Lofsangh Hannae , in welcken sy de weldadigheyt des Heeren roemt, soo in het gemeen, als in ’t besonder, ver s 1, et c. Dreygende de hooghmoedige met een eyndelick verderf, 3. De moetwillige boosheyt der sonen Eli wort verhaelt, 12. ende ter contrarie hoewel sich Samuel in sijnen dienst gequeten heeft, 18. Hanna baert meer kinderen, 21. Eli berispt wel sijne sonen over hare boose stucken, maer niet met sulcke gestrengigheyt als het behoorde, 22. De Heere laet door eenen Propheet Eli aenseggen, dat hy met sijn gantsche huys jammerlick soude omkomen, 27.
1 DOe badt Hanna ende seyde: Mijn herte springht op van vreughde in den HEERE, mijn hoorn is verhooght in den HEERE: mijn mont is wijt op gedaen over mijne vyanden, want ick verheuge my in u heyl.
2 Daer en is niemant heylich gelijck de HEERE, want daer en is niemant dan ghy, ende daer en is geen rotzsteen, gelijck onse Godt.
3 En maecktet niet te veel dat ghy hooge, hooge soudet spreken, dat yet harts uyt uwen monde soude gaen: want de Heere is een Godt der wetenschappen, ende sijne daden, zijn recht gedaen.
4 De boge der stercken is gebroken: ende die struyckelden zijn met sterckte omgordet.
5 Die verzadight waren hebben haer verhuert om broot, ende die hongerigh waren en zijn het niet meer: tot dat de onvruchtbare seven heeft gebaert, ende die veel kinderen hadde, krachteloos is geworden.
6 De HEERE doodet ende maeckt levendigh: Hy doet ter helle neder dalen, ende hy doet [weder ] opkomen.
7 De HEERE maeckt arm ende maeckt rijck, hy vernedert, oock verhooght hy.
8 Hy verheft den geringen uyt den stof, [ende ] den nootdruftigen verhooght hy uyt den dreck, om te doen sitten by de Vorsten, dat hyse den stoel der eere doe be-erven: want de grontvesten des aerdtrijcks zijn des HEEREN, ende hy heeft de werelt daer op gesett.
9 Hy sal de voeten sijner gunstgenooten bewaren, maer de godtloose sullen swijgen in duysternisse: want een man en vermagh niet door kracht.
10 Die met den HEERE twisten, sullen verplettert werden; hy sal in den hemel over hen donderen: de HEERE sal de eynden der aerde richten, ende sal sijnen Koningh sterckte geven, ende den hoorn sijnes gesalfden verhoogen.
11 Daerna gingh Elkana na Rama in sijn huys, maer de jongelingh was den HEERE dienende voor het aenschijn des Priesters Eli.
12 Doch de sonen Eli waren kinderen Belials: sy en kenden den HEERE niet.
13 Want de wijse dier Priesteren met den volcke was, dat, [wanneer ] yemant een offerhande offerde, des Priesters jonge quam, dewijle het vleesch koockte, met eenen drietandigen krauwel in sijne hant,
14 Ende sloech in de teyle, of in den ketel, of in de panne, of in den pot, al wat de krauwel optrock, dat nam de Priester voor hem: alsoo deden sy allen den Israëliten die daer te Silo quamen.
15 Oock eer sy ’t vet aenstaken, quam des Priesters jonge, ende seyde tot den man, die offerde, Geeft dat vleesch om te braden voor den Priester: want hy en sal geen gekoockt vleesch van u nemen, maer raeuw.
16 Wanneer nu die man tot hem seyde, Sy sullen dat vet als heden gantschelick aensteken, soo neemt dan voor u gelijck als het uwe ziele lusten sal: soo seyde hy tot hem, Nu sult ghy het immers geven, ende soo niet, ick sal ’t met gewelt nemen.
17 Alsoo was de sonde deser jongelingen seer groot voor ’t aengesichte des HEEREN: want de lieden verachteden het spijs-offer des HEEREN.
18 Doch Samuel diende voor het aengesichte des HEEREN, zijnde een jongelingh, omgordet met den linnen lijfrock.
19 Ende sijne moeder maeckte hem eenen kleynen rock, ende brachte hem dien van jaer tot jaer, als sy op quam met haren man, om het jaerlicksche offer te offeren.
20 Ende Eli zegende Elkana ende sijne huysvrouwe, ende seyde, De HEERE geve u zaet uyt dese vrouwe voor de bede die sy den HEERE afgebeden heeft: ende sy gingen na sijne plaetse.
21 Want de HEERE besocht Hanna, ende sy wert bevrucht, ende baerde drie sonen ende twee dochteren, ende de jongelingh Samuel wert groot by den HEERE.
22 Doch Eli was seer oudt, ende hoorde al wat sijne sonen aen gantsch Israël deden, ende dat sy sliepen by de wijven, die met hoopen t’samen quamen aen de deure der Tente der t’samenkomste.
23 Ende hy seyde tot hen, Waerom doet ghy alsulcke dingen, dat ick dese uwe boose stucken hoore van desen gantschen volcke?
24 Niet mijne sonen: want dit en is geen goet geruchte, dat ick hoore, ghy maeckt dat het volck des HEEREN overtreedt.
25 Wanneer een mensche tegen een mensche sondight, soo sullen de Goden hem oordeelen, maer wanneer een mensche tegen den HEERE sondigt, wie sal voor hem bidden? doch sy en hoorden de stemme hares vaders niet, want de HEERE wildese dooden.
26 Ende de jongelingh Samuel nam toe, ende wert groot ende aengenaem beyde by den HEERE, ende oock by de menschen.
27 Ende daer quam een man Godes tot Eli, ende seyde tot hem, Soo seyt de HEERE, Hebbe ick my niet klaerlick geopenbaert den huyse uwes vaders, doe sy in Egypten waren, in ’t huys van Pharao?
28 Ende ick hebbe hem uyt alle stammen Israëls my ten Priester verkoren, om te offeren op mijnen altaer, om het reuckwerck aen te steken, om den Ephod voor mijn aengesichte te dragen: ende hebbe den huyse uwes vaders gegeven alle de vyer-offeren der kinderen Israëls.
29 Waerom slaet ghylieden achter uyt tegen mijn slacht-offer, ende tegen mijn spijs-offer, welck ick geboden hebbe [in ] de wooninge? ende eert uwe sonen meer dan my, dat ghylieden u mestet van het voorneemste aller spijs-offeren mijnes volcks Israël?
30 Daerom spreeckt de HEERE de Godt Israëls, Ick hadde wel klaerlick geseyt, U huys ende uwes vaders huys souden voor mijn aengesicht wandelen tot in eeuwigheyt: maer nu spreeckt de HEERE, Dat zy verre van my, want die my eeren, sal ick eeren, maer die my versmaden, sullen licht geachtt worden.
31 Siet de dagen komen, dat ick uwen arm sal afhouwen, ende den arm van uwes vaders huys: datter geen oudt man in uwen huyse wesen sal.
32 Ende ghy sult aenschouwen de benauwtheyt der wooninge [Godts ] in plaetse van al het goede dat hy Israël soude gedaen hebben: ende daer en sal tot geenen dage een oudt man in uwen huyse zijn.
33 Doch de man dien ick u niet en sal uytroeijen van mijnen altaer, soude zijn om uwe oogen te verteeren, ende om uwe ziele te bedroeven: ende al de menighte uwes huyses sal sterven, mannen geworden zijnde.
34 Dit nu sal u een teecken zijn, ’t welck over uwe beyde sonen, over Hophni ende Pinehas komen sal: op eenen dagh sullen sy beyde sterven.
35 Ende ick sal my eenen getrouwen Priester verwecken, die sal doen gelijck als in mijn herte, ende in mijne ziele zijn sal: dien sal ick een bestandigh huys bouwen, ende hy sal altijt voor het aengesichte mijnes gesalfden wandelen.
36 Ende het sal geschieden, dat al die van uwen huyse sal overigh zijn: sal komen, om sich voor hem neder te buygen voor een stucksken gelts, ende een bolle broots, ende sal seggen, Neemt my doch aen tot eenige Priesterlicke bedieninge, dat ick een bete broots moge eten.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
