Godt bevestight Aarons beroepinge door het mirakeleus bloeijen sijnes stafs alleen, ver s 1, et c. Die ter gedachtenisse wort wech geleyt, 10. het volck wort hier door seer verschrickt, ende soeckt troost by Mose, 12.
1 DOe sprack de HEERE tot Mose, seggende:
2 Spreeckt tot de kinderen Israëls, ende neemt van hen, voor elck vaderlick huys eenen staf, van alle hare Oversten, na het huys harer vaderen, twaelf staven: eens yegelicken naem sult ghy schrijven op sijnen staf:
3 Doch Aarons naem sult ghy schrijven op den staf van Levi: want een staf salder zijn voor het hooft des huyses harer vaderen:
4 Ende ghy sultse wech leggen in de Tente der t’samenkomste: voor de getuygenisse, daer henen ick met u-lieden t’samen komen sal.
5 Ende het sal geschieden; dat de staf des mans, welcken ick sal verkoren hebben, sal bloeijen: ende ick sal stillen de murmureeringen der kinderen Israëls tegens my, dewelcke sy tegens u-lieden murmureeren.
6 Mose dan sprack tot de kinderen Israëls, ende alle hare Oversten gaven aen hem eenen staf, voor elcken Overste eenen staf, na het huys harer vaderen, twaelf staven: Aarons staf was oock onder hare staven.
7 Ende Mose leyde dese staven wech, voor het aengesichte des HEEREN, in de Tente der getuygenisse.
8 ’t Geschiedde nu des anderen daeghs, dat Mose in de Tente der getuygenisse in gingh; ende siet, Aarons staf, voor den huyse Levi, bloeyde: want hy brachte bloeysel voort, ende bloessemde bloessem, ende droegh amandelen.
9 Doe bracht Mose alle dese staven uyt van voor het aengesichte des HEEREN tot alle de kinderen Israëls: ende sy sagen het, ende namen, elck sijnen staf.
10 Doe seyde de HEERE tot Mose: Brenght den staf Aarons weder voor de getuygenisse, in bewaringe, tot een teecken voor de wederspannige kinderen: alsoo sult ghy een eynde maken van hare murmureeringen tegen my, dat sy niet en sterven.
11 Ende Mose dede het: gelijck als de HEERE hem geboden hadde, alsoo deed’hy.
12 Doe spraken de kinderen Israëls tot Mose, seggende: Siet, wy geven den geest, wy vergaen, wy alle vergaen.
13 Al die eenighsins nadert, tot den Tabernakel des HEEREN, sal sterven: sullen wy dan den geest gevende verdaen worden?
Godt bevestigt Aarons beroepinge door het miraculeus bloeyen sijnes stafs alleen, v. 1, etc. Die ter gedachtenisse wort wech geleyt, 10. ’t volck wort hier door seer verschrickt, ende soeckt troost by Mose, 12.
1 DOe sprack de HEERE tot Mose, seggende:
2 Spreeckt tot de kinderen Israëls, ende neemt van hen, voor elck vaderlick huys eenen staf, van alle hare Oversten, nae het huys harer vaderen, twaelf staven: eens yegelicken naem sult ghy schrijven op sijnen staf:
3 Doch Aarons naem sult ghy schrijven op den staf van Levi: want een staf salder zijn voor het hooft des huyses harer vaderen:
4 Ende ghy sultse wech leggen in de Tente der t’ samen-komste: voor de getuychenisse, daer henen ick met u lieden t’ samen komen sal.
5 Ende ’t sal geschieden; dat de staf des mans, welcken ick sal verkoren hebben, sal bloeyen: ende ick sal stillen de murmureringen der kinderen Israëls tegens my, dewelcke sy tegens u lieden murmureren.
6 Mose dan sprack tot de kinderen Israëls, ende alle hare Oversten gaven aen hem eenen staf, voor elcken Overste eenen staf, nae het huys harer vaderen, twaelf staven: Aarons staf was oock onder hare staven.
7 Ende Mose leyde dese staven wech, voor het aengesichte des HEEREN, inde Tente der getuychenisse.
8 Het geschiedde nu des anderen daegs, dat Mose inde Tente der getuychenisse inginck; ende siet, Aarons staf, voor den huyse Levi, bloeyde: want hy brachte bloeysel voort, ende bloessemde bloessem, ende droech amandelen.
9 Doe bracht Mose alle dese staven uyt van voor het aengesichte des HEEREN tot alle de kinderen Israëls: ende sy sagen ’t, ende namen, elck sijnen staf.
10 Doe seyde de HEERE tot Mose: Brengt den staf Aarons weder voor de getuychenisse, in bewaringe, tot een teecken voor de wederspannige kinderen: alsoo sult ghy een eynde maken van hare murmureringen tegen my, dat sy niet en sterven.
11 Ende Mose dede ’t: gelijck als de HEERE hem geboden hadde, alsoo deed’ hy.
12 Doe spraken de kinderen Israëls tot Mose, seggende: Siet, wy geven den geest, wy vergaen, wy alle vergaen.
13 Al die eenichsins naedert, tot den Tabernakel des HEEREN, sal sterven: sullen wy dan den geest gevende verdaen worden?
