Wanneer, waer, ende hoe dit gesichte den Propheet geopenbaert zy, ver sen 1, 2, 3, 4. Godt voert hem in den Tempel te Ierusalem, ende toont hem de grouwelicke afgoderije die de Ioden aldaer bedreven met het beeldt der jalousie, ofte terginge Godts, 5. met verscheydene kruypende dieren, verfoeijelicke beesten, ende dreckgoden, 8. toont hem oock de vrouwen, die den afgodt Thammuz beweenden, 13. de mannen, die de sonne aenbaden, 15. welcke grouwelen alle sy licht achteden, 17. dies haer Godt sonder genade wil straffen, 18.
1 HEt geschiedde nu in het seste jaer, inde seste [maent ], op den vijfden der maent, als ick in mijnen huyse satt, ende de Oudtste van Iuda voor mijn aengesichte saten; dat de hant des Heeren HEEREN daer over my viel.
2 Doe sagh ick, ende siet, eene gelijckenisse, als de gedaente van vyer: van de gedaente sijner lendenen, ende nederwaert, was vyer: ende van sijne lendenen, ende opwaert, als de gedaente eener klaerheyt als de verwe van Hasmal.
3 Ende hy stack de gelijckenisse eener hant uyt, ende nam my by den hayre mijns hoofts: ende de Geest voerde my op tusschen de aerde, ende tusschen den hemel, ende bracht my inde gesichten Godts te Ierusalem, tot de deure der poorte des binnensten [voorhofs ] dewelcke siet na het Noorden, alwaer de sitplaetse was van een beelt der yveringe, dat tot yver verweckt.
4 Ende siet, de heerlickheyt des Godts Israëls was aldaer, na de gedaente, die ick in de valleije gesien hadde.
5 Ende hy seyde tot my, Menschen kint, heft nu uwe oogen op, na den wegh van ’t Noorden: ende ick hief mijne oogen op, na den wegh van ’t Noorden, ende siet, tegen het Noorden aen de poorte van den altaer was dit beelt der yveringe in den ingangh.
6 Ende hy seyde tot my; Menschen kint, siet ghy wel wat sy doen, de groote grouwelen die het huys Israëls hier doen, opdat ick van mijn heylighdom verre wech gae? doch ghy sult noch wederom groote grouwelen sien.
7 Soo bracht hy my tot de deure des voorhofs: doe sagh ick, ende siet, daer was een hol in de wandt.
8 Ende hy seyde tot my, Menschen kint, graeft nu in dien wandt: ende ick groef in dien wandt, ende siet daer was eene deure.
9 Doe seyde hy tot my, Gaet in, ende siet de boose grouwelen, die sy hier doen.
10 Soo gingh ick in, ende ick sagh, ende siet, daer waer alle beeltenisse van kruypende dieren, ende verfoeijelicke beesten, ende alle dreckgoden van het huys Israëls, geheel rontom aen den wande gemaelt.
11 Ende seventigh mannen uyt de Oudtste van ’t huys Israëls, met Iaazanja den sone Saphans staende in het midden van hen, stonden voor hare aengesichten; ende een yeder [hadde ] sijn roockvat in sijne hant: ende een overvloedige wolcke des reuckwercks gingh op.
12 Doe seyde hy tot my; Hebt ghy gesien, menschen kint, wat de Oudtste van het huys Israëls doen in de duysternisse, een yeder in sijne gebeelde binnenkameren? want sy seggen, De HEERE en siet ons niet, de HEERE heeft het lant verlaten.
13 Ende hy seyde tot my: Ghy sult noch wederom groote grouwelen sien, die sy doen.
14 Ende hy bracht my tot de deure der poorte van het huys des HEEREN die na ’t Noorden is, ende siet daer saten wijven beweenende den Thammuz.
15 Ende hy seyde tot my; Hebt ghy, menschen kint, [dat ] gesien? ghy sult noch wederom grooter grouwelen sien dan dese.
16 Ende hy bracht my tot het binnenste voorhof van het Huys des HEEREN; ende siet, [aen ] de deure van den Tempel des HEEREN tusschen het voorhuys, ende tusschen den altaer, waren ontrent vijf en twintigh mannen: hare achterste [leden ] waren na den Tempel des HEEREN, ende hare aengesichten na het Oosten; ende dese bogen sich neder na het Oosten voor de sonne.
17 Doe seyde hy tot my; Hebt ghy menschen kint [dat ] gesien? is’er yet lichter geacht by den huyse Iuda, dan dese grouwelen te doen, die sy hier doen? als’se het lant met gewelt vervult hebben, soo keeren sy sich, om my te vertoornen: want siet, sy steken de wijnrancken aen haren neuse.
18 Daerom sal ick oock handelen in grimmigheyt; mijne ooge en sal niet verschoonen, ende ick en sal niet sparen; hoewelse voor mijne ooren met luyder stemme roepen, nochtans en sal ickse niet hooren.
Wanneer, waer, ende hoe dit gesichte den Prophete geopenbaert zy, versen 1, 2, 3, 4. Godt voert hem in den Tempel te Ierusalem, ende toont hem de grouwelicke afgoderye die de Ioden aldaer bedreven met het beeldt der Ialousie, ofte terginge Godts, 5. met verscheydene kruypende dieren, verfoeyelicke beesten, ende Dreckgoden, 8. toont hem oock de vrouwen, die den Afgodt Thammuz beweenden, 13. de mannen, die de Sonne aenbaden, 15. welcke grouwelen alle sy licht achteden, 17. dies haer Godt sonder genade wil straffen, 18.
1 HEt geschiedde nu in het seste jaer, inde seste [maent], op den vijfden der maent, als ick in mijnen huyse satt, ende de Outste van Iuda voor mijn aengesichte saten; dat de hant des Heeren HEEREN daer over my viel.
2 Doe sach ick, ende siet, eene gelijckenisse, als de gedaente van vyer: vande gedaente sijner lendenen, ende nederwaert, was vyer: ende van sijne lendenen, ende opwaert, als de gedaente eener klaerheyt als de verwe van Hasmal.
3 Ende hy stack de gelijckenisse eener hant uyt, ende nam my by den hayre mijns hoofts: ende de Geest voerde my op tusschen de aerde, ende tusschen den hemel, ende bracht my inde gesichten Godts te Ierusalem, tot de deure der poorte des binnensten [voorhofs] dewelcke siet nae ’t Noorden, alwaer de sit-plaetse was van een beelt der yveringe, dat tot yver verweckt.
4 Ende siet, de heerlickheyt des Godts Israëls was aldaer, nae de gedaente, die ick inde valleye gesien hadde.
5 Ende hy seyde tot my, Menschen kint, heft nu uwe oogen op, nae den wech van ’t Noorden: ende ick hief mijne oogen op, nae den wech van ’t Noorden, ende siet, tegen ’t Noorden aen de poorte vanden Altaer was dit beelt der yveringe inden inganck.
6 Ende hy seyde tot my; Menschen kint, siet ghy wel wat sy doen, de groote grouwelen die het huys Israëls hier doen, opdat ick van mijn heylichdom verre wech gae? doch ghy sult noch wederom groote grouwelen sien.
7 So bracht hy my tot de deure des voorhofs: doe sach ick, ende siet, daer was een hol inde wandt.
8 Ende hy seyde tot my, Menschen kint, graeft nu in dien wandt: ende ick groef in dien wandt, ende siet daer was eene deure.
9 Doe seyde hy tot my, Gaet in, ende siet de boose grouwelen, die sy hier doen.
10 So ginck ick in, ende ick sach, ende siet, daer was alle beeltenisse van cruypende dieren, ende verfoeyelicke beesten, ende alle dreckgoden van het huys Israëls, geheel rontom aen den wande gemaelt.
11 Ende ’t seventich mannen uyt de Outste van het huys Israëls, met Iaazanja den sone Saphans staende in’t midden van hen, stonden voor hare aengesichten; ende een yeder [hadde] sijn roockvat in sijne hant: ende een overvloedige wolcke des reuckwercks ginck op.
12 Doe seyde hy tot my; Hebt ghy gesien, menschen kint, wat de Outste van het huys Israëls doen inde duysternisse, een yeder in sijne gebeelde binnencameren? want sy seggen, De HEERE en siet ons niet, de HEERE heeft het lant verlaten.
13 Ende hy seyde tot my: Ghy sult noch wederom groote grouwelen sien, die sy doen.
14 Ende hy bracht my tot de deure der poorte van het huys des HEEREN die nae ’t Noorden is, ende siet daer saten wijven beweenende den Thammuz.
15 Ende hy seyde tot my; Hebt ghy, menschen kint, [dat] gesien? ghy sult noch wederom grooter grouwelen sien dan dese.
16 Ende hy bracht my tot het binnenste Voorhof van het Huys des HEEREN; ende siet, [aen] de deure vanden Tempel des HEEREN tusschen het Voorhuys, ende tusschen den Altaer, waren ontrent vijf en twintich mannen : hare achterste [leden] waren nae den tempel des HEEREN, ende hare aengesichten nae het Oosten; ende dese boogen sich neder nae het Oosten voor de Sonne.
17 Doe seyde hy tot my; Hebt ghy menschen kint [dat] gesien? isser yet lichter geacht by den huyse Iuda, dan dese grouwelen te doen, die sy hier doen? alsse het lant met gewelt vervult hebben, so keeren sy sich, om my te vertoornen: want siet, sy steken de wijnrancken aen haren neuse.
18 Daerom sal ick oock handelen in grimmicheyt; mijne ooge en sal niet verschoonen, ende ick en sal niet sparen; hoewelse voor mijne ooren met luyder stemme roepen, nochtans en sal ickse niet hooren.
