1 Petrus vermaent de vrouwen tot onderdanigheyt aen hare mannen. 3 ende tot vercieringe niet des uyterlicken, maer des verborgen mensches. 5 Stelt haer tot dien eynde voor het exempel der heylige vrouwen in het Oude Testament, ende voornamelick van Sara. 7 Vermaent oock de mannen, dat sy met verstant by hare vrouwen woonen. 8 Komt daer na weder tot vermaningen van onderlinge liefde. 9 ende bysonderlick van verdraeghsaemheyt ende vreedsaemheyt, met belofte van Godts zegen uyt den 34 Psalm. 13 Wijst aen hoe sy niet en hebben te vreesen wanneer sy onschuldigh lijden, ende hoe sy altijt moeten bereyt zijn om reden te geven van de hope die in haer is. 18 Stelt haer voor oogen het exempel des lijdens Christi , ende sijne uytkomste uyt het selve. 19 gelijck oock het contrarie exempel der straffe van de ongehoorsaemheyt der eerste werelt ten tijden van Noë, ende der verlossinge van Noë door de Arke uyt het water, als hy met lijdtsaemheyt daer op verwacht hadde. 21 waer van nu oock de doop een tegenbeelt is, die ons wijst op de opstandinge ende heerlickheyt Christi .
1 DEsgelijcks ghy vrouwen, zijt uwe eygene mannen onderdanigh: op dat oock soo eenige den woorde ongehoorsaem zijn, sy door den wandel der vrouwen sonder woort mogen gewonnen worden:
2 Als sy sullen ingesien hebben uwen kuyschen wandel in vreese.
3 Welcker verciersel zy, niet het gene uyterlick is, [bestaende ] in het vlechten des hayrs, ende omhangen van gout, ofte van kleederen aen te trecken:
4 Maer de verborgen mensche des herten, in ’t onverderflick [verſiersel ] eens sachtmoedigen ende stillen geests, die kostelick is voor Godt.
5 Want alsoo vercierden haer selven eertijts oock de heylige vrouwen, die op Godt hoopten, ende waren hare eygene mannen onderdanigh:
6 Gelijck Sara Abraham gehoorsaem is geweest, hem noemende heere, welcker dochters ghy geworden zijt, als ghy wel doet, ende niet en vreest voor eenige verschrickinge.
7 Ghy mannen insgelijcks, woonet by [haer ] met verstant, den vrouwelicken vate, als het swackste, eere gevende, als die oock mede-erfgenamen der genade des levens [met haer ] zijt: op dat uwe gebeden niet verhindert en worden.
8 Ende eyndelick, zijt alle eens gesint, medelijdigh, de broeders lief hebbende, met innerlicke barmhertigheyt beweeght, vriendelick:
9 En vergelt niet quaet voor quaet, of schelden voor schelden: maer zegent daer en tegen: wetende dat ghy daer toe geroepen zijt, op dat ghy zegeninge soudt be-erven.
10 Want wie het leven wil lief hebben, ende goede dagen sien, die stille sijn tonge van het quaet, ende sijne lippen datse geen bedrogh en spreken:
11 Die wijcke af van het quade, ende doe het goede: die soecke vrede ende jage den selven na.
12 Want de oogen des Heeren zijn over de rechtveerdige, ende sijne ooren tot haer gebedt: maer het aengesicht des Heeren is tegen de gene die quaet doen.
13 Ende wie is ’t die u quaet doen sal, indien ghy navolgers zijt van het goet?
14 Maer indien ghy oock lijdet om der gerechtigheyt wille soo zijt ghy saligh: ende en vreest niet uyt vreese van haer, noch en wert niet ontroert:
15 Maer heylight Godt den Heere in uwe herten: ende zijt altijt bereyt tot verantwoordinge aen een yegelick die u reeckenschap af eyscht van de hope die in u is, met sachtmoedigheyt ende vreese.
16 Ende hebt een goede conscientie, op dat in het gene sy qualick van u spreken, als van quaetdoenders, sy beschaemt mogen worden die uwen goeden wandel in Christo lasteren.
17 Want het is beter dat ghy wel doende (indien het de wille Godts wil) lijdet, dan quaet doende.
18 Want Christus heeft oock eens voor de sonden geleden, hy rechtveerdigh voor de onrechtveerdige: op dat hy ons tot Godt soude brengen, die wel is gedoodet in het vleesch, maer levendigh gemaeckt door den Geest:
19 In den welcken hy oock henen gegaen zijnde den geesten die in de gevangenisse [zijn ] gepredickt heeft,
20 Die eertijts ongehoorsaem waren, wanneer de lanckmoedigheyt Godts eenmael verwachtede in de dagen van Noë, als de Arke toebereyt wiert: waer in weynige ( dat is acht) zielen behouden wierden door het water.
21 Waer van het tegenbeelt de doop, ons nu oock behoudt, niet die een aflegginge is der vuyligheyt des lichaems, maer die een vrage is eener goeder conscientie tot Godt door de opstandinge Iesu Christi,
22 Welcke is aen de rechter [hant ] Godts, opgevaren ten hemel, de Engelen, ende machten, ende krachten hem onderdanigh gemaeckt zijnde.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
