1 Paulus doet sijne verantwoordinge voor ’t volck. 3 ende verhaelt dat hy een Iode was, opgevoedt aen de voeten van Gamaliël. 4 ende dat hy, voor de wet yverende, de Christenen tot Damascum toe vervolght heeft. 6 Daer na, hoe hy wonderlick uyt den hemel van Christo beroepen ende bekeert is. 12 Ende van Ananias naerder onderricht zijnde over sijne beroepinge tot het Apostelschap, van hem gedoopt is. 17 Ende hoe Christus , door een gesichte, in den tempel te Ierusalem, hem wederom verschenen is, ende hem tot de Heydenen gesonden heeft. 22 welcke woorden de Ioden hoorende, maeckten eenen nieuwen oproer, ende riepen dat hy niet en behoorde te leven. 24 Waerom de Overste hem laet binden, om gegeesselt te worden. 25 maer alsoo hy hem op sijn burgerrecht van Roomen beroept, wort het selve nagelaten. 30 ende hy voor den Ioodschen Raet gestelt.
1 MAnnen Broeders ende Vaders, hoort mijne verantwoordinge, die ick tegenwoordelick tot u [doen sal .]
2 (Als sy nu hoorden dat hy in de Hebreeusche tale haer aensprack, hielden sy haer te meer stil. Ende hy seyde,)
3 Ick ben een Iodisch man, ende te Tarsen in Cilicien geboren, opgevoedt in dese stadt, aen de voeten Gamaliëls: onderwesen na de bescheydenste wijse der vaderlicke wet, zijnde een yveraer Godts, gelijckerwijs ghy alle heden zijt:
4 Die desen wegh vervolght hebbe totter doot, bindende ende in de gevangenissen overleverende beyde mannen ende vrouwen.
5 Gelijck my oock de Hoogepriester getuyge is, ende den geheelen Raet der Ouderlingen: van dewelcke ick oock brieven genomen hebbende tot de broeders, ben na Damascum gereyst, om oock de gene die daer waren, gebonden te brengen na Ierusalem, op dat sy gestraft souden worden.
6 Maer het geschiedde my, als ick reysde, ende Damascum genaeckte, ontrent den middagh, dat snellick uyt den hemel een groot licht my rontom omscheen.
7 Ende ick viel ter aerden, ende ick hoorde eene stemme tot my seggende, Saul, Saul, wat vervolght ghy my?
8 Ende ick antwoordde, Wie zijt ghy Heere? Ende hy seyde tot my, Ick ben Iesus de Nazarener, welcken ghy vervolght.
9 Ende die met my waren sagen wel het licht, ende wierden seer bevreest, maer de stemme des genen die tot my sprack, en hoorden sy niet.
10 Ende ick seyde, Heere, wat sal ick doen? Ende de Heere seyde tot my, Staet op ende gaet henen na Damascum: ende aldaer sal met u gesproken worden, van alle het gene dat u geordineert is te doen.
11 Ende als ick van wegen de heerlickheyt des selven lichts niet en sagh, soo wiert ick by de hant geleyt van de gene die met my waren, ende quam tot Damascum.
12 Ende een seker Ananias, een Godtvruchtigh man na de wet, [goet ] getuygenisse hebbende van alle de Ioden die [daer ] woonden,
13 Quam tot my, ende by [my ] staende seyde tot my, Saul broeder, Wort weder siende. Ende ter selver ure wiert ick siende op hem.
14 Ende hy seyde, De Godt onser vaderen heeft u te voren verordineert om sijnen wille te kennen, ende den Rechtveerdigen te sien, ende de stemme uyt sijnen mont te hooren.
15 Want ghy sult hem getuyge zijn by alle menschen van het gene ghy gesien ende gehoort hebt.
16 Ende nu, wat vertoeft ghy? Staet op, ende laet u doopen, ende uwe sonden afwasschen, aenroepende den name des Heeren.
17 Ende het gebeurde my, als ick te Ierusalem weder gekeert was, ende in den tempel badt, dat ick in een vertreckinge van sinnen was:
18 Ende dat ick hem sagh, ende hy tot my seyde, Spoedt u, ende gaet in der haeste uyt Ierusalem: want sy en sullen uw’ getuygenisse van my, niet aennemen.
19 Ende ick seyde, Heere, sy weten dat ick in de gevangenisse wierp, ende in de Synagogen geesselde die in u geloofden:
20 Ende doe het bloet Stephani uwes getuygen vergoten wiert, [dat ] ick daer oock by stont, ende mede een welbehagen hadde in sijne doot, ende de kleederen bewaerde der gene die hem doodden.
21 Ende hy seyde tot my, Gaet henen: want ick sal u verre tot den Heydenen afsenden.
22 Sy hoorden hem nu tot dit woort toe: ende sy verhieven hare stemme, seggende, Wech van der aerde met sulck eenen: want het en is niet behoorlick dat hy leve.
23 Ende als sy riepen, ende de kleederen van haer smeten, ende stof in de lucht wierpen,
24 Soo beval de Overste dat men hem in de legerplaetse soude brengen, ende seyde dat men hem met geesselen ondersoecken soude, op dat hy verstaen mochte om wat oorsake sy alsoo over hem riepen.
25 Ende alsoo sy hem met de riemen uytreckten, seyde Paulus tot den Hooftman over hondert, die daer stont, Is het u-lieden geoorloft eenen Romeynschen mensche, ende [dien ] onveroordeelt, te geesselen?
26 Als nu de Hooftman over hondert [dat ] hoorde, gingh hy toe ende boodtschapte het den Oversten, seggende, Siet wat ghy te doen hebt: want dese mensche is een Romeyn.
27 Ende de Overste quam toe, ende seyde tot hem, Seght my, zijt ghy een Romeyn? ende hy seyde, Ia.
28 Ende de Overste antwoordde, Ick hebbe dit burgerrecht voor een groote somme [gelts ] verkregen. Ende Paulus seyde, Maer ick ben oock [een burger ] geboren.
29 Terstont dan lieten sy van hem af, die hem souden ondersocht hebben. Ende de Overste wiert oock bevreest, doe hy verstont dat hy een Romeyn was, ende dat hy hem hadde gebonden.
30 Ende des anderen [daeghs ,] willende de sekerheyt weten, waerom hy van de Ioden beschuldight wiert, maeckte hy hem los van de banden, ende beval dat de Overpriesters ende haren geheelen Raet souden komen: ende Paulum afgebracht hebbende stelde hy [hem ] voor haer.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
