De Propheet klaeght bitterlick, in sijne ballinghschap, over het ontbeeren des openbaren Godtsdiensts, ende de Godtslasteringen sijner vyanden, waer door sijn geest overstelpt wort: Doch hy verweckt sijne ziele weder tot eene vaste hope, ende vertrouwen op Godts genade.
1 EEn’ onderwijsinge: voor den Oppersanghmeester, onder de kinderen van Korah.
2 Gelijck een hert schreeuwt na de waterstroomen; alsoo schreeuwt mijne ziele tot u, ô Godt.
3 Mijne ziele dorstet na Godt, na den levendigen Godt: wanneer sal ick ingaen, ende voor Godts aengesichte verschijnen?
4 Mijne tranen zijn my tot spijse dagh ende nacht; om dat sy den gantschen dagh tot my seggen, waer is uwe Godt?
5 Ick gedencke daer aen, ende storte mijne ziele uyt in my: om dat ick plagh henen te gaen onder de schare, [ende ] met hen te treden na Godes Huys, met eene stemme van vreughden-gesangh, ende lof, [onder ] de feesthoudende menighte.
6 Wat buyght ghy u neder, ô mijne ziele, ende zijt onrustigh in my? hoopt op Godt, want ick sal hem noch loven, voor de verlossingen sijns aengesichts.
7 O mijn Godt, mijne ziele buyght haer neder in my, daerom gedencke ick uwer uyt het lant der Iordane, ende Hermonim uyt het kleyn geberghte.
8 De afgront roept tot den afgront, by het gedruys uwer watergoten: alle uwe baren ende uwe golven zijn over my henen gegaen.
9 [Maer ] de HEERE sal des daeghs sijne goedertierenheyt gebieden, ende des nachts sal sijn liedt by my zijn; het gebedt tot den Godt mijns levens.
10 Ick sal seggen tot Godt, Mijne steenrotze, waerom vergeet ghy my? waerom ga ick in’t swart, van wegen des vyants onderdruckinge?
11 Met eene dootsteke in mijne beenderen hoonen my mijne wederpartijders: als sy den gantschen dagh tot my seggen, Waer is uwe Godt?
12 Wat buyght ghy u neder, ô mijne ziele, ende wat zijt ghy onrustigh in my? Hoopt op Godt, want ick sal hem noch loven; hy is de menighvuldige verlossinge mijns aengesichts, ende mijn Godt.
De Prophete klaecht bitterlick, in sijne ballingschap, over het ontbeeren des openbaren Godts-diensts, ende de Godts-lasteringen sijner vyanden, waer door sijn geest overstelpt wort: Doch hy verweckt sijne ziele weder tot eene vaste hope, ende vertrouwen op Godts genade.
1 EEn’ onderwijsinge: voor den Opper-sang-meester, onder de kinderen van Korah.
2 Gelijck een hert schreeuwt nae de water-stroomen; alsoo schreeuwt mijne ziele tot u, ô Godt.
3 Mijne ziele dorstet nae Godt, nae den levendigen Godt: wanneer sal ick ingaen, ende voor Godts aengesichte verschijnen?
4 Mijne tranen zijn my tot spijse dach ende nacht; om dat sy den gantschen dach tot my seggen, waer is uwe Godt?
5 Ick gedencke daer aen, ende storte mijne ziele uyt in my: om dat ick plach henen te gaen onder de schare, [ende] met hen te treden nae Godes huys, met eene stemme van vreuchden-gesanck, ende lof, [onder] de Feest-houdende menichte.
6 Wat buycht ghy u neder, ô mijne ziele, ende zijt onrustich in my? hoopt op Godt, want ick sal hem noch loven, voor de verlossingen sijns aengesichts.
7 ô Mijn Godt, mijne ziele buycht haer neder in my, daer om gedencke ick uwer uyt het lant der Iordane, ende Hermonim uyt het kleyn geberchte.
8 D’afgront roept tot den afgront, by’t gedruys uwer water-goten: alle uwe baren ende uwe golven zijn over my henen gegaen.
9 [Maer] de HEERE sal des daechs sijne goedertierenheyt gebieden, ende des nachts sal sijn liedt by my zijn; het gebedt tot den Godt mijns levens.
10 Ick sal seggen tot Godt, Mijne steen-rotzse, waerom vergeet ghy my? waerom gae ick in’t swart, van wegen des vyants onderdruckinge?
11 Met eene dootsteke in mijne beenderen hoonen my mijne wederpartijders: als sy den gantschen dach tot my seggen, Waer is uwe Godt?
12 Wat buycht ghy u neder, o mijne ziele, ende wat zijt ghy onrustich in my? Hoopt op Godt, want ick sal hem noch loven; hy is de menichvuldige verlossinge mijns aengesichts, ende mijn Godt.
