Daniel hemselven met vasten ende bidden voor Godt vernederende, siet een gesichte, ver s 1, et c. hier door seer verschrickt zijnde, wort van den Engel gesterckt ende getroost, 10. Ende hem wert te kennen gegeven, wat den Ioodschen volcke bejegenen soude in toekomende tijden, 14. hier over wort hy wederom seer verschrickt ende ontstelt, 15. Doch van den Engel weder versterckt, 19. die hem te kennen geeft, Hoe dat de Vorst van Grieckenlant, Alexander Magnus , komen soude, 20.
1 IN het derde jaer Cores des Koninghs van Persen, wert aen Daniel, wiens naem genoemt wert Beltsazar, een sake geopenbaert: ende die sake is de waerheyt, doch [in ] eenen gesetten grooten tijt: ende hy verstont die sake, ende hy hadde verstant van ’t gesichte.
2 In die dagen was ick Daniel treurende drie weken der dagen.
3 Begeerlicke spijse en att ick niet, ende vleesch noch wijn en quam in mijnen mont niet, oock en salfde ick my gantsch niet, tot dat die drie weken der dagen vervult waren.
4 Ende in den vier en twintighsten dagh der eerster maent, soo was ick aen den oever der groote riviere, welcke is Hiddekel.
5 Ende ick hief mijne oogen op, ende sagh: ende siet daer was een man met linnen bekleet, ende sijne lendenen waren omgordt met fijnen goude van Uphaz.
6 Ende sijn lichaem was gelijck een turkoys, ende sijn aengesichte gelijck de gedaente des blicksems, ende sijne oogen gelijck vyerige fackelen, ende sijne armen, ende sijne voeten, gelijck de verwe van gepolijst koper: ende de stemme sijner woorden was gelijck de stemme eener menighte.
7 Ende ick Daniel alleene sagh dat gesichte, maer de mannen die by my waren en sagen dat gesichte niet: doch een groote verschrickinge viel op haer, ende sy vloden om sich te versteken.
8 Ick dan wiert alleene over gelaten, ende sagh dit groot gesichte, ende daer en bleef in my geene kracht overigh: ende mijne cierlickheyt wiert aen my verandert in eene verdervinge, soo dat ick geen kracht en behielt:
9 Ende ick hoorde de stemme sijner woorden: ende doe ick de stemme sijner woorden hoorde, soo viel ick in eenen diepen slaep op mijn aengesichte, met mijn aengesichte ter aerde.
10 Ende siet, een hant roerde my aen, ende maeckte dat ick my beweeghde op mijne knijen, ende de palmen mijner handen.
11 Ende hy seyde tot my, Daniel, ghy seer gewenschte man, merckt op de woorden die ick tot u spreken sal, ende staet op uwe stantplaetse, want ick ben als nu tot u gesonden: ende doe hy dat woort tot my sprack, stont ick bevende.
12 Doe seyde hy tot my, en vreest niet, Daniel, want van den eersten dagh aen, dat ghy u herte begaeft om te verstaen, ende om u selven te verootmoedigen voor het aengesichte uwes Godts, zijn uwe woorden gehoort, ende om uwer woorden wille ben ick gekomen.
13 Doch de Vorst des Koninckrijcks van Persen stont tegen over my een en twintigh dagen: ende siet Michaël een van d’eerste Vorsten, quam om my te helpen, ende ick wiert aldaer gelaten, by de Koningen van Persen.
14 Nu ben ick gekomen om u te doen verstaen ’t gene dat u volck bejegenen sal in het gevolgh der dagen, want het gesichte is noch voor [vele ] dagen.
15 Ende doe hy dese woorden met my sprack, sloegh ick mijn aengesichte ter aerde, ende ick wert stom.
16 Ende siet [een ,] den menschen kinderen gelijck, raeckte mijne lippen aen, doe dede ick mijnen mont open, ende ick sprack, ende seyde tot dien, die tegen over my stont, Mijn Heere, om des gesichts wille keeren haer mijne ween over my, soo dat ick geen kracht en behoude.
17 Ende hoe kan de knecht deses mijnes heeren spreken met dien mijnen Heere? want wat my aengaet, van nu af en bestaet geen kracht in my, ende geen adem is in my over gebleven.
18 Doe raeckte my wederom aen een als [in ] de gedaente van een mensche: ende hy versterckte my.
19 Ende hy seyde, En vreest niet, ghy seer gewenschte man, vrede zy u, weest sterck, ja weest sterck: ende terwijlen hy met my sprack, wiert ick versterckt, ende seyde, Mijn Heere spreke, want ghy hebt my versterckt.
20 Doe seyde hy, Weet ghy waerom dat ick tot u gekomen ben? doch nu sal ick weder keeren om te strijden tegen den Vorst der Persen: ende als ick sal uytgegaen zijn, siet soo sal de Vorst van Grieckenlant komen.
21 Doch ick sal u te kennen geven het gene dat geteeckent is in ’t geschrifte der waerheyt: ende daer en is niet een, die sich met my versterckt tegen dese, dan uwe Vorst Michaël.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
