Elisa maeckt het yser swemmende, ver s 1, et c. Hy ontdeckt de lagen des Koninghs van Syrien, 8. die hem soeckt te vangen binnen Dothan, 11. maer wort bewaert van de Engelen, 17. de Syriers worden met blintheyt geslagen, binnen Samaria gebracht, ende van daer met vrede wech gelaten, 18. Samaria wort belegert, ende komt tot sulcken hongers noot, dat twee vrouwen der eener kint eten, 24. De Koningh soeckt Elisam te vermoorden, 31.
1 ENde de kinderen der Propheten seyden tot Elisa; Siet nu, de plaetse daer wy woonen voor u aengesichte, is voor ons te enge.
2 Laet ons doch tot aen de Iordane gaen, ende elck van daer een timmerhout halen, dat wy ons daer eene plaetse maken, om daer te woonen: ende hy seyde, Gaet henen.
3 Ende daer seyde een; Het believe u doch te gaen met uwe knechten: ende hy seyde; Ick sal gaen.
4 Soo gingh hy met hen: als sy nu aen de Iordane gekomen waren, hieuwen sy hout af.
5 Ende het geschiedde, als een het timmerhout velde, dat het yser in ’t water viel: ende hy riep, ende seyde; Ach, mijn heere! want het was geleent.
6 Ende de man Godts seyde; Waer is het gevallen? ende doe hy hem de plaetse gewesen hadde, sneedt hy een hout af, ende wierp het daer henen, ende dede het yser boven swemmen.
7 Ende hy seyde; Neme ’t tot u op: Doe stack hy sijne hant uyt, ende nam het.
8 Ende de Koningh van Syrien voerde krijgh tegen Israël, ende beraetslaeghde sich met sijne knechten, seggende; Mijne legeringe sal zijn in de plaetse van sulck een.
9 Maer de man Godts sondt henen tot den Koningh Israëls, seggende; Wacht u, dat ghy door die plaetse niet en treckt, want de Syriers zijn daer henen afgekomen.
10 Daerom sondt de Koningh Israëls henen aen die plaetse, daer van hem de man Godts geseyt ende hem gewaerschouwt hadde, ende wachtede sich aldaer: niet een mael, nochte twee mael.
11 Doe wert het herte des Koninghs van Syrien ongestuymigh over desen handel: ende hy riep sijne knechten, ende seyde tot hen; Sult ghy my dan niet te kennen geven, wie van den onsen zy voor den Koningh Israëls?
12 Ende een van sijne knechten seyde; Neen, mijn heere Koningh; maer Elisa de Propheet, die in Israël is, geeft den Koningh Israëls te kennen de woorden, die ghy in uwe binnenste slaepkamer spreeckt.
13 Ende hy seyde; Gaet henen, ende siet waer hy is, dat ick sende, ende hem halen late: ende hem wert te kennen gegeven, seggende; Siet hy is te Dothan.
14 Doe sondt hy daer henen peerden, ende wagenen, ende een swaer heyr: welcke des nachts quamen, ende omcingelden de stadt.
15 Ende de dienaer des mans Godts stont seer vroegh op, ende gingh uyt, ende siet, een heyr omringhde de stadt met peerden, ende wagenen: doe seyde sijn jongen tot hem; Ach mijn heere! hoe sullen wy doen?
16 Ende hy seyde; Vreest niet; want die by ons zijn, zijn meer, dan die by hen zijn.
17 Ende Elisa badt, ende seyde; HEERE, opent doch sijne oogen, dat hy sie: ende de HEERE opende de oogen des jongens, dat hy sagh; ende siet, de bergh was vol vyerige peerden, end wagenen rontom Elisa.
18 Als sy nu tot hem afquamen, badt Elisa tot den HEERE, ende seyde, Slaet doch dit volck met verblintheden: ende hy sloeghse met verblintheden, na het woort van Elisa.
19 Doe seyde Elisa tot hen; Dit en is de wegh niet, ende dit en is de stadt niet; volget my na, ende ick sal u leyden tot den man dien ghy soecket: ende hy leydese na Samaria.
20 Ende het geschiedde, als sy te Samaria gekomen waren, dat Elisa seyde; HEERE, opent deser oogen, dat sy sien: ende de HEERE opende hare oogen, datse sagen, ende siet, sy waren in het midden van Samaria.
21 Ende de Koningh Israëls seyde tot Elisa, als hyse sagh; Sal ickse slaen? Sal ickse slaen, mijn vader?
22 Doch hy seyde; Ghy en sultse niet slaen; soudt ghy oock slaen, die ghy met u sweert, ende met uwen boge gevangen hadt? set hen broot, ende water voor, dat sy eten, ende drincken, ende tot haren heere trecken.
23 Ende hy bereydde hen eene groote maeltijt, datse aten, ende droncken, daer na liet hyse gaen, ende sy trocken tot haren heere: Soo en quamen de benden der Syriers niet meer in het lant Israëls.
24 Ende het geschiedde daer na, dat Benhadad de Koningh van Syrien sijn geheel leger versamelde, ende optoogh, ende Samaria belegerde.
25 Ende daer wert grooten honger in Samaria: want siet, sy belegerdense tot dat eens ezels kop voor tachtentigh silverlingen was [verkocht, ] ende een vierendeel van een Kab duyvenmest voor vijf silverlingen.
26 Ende ’t geschiedde, als de Koningh op de muer voorby gingh, dat eene vrouwe tot hem riep, seggende; Helpt my heer Koningh.
27 Ende hy seyde; De HEERE en helpt u niet, waer van soude ick u helpen? van den dorschvloer, of van de wijnpersse?
28 Voorder seyde de Koningh tot haer; Wat is u? ende sy seyde: Dese vrouwe heeft tot my geseyt; Geeft uwen sone, dat wy hem heden eten, ende morgen sullen wy mijnen sone eten.
29 Soo hebben wy mijnen sone gezoden, ende hebben hem gegeten: maer als ick des anderen daeghs tot haer seyde; Geeft uwen sone dat wy hem eten, soo heeft sy haren sone versteken:
30 Ende het geschiedde, als de Koningh de woorden deser vrouwe gehoort hadde, dat hy sijne kleederen scheurde, alsoo hy op den muer voort gingh: ende het volck sagh, dat, siet, een sack van binnen over sijn vleesch was.
31 Ende hy seyde; Soo doe my Godt, ende doe soo daer toe, indien het hooft Elisa des soons Saphats heden op hem sal blijven staen!
32 (Elisa nu sat in sijn huys, ende de Oudtste saten by hem) ende hy sondt eenen man van voor sijn aengesichte: maer eer de bode tot hem gekomen was, hadde hy geseyt tot den Oudtsten: Hebt ghylieden gesien, hoe die sone des moordenaers gesonden heeft, om mijn hooft af te nemen? siet toe, als die bode komt; sluyt de deure toe, ende dringet hem uyt met de deure: is niet het geruysch der voeten sijns heeren achter hem?
33 Als hy noch met hen sprack, siet, soo quam de bode tot hem af, ende hy seyde; Siet, dat quaet is van den HEERE; wat soude ick voorder op den HEERE wachten.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
