1 Het gene d’Apostel in ’t laetste van ’t voorgaende Capittel belooft hadde, dat hy den Corintheren eenen uytnemenderen wegh soude wijsen, dat doet hy in dit Capittel leerende dat de liefde de voornaemste gave is daer de Christenen moeten na staen, het welck hy bewijst door vergelijckinge van andere groote gaven, als daer zijn verscheydene talen, prophetie, wetenschap, mirakelen te doen, den armen mildelick by te staen, ende kloeckmoedelick om Christi name oock den doot te lijden: ende toont dat alle sulcke gaven sonder de liefde niet en zijn. 4 ende prijst de liefde van wegen hare treffelicke eygenschappen ende werckingen. 8 als oock om datse altijt sal dueren ende blijven, daer d’andere gaven sullen ophouden. 9 dewijle sy in dit leven onvolmaeckt zijn. 10 het welck hy verklaert met de gelijckenisse van de kennisse van een kint ende van een volwassen man, ende van het gesichte in eenen spiegel ende in het aengesichte selve. 13 ende eyndelick om dat de liefde meerder ende treflicker is als geloove ende hope.
1 AL waer ’t dat ick de talen der menschen ende der Engelen sprake, ende de liefde niet en hadde, soo ware ick een klinckende metael, of luydende schelle geworden.
2 Ende al waer ’t dat ick de [gave ] der prophetie hadde, ende wiste alle de verborgentheden ende alle de wetenschap: ende al waer ’t dat ick alle het geloove hadde, soo dat ick bergen versettede, ende de liefde niet en hadde, soo en waer ick niets.
3 Ende al waer ’t dat ick alle mijne goederen tot onderhoudt [der armen ] uytdeelde, ende alwaer ’t dat ick mijn lichaem over gave op dat ick verbrant soude worden, ende en hadde de liefde niet, soo en soude ’t my geen nuttigheyt geven.
4 De liefde is lanckmoedigh, sy is goedertieren: de liefde en is niet afgunstigh: de liefde en handelt niet lichtveerdelick, sy en is niet opgeblasen,
5 Sy en handelt niet ongeschicktelick, sy en soeckt haer selven niet, sy en wordt niet verbittert, sy en denckt geen quaet,
6 Sy en verblijdt haer niet in de ongerechtigheyt, maer sy verblijdt haer in de waerheyt:
7 Sy bedeckt alle dingen, sy gelooft alle dingen, sy hoopt alle dingen, sy verdraeght alle dingen.
8 De liefde en vergaet nimmermeer: maer het zy prophetien, sy sullen te niete gedaen worden, het zy talen, sy sullen ophouden: het zy kennisse, sy sal te niete gedaen worden.
9 Want wy kennen ten deele, ende wy propheteeren ten deele:
10 Doch wanneer het volmaeckte sal gekomen zijn, dan sal het gene dat ten deele is, te niete gedaen worden.
11 Doe ick een kint was, sprack ick als een kint, was ick gesint als een kint: overleyde ick als een kint: maer wanneer ick een man geworden ben, soo hebbe ick te niete gedaen het gene eens kints was.
12 Want wy sien nu door eenen spiegel in een duystere reden, maer als dan [sullen wy sien ] aengesicht tot aengesicht: nu kenne ick ten deele, maer als dan sal ick kennen gelijck oock ick gekent ben.
13 Ende nu blijft geloove, hope, [ende ] liefde, dese drie: Doch de meeste van dese is de liefde.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
