David hoorende dat Kehila belegert was, ver s 1, et c. ontsetse, ende slaet de Philistijnen, uyt bevel Godes, 2. Daer komt Abjathar by David, mede brengende den Ephod, 6. Saul meynde David aldaer te besluyten, ende te vangen, 7. Daerom gaet hy om Kehila te belegeren, 8. David sich niet vertrouwende op die van Kehila, vraeght den Heere om raet door Abjathar, 9. De Heere geeft David te kennen, dat die van Kehila gesinnet waren hem in Sauls handen over te leveren, 11. Daerom vlucht hy van daer na de woestijne Ziph, met die 600 mannen die by hem waren, 13. daer Ionathan by hem komt, ende vernieuwt het verbont van vrientschap met hem, 16. ende vertroost hem, 17. Die van Ziph verraden David by Saul, 19. daer voor Saul haer bedanckt, 21. ende vermaent haer neerstelick op alles te letten, 22. Hy vervolght David met sijn leger in de woestijne Maon, 25. daer hy hem omcingelt, 26. Saul krijght tijdinge, dat hem de Philistijnen in’t lant gevallen waren, 27. daer door wort hy genoot saeckt David te verlaten, 28.
1 ENde men bootschapte David, seggende: Siet de Philistijnen strijden tegen Kehila, ende sy berooven de schueren.
2 Ende David vraeghde den HEERE, seggende, Sal ick henen gaen ende dese Philistijnen slaen? ende de HEERE seyde tot David, Gaet henen, ende ghy sult de Philistijnen slaen, ende Kehila verlossen.
3 Doch de mannen Davids seyden tot hem, Siet, wy vreesen hier in Iuda: hoe veel te meer, als wy na Kehila tegen der Philistijnen slach-ordenen gaen sullen.
4 Doe vraeghde David den HEERE noch voorder, ende de HEERE antwoordde hem, ende seyde, Maeckt u op, treckt af na Kehila, want ick geve de Philistijnen in uwe hant.
5 Alsoo toogh David ende sijne mannen na Kehila, ende hy streedt tegen de Philistijnen, ende dreef haer vee wech, ende hy sloegh onder haer eenen grooten slagh: alsoo verloste David de inwoonders van Kehila.
6 Ende ’t geschiedde doe Abjathar de sone Achimelechs tot David vluchtte na Kehila: dat hy af quam met den Ephod in sijne hant.
7 Als Saul te kennen gegeven wert, dat David te Kehila gekomen was: soo seyde Saul, Godt heeft hem in mijne hant overgegeven, want hy is besloten, komende in eene stadt met poorten ende grendelen.
8 Doe liet Saul al het volck ten strijde roepen: dat sy aftogen na Kehila, om David ende sijne mannen te belegeren.
9 Als nu David verstont dat Saul dit quaet tegen hem heymelick voor hadde, seyde hy tot den Priester Abjathar, Brenght den Ephod herwaerts.
10 Ende David seyde, HEERE Godt Israëls, uwe knecht heeft sekerlick gehoort, dat Saul soeckt na Kehila te komen, ende de stadt te verderven om mijnent wille.
11 Sullen my oock de burgers van Kehila in sijne hant overgeven? sal Saul afkomen, gelijck als uwe knecht gehoort heeft? o HEERE Godt Israëls, geeft het doch uwen knecht te kennen! De HEERE nu seyde, Hy sal afkomen.
12 Daer na seyde David, Souden de burgers van Kehila my ende mijne mannen overgeven in de hant Sauls? ende de HEERE seyde, Sy souden [u ] overgeven.
13 Doe maeckte hem David ende sijne mannen op, ontrent ses hondert man, ende sy gingen uyt Kehila, ende sy gingen henen waer sy konden gaen: Doe Saul geboodtschapt wert, dat David uyt Kehila ontkomen was, soo hielt hy op uyt te trecken.
14 David nu bleef in de woestijne inde vestingen, ende hy bleef op den bergh in de woestijne Ziph: ende Saul socht hem alle dage, doch Godt en gaf hem niet over in sijne hant.
15 Als David sagh, dat Saul uytgetogen was, om sijn ziele te soecken: soo was David in de woestijne Ziph in een woudt.
16 Doe maeckte sich Ionathan de sone Sauls op, ende hy gingh tot David in het woudt: ende hy versterckte sijne hant in Godt.
17 Ende hy seyde tot hem: En vreest niet, want de hant Sauls mijnes vaders en sal u niet vinden, maer ghy sult Koningh worden over Israël, ende ick sal de tweede by u zijn; oock weet mijn vader Saul sulcks wel.
18 Ende die beyde maeckten een verbont voor het aengesichte des HEEREN, ende David bleef in ’t woudt, maer Ionathan gingh na sijn huys.
19 Doe togen de Ziphiten op tot Saul na Gibea, seggende, Heeft sich niet David by ons verborgen in de vestingen in ’t woudt, op den heuvel van Hachila die aen de rechter hant der wildernisse is?
20 Nu dan, ô Koningh, komt spoedigh af na al de begeerte uwer ziele: ende het komt ons toe hem over te geven in de hant des Koninghs.
21 Doe seyde Saul, Gesegent zijt ghylieden den HEERE, dat ghy u over my ontfermt hebt.
22 Gaet doch henen, endee bereydt [de sake ] noch meer, dat ghy wetet ende besiet sijne plaetse, waer sijnen gangh is, wie hem daer gesien heeft: want hy heeft tot my geseyt, dat hy seer listighlick pleeght te handelen.
23 Daerom siet toe, ende verneemt na alle schuylplaetsen in de welcke hy schuylt, komt dan weder tot my met vast bescheyt, soo sal ick met u-lieden gaen: ende ’t sal geschieden, soo hy in ’t lant is, soo sal ick hem na speuren onder alle duysenden van Iuda.
24 Doe maeckten sy haer op, ende sy gingen na Ziph voor het aengesichte Sauls: David nu ende sijne mannen waren in de woestijne van Maon, in het vlacke velt, aen de rechter hant der wildernisse.
25 Saul ende sijne mannen gingen oock om te soecken: dat wert David gebootschapt, die van dien rotzsteen afgegaen was, ende bleef in de woestijne van Maon: doe Saul dat hoorde, jaeghde hy David na in de woestijne van Maon.
26 Ende Saul gingh aen dese zijde des berghs, ende David ende sijne mannen aen gene zijde des berghs: ’t geschiedde nu dat sich David haestede om te ontgaen van het aengesichte Sauls, ende Saul ende sijne mannen omcingelden David ende sijne mannen, om die te grijpen.
27 Doch daer quam een bode tot Saul, seggende: Haest u, ende komt, want de Philistijnen zijn in het lant gevallen.
28 Doe keerde sich Saul van David na te jagen, ende hy toogh de Philistijnen te gemoete: daerom noemde men die plaetse Sela Machlekoth.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
