel, dewijle de geest der heyliger Goden in u is.
19 Doe ontsette sich Daniel, wiens name Beltsazar is, by een ure langh, ende sijne gedachten beroerden hem: De Koningh antwoordde, ende seyde: Beltsazar, en laet u den droom ende sijne uytlegginge niet beroeren: Beltsazar antwoordde ende seyde: Mijn heere, de droom [wedervare ] uwe hateren, ende sijne uytlegginge uwe wederpartijders.
20 De boom dien ghy gesien hebt, die groot ende sterck geworden was: ende wiens hooghte tot aen den hemel reyckte, ende die over het gantsche aerdtrijck gesien wiert:
21 Ende wiens loof schoon, ende wiens vruchten vele waren, ende daer spijse aen was voor allen, onder wien het gedierte des velts woonde, ende in wiens tacken de vogelen des hemels nestelden:
22 Dat zijt ghy, ô Koningh, die groot ende sterck zijt geworden: want uwe grootheyt is soo gewassen, dat sy reyckt aen den hemel, ende uwe heerschappije aen het eynde des aertrijcks.
23 Dat nu de Koningh eenen wachter, namelick eenen heyligen gesien heeft van den hemel afkomende, die seyde, Houw’t desen boom af, ende verderft hem, doch laet de stamme [met ] hare wortelen in de aerde, ende met eenen yseren ende koperen bandt in het teere gras des velts, ende in den dauw des hemels nat gemaeckt worden, ende dat sijn deel zy met het gedierte des velts, tot datter seven tijden over hem voorby gaen:
24 Dit is de beduydinge, ô Koningh, ende dit is een besluyt des Alderhooghsten, het welck over mijnen Heere den Koningh komen sal:
25 Te weten, men sal u van de menschen verstooten, ende met het gedierte des velts sal uwe wooninge zijn, ende men sal u kruyt, als de ossen, te smaken geven: ende ghy sult van den dauw des hemels nat gemaeckt worden, ende daer sullen seven tijden over u voorby gaen, tot dat ghy bekent, dat de Alderhooghste heerschappije heeft over de Koninckrijcken der menschen, ende geeftse wien hy wil.
26 Datter oock geseyt is, dat men de stamme [met ] de wortelen dies booms laten soude: u Koninckrijcke sal u bestendigh zijn, na dat ghy sult bekent hebben, dat de Hemel heerscht.
27 Daerom, ô Koningh, laet mijnen raet u behagen, ende breeckt uwe sonden af door gerechtigheyt, ende uwe ongerechtigheden door genade te bewijsen aen de elendige, of’er verlenginge van uwe vrede mochte wesen.
28 Dit alles overquam den Koningh Nebucadnezar:
29 [Want ] op het eynde van twaelf maenden, [doe ] hy op het Konincklicke paleys van Babel was wandelende:
30 Sprack de Koningh, ende seyde, Is dit niet het groote Babel, dat ick gebouwt hebbe tot een huys des Koninckrijcks, door de sterckte mijner macht, ende ter eere mijner heerlickheyt!
31 Dit woort noch zijnde in des Koninghs mont, vielder een stemme uyt den hemel, U, ô Koningh Nebucadnezar, wort geseyt: Het Koninckrijcke is van u gegaen:
32 Ende men sal u van de menschen verstooten, ende uwe wooninge sal by de beesten des velts zijn: men sal u gras te smaken geven, als den ossen, ende daer sullen seven tijden over u voorby gaen, tot dat ghy bekent, dat de Alderhooghste over de Koninckrijcken der menschen heerschappije heeft, ende dat hy’se geeft aen wien hy wil.
33 Ter selver ure wiert dat woort volbracht over Nebucadnezar, want hy wiert uyt de menschen verstooten, ende hy att gras als de ossen, ende sijn lichaem wiert van den dauw des hemels nat gemaeckt, tot dat sijn hayr wies als der arenden [vederen ,] ende sijne nagelen als der vogelen.
34 Ten eynde deser dagen nu, hief ick Nebucadnezar mijne oogen op ten hemel, want mijn verstant quam weder in my: ende ick loofde den Alderhooghsten, ende ick prees ende verheerlickte den Eeuwighlevenden, om dat sijne heerschappije, is een eeuwige heerschappije, ende sijn Koninckrijcke is van geslachte tot geslachte:
35 Ende alle de inwoonders der aerde zijn als niet geacht, ende hy doet na sijnen wille met het heyr des hemels ende de inwoonders der aerde, ende daer en is niemant die sijne hant afslaen, of tot hem seggen kan, Wat doet ghy?
36 Ter selver tijt quam mijn verstant weder in my; oock quam de heerlickheyt mijnes Koninckrijcks, mijne Majesteyt, ende mijnen glantz weder op my; ende mijne Raetsheeren, ende mijne Geweldige sochten my, ende ick wiert in mijn Koninckrijcke bevestight: ende my wiert grooter heerlickheyt toegevoeght.
37 Nu prijse ick Nebucadnezar, ende verhooge, ende verheerlicke den Koningh des hemels: om dat alle sijne wercken waerheyt, ende sijne paden gerichten zijn: ende hy is machtigh te vernederen de gene die in hooghmoedt wandelen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
