Iona is hier over seer verdrietigh, ende beklaeght sich des voor den Heere, ver s 1, et c. die hem daer over bestraft, ende door den wonderboom onderwijst ende overtuyght, 6, et c.
1 DAt verdroot Ione [met ] groot verdriet: ende sijn [toorn ] ontstack.
2 Ende hy badt tot den HEERE, ende seyde; Och HEERE, en was dit mijn woort niet, als ick noch in mijn lant was? daerom quam ick het voor, vluchtende na Tharsis: want ick wiste, dat ghy een genadigh ende barmhertigh Godt zijt, lanckmoedigh, ende groot van goedertierenheyt, ende berouw hebbende over het quaet.
3 Nu dan, HEERE, neemt doch mijne ziele van my: want het is my beter te sterven dan te leven.
4 Ende de HEERE seyde; Is u [toorn ] billick ontsteken?
5 Iona nu gingh ter stadt uyt, ende settede sich tegen het oosten der stadt: ende hy maeckte sich aldaer een verdeck, ende satt daer onder in de schaduwe tot dat hy sage, wat van de stadt soude worden.
WP pagina achtergronden (7) (2)
6 Ende Godt de HEERE beschickte eenen wonderboom, ende deed hem opschieten boven Iona, op datter schaduwe mocht zijn over sijn hooft, om hem te redden van sijn verdriet: Ende Iona verblijdde sich over den wonderboom [met ] groote blijdtschap.
7 Maer Godt beschickte eenen worm des anderen daeghs in het opgaen van den dageraet: die stack den wonderboom dat hy verdorrede.
8 Ende het geschiedde, als de sonne oprees, dat Godt eenen stillen oosten wint beschickte; ende de sonne stack op ’t hooft van Iona, dat hy aemechtigh wert: ende hy wenschte sijner ziele te mogen sterven, ende seyde, ’t Is my beter te sterven dan te leven.
9 Doe seyde Godt tot Iona; Is u [toorn ] billick ontsteken over den wonderboom? ende hy seyde, Billick is mijn [toorn ] ontsteken ter doot toe.
10 Ende de HEERE seyde; Ghy verschoont den wonderboom, aen welcken ghy niet en hebt gearbeyt, noch dien groot gemaeckt: die in eener nacht wert, ende in eener nacht vergingh:
11 Ende ick en soude die groote stadt Nineve niet verschoonen? daer veel meer als hondert ende twintigh duysent menschen in zijn, die geen onderscheyt en weten tusschen hare rechter hant, ende hare slincker hant; daer toe veel vee?
Eynde des Boecks JONE.
Iona is hier over seer verdrietich, ende beklaecht sich des voor den Heere, v. 1, etc. die hem daer over bestraft, ende door den wonder-boom onderwijst ende overtuycht, 6, etc.
1 DAt verdroot Ione [met] groot verdriet: ende sijn [toorn] ontstack.
2 Ende hy badt tot den HEERE ende seyde; Och HEERE, en was dit mijn woort niet, als ick noch in mijn lant was? daerom quam ick’t voor, vluchtende nae Tharsis: want ick wiste, dat ghy een genadich ende barmhertich Godt zijt, lanckmoedich, ende groot van goedertierenheyt, ende berouw hebbende over het quaet.
3 Nu dan, HEERE, neemt doch mijne ziele van my: want ’tis my beter te sterven dan te leven.
4 Ende de HEERE seyde; Is u [toorn] billick ontsteken?
5 Iona nu ginck ter stadt uyt, ende settede sich tegen ’toosten der stadt: ende hy maeckte sich aldaer een verdeck, ende satt daer onder in de schaduwe tot dat hy sage, wat van de stadt soude worden.
6 Ende Godt de HEERE beschickte eenen wonder-boom, ende deed hem op-schieten boven Iona, op datter schaduwe mocht zijn over sijn hooft, om hem te redden van sijn verdriet: Ende Iona verblijdde sich over den wonder-boom [met] groote blijtschap.
7 Maer Godt beschickte eenen worm des anderen daechs in’t opgaen van den dageraet: die stack den wonder-boom dat hy verdorrede.
8 Ende het geschiedde, als de Sonne oprees, dat Godt eenen stillen oosten-wint beschickte; ende de Sonne stack op het hooft van Iona, dat hy aemechtich wert: ende hy wenschte sijner ziele te mogen sterven, ende seyde, ’Tis my beter te sterven dan te leven.
9 Doe seyde Godt tot Iona; Is u [toorn] billick ontsteken over den wonder-boom? ende hy seyde, Billick is mijn [toorn] ontsteken ter doot toe.
10 Ende de HEERE seyde; Ghy verschoont den wonder-boom, aen welcken ghy niet en hebt gearbeydt, noch dien groot gemaeckt: die in eener nacht wert, ende in eener nacht verginck:
11 Ende ick en soude die groote stadt Nineve niet verschoonen? daer veel meer als hondert ende twintich duysent menschen in zijn, die geen onderscheyt en weten tusschen hare rechter hant, ende hare slincker hant; daer toe veel vee?
Eynde des Boecks JONE.