Saul gehoort hebbende dat David by En-gedi was, vervolght hem aldaer, ver s 1, et c. Komt in eene speloncke daer David met sijn volck in was, die de slippe van Sauls mantel afsnijt, maer de hant aen hem niet en wil slaen, 4. Bewijst daer mede sijne onschult tegen Saul, dien hy na gaet, ende aenspreeckt, 9. Saul wort daerover beroert, bekent sijn schult, ende neemt eenen eedt van David, 17.
1 ENde David toogh van daer op, ende hy bleef in de vestingen van En-gedi.
2 Ende ’t geschiedde na dat Saul weder gekeert was van achter de Philistijnen: soo gaf men hem te kennen, seggende: Siet David is in de woestijne van En-gedi.
3 Doe nam Saul drie duysent uytgelesene mannen uyt gantsch Israël: ende hy toogh henen, om David ende sijne mannen te soecken boven op de rotzsteenen der steenbocken.
4 Ende hy quam tot de schaepskoijen aen den wegh, daer een speloncke was: ende Saul gingh daer in, om sijne voeten te decken: David nu, ende sijne mannen saten aen de zijden der speloncke.
5 Doe seyden de mannen Davids tot hem: Siet den dagh [in ] welcken de HEERE tot u seyt, Siet ick geve uwen vyant in uwe hant, ende ghy sult hem doen gelijck als het goet sal zijn in uwe oogen: ende David stont op, ende sneedt stillekens een slippe van Sauls mantel.
6 Doch het geschiedde daer na, dat Davids herte hem sloegh: om dat hy de slippe Sauls afgesneden hadde.
7 Ende hy seyde tot sijne mannen, Dat late de HEERE verre van my zijn, dat ick die sake doen soude aen mijnen heere den gesalfden des HEEREN, dat ick mijne hant tegen hem uytsteken soude: want hy is de gesalfde des HEEREN.
8 Ende David scheydde sijne mannen met woorden, ende en liet haer niet toe datse opstonden tegen Saul: ende Saul maeckte sich op uyt de speloncke, ende gingh op den wegh.
9 Daer na maeckte sich David oock op, ende gingh uyt de speloncke, ende hy riep Saul achter na, seggende, Mijn heere Koningh: Doe sagh Saul achter sich om, ende David boogh sich met het aengesichte ter aerde, ende neyghde sich.
10 Ende David seyde tot Saul, Waerom hoort ghy de woorden der menschen, seggende: Siet David soeckt u quaet?
11 Siet te desen dage hebben uwe oogen gesien, dat de HEERE u heden in mijne hant gegeven heeft in dese speloncke, ende men seyde dat ick u dooden soude, doch [mijne hant ] verschoonde u: want ick seyde, Ick en sal mijne hant niet uytsteken tegen mijnen heere, want hy is de gesalfde des HEEREN.
12 Siet doch mijn vader, ja siet de slippe uwes mantels in mijne hant, want als ick de slippe uwes mantels afgesneden hebbe, soo en hebbe ick u niet gedoot, bekent ende siet, datter in mijne hant geen quaet noch overtredinge en is, ende ick tegen u niet gesondight en hebbe: nochtans ghy jaeght mijne ziele, dat ghyse wech nemet.
13 De HEERE sal richten tusschen my ende tusschen u, ende de HEERE sal my wreken aen u: maer mijne hant en sal niet tegen u zijn.
14 Gelijck als het spreeckwoort der Ouden seyt, Van de godtloose komt godtloosheyt voort: maer mijne hant en sal niet tegen u zijn.
15 Nae wien is de Koningh van Israël uyt gegaen? wien jaeght ghy na? na eenen dooden hont? na een eenige vloo?
16 Doch de HEERE sal zijn tot richter, ende richten tusschen my ende tusschen u, ende sien daer in, ende twisten mijnen twist, ende richten my van uwe hant.
17 Ende ’t geschiedde doe David ge-eyndight hadde alle dese woorden tot Saul te spreken, soo seyde Saul: Is dit uwe stemme, mijn sone David? doe hief Saul sijne stemme op, ende weende.
18 Ende hy seyde tot David: Ghy zijt rechtveerdiger dan ick: want ghy hebt my goet vergolden, ende ick hebbe u quaet vergolden.
19 Ende ghy hebt [my ] heden aengewesen: dat ghy my goet gedaen hebt: want de HEERE hadde my in uwe hant besloten, ende ghy en hebt my niet gedoot.
20 Soo wanneer yemant sijnen vyant gevonden heeft, sal hy hem op eenen goeden wegh laten gaen? de HEERE nu vergelde u het goede, voor desen dagh dien ghy my heden gemaeckt hebt.
21 Ende nu, siet, ick weet dat ghy voorseker Koningh worden sult, ende dat het Koninckrijcke Israëls in uwe hant bestaen sal.
22 Soo sweert my dan nu by den HEERE, Soo ghy mijn zaet na my sult uytroeijen; ende mijnen name sult uytdelgen van mijnes vaders huys!
23 Doe swoer David aen Saul: ende Saul gingh in sijn huys, maer David ende sijne mannen gingen op in de vestinge.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
