1 DE Ouderlingh aen den geliefden Gajus, welcken ick in waerheyt lief hebbe.
2 Geliefde, voor alle dingen wensche ick dat ghy welvaert ende gesont zijt, gelijck uwe ziele welvaert.
3 Want ick ben seer verblijdt geweest, als de broeders quamen, ende getuyghden van uwe waerheyt, gelijck ghy in de waerheyt wandelt.
4 Ick en hebbe geen meerder blijdtschap dan hier in, dat ick hoore dat mijne kinderen in de waerheyt wandelen.
5 Geliefde, ghy doet trouwelick, in al het gene ghy doet aen de broederen, ende aen de vreemdelingen,
6 Die getuyght hebben van uwe liefde, in de tegenwoordigheyt der gemeynte: welcke indien ghy geleyde doet, gelijck het Gode weerdigh is, soo sult ghy wel doen.
7 Want sy zijn voor sijnen name uytgegaen, niets nemende van de Heydenen.
8 Wy dan zijn schuldigh de soodanige te ontfangen, op dat wy mede-arbeyders mogen worden der waerheyt.
9 Ick hebbe aen de gemeynte geschreven: maer Diotrephes, die onder haer soeckt de eerste te zijn, en neemt ons niet aen.
10 Daerom, indien ick kome, soo sal ick in gedachtenisse brengen sijne wercken die hy doet, met boose woorden snaterende tegen ons: ende hier mede niet vergenoeght zijnde, soo en ontfanght hy selve de broeders niet, ende verhindert de gene die het willen [doen ] ende werptse uyt de gemeynte.
11 Geliefde, en volght het quaet niet na, maer het goet. Die goet doet is uyt Godt: maer die quaet doet, en heeft Godt niet gesien.
12 Demetrio wort getuygenisse gegeven van allen, ende van de waerheyt selve: ende wy getuygen oock, ende ghy weet dat ons’ getuygenisse waerachtigh is.
13 Ick hadde veel te schrijven, maer ick en wil u niet schrijven met inckt ende penne:
14 Maer ick hope u haest te sien, ende wy sullen mont tot mont spreken.
15 Vrede zy u. De vrienden groeten u. Groet de vrienden met name.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
