Prophetie aengaende Alexander Magnus , mitsgaders van eenige Koningen van Egypten, ende van Syrien, ver s 1, et c. Insonderheyt van eenes Koninghs wreetheyt, ende godtloosheyt boven alle andere, 36. Item van eenige andere vyanden van Godes volck, by na tot aen de voleyndinge der werelt toe, 40, et c.
1 ICk nu, ick stont in het eerste jaer Darij des Meders, om hem te verstercken, ende te stijven.
2 Ende nu, Ick sal u de waerheyt te kennen geven: Siet, daer sullen noch drie Koningen in Persen staen, ende de vierde sal verrijckt worden met grooten rijckdom, meer dan alle [d’andere ,] ende na dat hy sich in sijnen rijckdom sal versterckt hebben, sal hyse alle verwecken tegen het Koninckrijcke van Grieckenlant.
3 Daer na salder een geweldigh Koningh opstaen, die met groote heerschappije heerschen sal, ende hy sal doen na sijn welgevallen.
4 Ende als hy sal staen, sal sijn Rijcke gebroken, ende in de vier winden des hemels verdeylt worden, maer niet aen sijne nakomelingen, oock niet na sijne heerschappije, daer mede hy heerschede: want sijn Rijck sal uytgeruckt worden, ende dat voor andere, dan dese.
5 Ende de Koningh van ’t Zuyden, die een van sijne Vorsten is, sal sterck worden: doch [een ander ] sal stercker worden dan hy, ende hy sal heerschen, sijne heerschappije sal een groote heerschappije zijn.
6 Op het eynde nu van [sommige ] jaren, sullen sy sich met malkanderen bevrienden: ende de dochter des Koninghs van het Zuyden, sal komen tot den Koningh van het Noorden, om billicke voorwaerden te maken: doch sy en sal de macht des arms niet behouden, daerom en sal hy, noch sijnen arm niet bestaen: maer sy sal over gegeven worden, ende die haer gebracht hebben, ende die haer gegenereert heeft, ende die haer gesterckt heeft in die tijden.
7 Doch uyt de spruyte harer wortelen salder een opstaen [in ] sijnen staet, die sal met heyrkracht komen, ende hy sal komen tegen die stercke plaetsen des Koninghs van het Noorden, ende hy sal tegen deselve doen, ende hy salse bemachtigen.
8 Oock sal hy hare Goden, met hare Vorsten, met hare gewenschte vaten van silver ende gout, in de gevangenisse na Egypten brengen: ende hy sal [eenige ] jaren staende blijven, boven den Koningh van het Noorden.
9 Alsoo sal de Koningh van ’t Zuyden in het Koninckrijcke komen, ende hy sal wederom in sijn lant trecken.
10 Doch sijne sonen sullen haer [in strijt ] mengen, ende sy sullen een menighte van groote heyren versamelen: ende [een van haer ] sal snellick komen, ende als een vloet overstroomen ende doortrecken: ende hy sal wederom komen, ende sich [in den strijt ] mengen, tot aen sijne stercke plaetse toe.
11 Ende de Koningh van het Zuyden sal verbittert worden, ende hy sal uyttrecken, ende strijden tegen hem, tegen den Koningh van het Noorden, die [oock ] eene groote menighte oprichten sal, doch die menighte sal in sijne hant gegeven worden.
12 Als die menighte sal wech genomen zijn, sal sijn herte sich verheffen: ende hy salder [eenige ] tien duysenden neder vellen, evenwel en sal hy niet gesterckt worden.
13 Want de Koningh van het Noorden sal weder keeren, ende hy sal eene grooter menighte, dan de eerste was, oprichten: ende aen ’t eynde van de tijden der jaren, sal hy snellick komen met eene groote heyrkracht, ende met grooten goede.
14 Oock sullender in die tijden vele opstaen tegen den Koningh van ’t Zuyden: ende de scheurmakers uwes volcks sullen verheven worden, om het gesichte te bevestigen, doch sy sullen vallen.
15 Ende de Koningh van ’t Noorden sal komen, ende eenen wal opwerpen, ende vaste steden innemen: ende de armen van ’t Zuyden en sullen niet bestaen, noch sijn uytgelesen volck, ja daer en sal geene kracht zijn om te bestaen.
16 Maer hy die tegen hem komt, sal doen na sijn welgevallen, ende niemant en sal voor sijn aengesichte bestaen: hy sal oock staen in het lant des cieraets, ende de verdervinge sal in sijne hant wesen.
17 Ende hy sal sijn aengesichte stellen, om met de kracht sijnes gantschen Rijcks te komen, ende hy sal billicke voorwaerden mede brengen, ende hy sal het doen, want hy sal hem een dochter der wijven geven, om haer te verderven, maer sy en sal niet vaste staen, ende sy en sal voor hem niet zijn.
18 Daer na sal hy sijn aengesichte tot de eylanden keeren, ende hy salder vele in nemen: doch een Overste sal sijnen smaet tegen hem doen ophouden, behalven dat hy sijnen smaet op hem sal doen weder keeren.
19 Ende hy sal sijn aengesichte keeren na de sterckten sijnes lants, ende hy sal aenstooten, ende vallen, ende niet gevonden worden.
20 Ende in sijnen staet salder een opstaen, doende eenen gelt-eysscher doortrecken in Konincklicke heerlickheyt, maer hy sal in eenige dagen gebroken worden, nochtans niet door toornigheden, noch door oorloge.
21 Daer na salder een verachtte in sijnen staet staen, den welcken men de Konincklicke weerdigheyt niet en sal geven; doch hy sal in stilligheyt komen, ende het Koninckrijcke door vleyingen bemachtigen.
22 Ende de armen der overstroominge sullen overstroomt worden van voor sijn aengesichte, ende sy sullen gebroken worden, ende oock de Vorst des verbonts.
23 Ende na de vereeniginge met hem, sal hy bedrogh plegen, ende hy sal optrecken, ende hy sal met weynigh volcks gesterckt worden.
24 Met stilheyt sal hy oock in de vette plaetsen des lantschaps komen, ende hy sal doen, dat sijne vaders, noch de vaders sijner vaderen, niet gedaen en hebben: roof, en buyt, ende goederen, sal hy onder haer uytstroijen: ende hy sal tegen de vastigheden sijne gedachten dencken, doch tot eenen [sekeren ] tijt toe.
25 Ende hy sal sijne kracht, ende sijn herte verwecken tegen den Koningh van het Zuyden, met eene groote heyrkracht: ende de Koningh van het Zuyden sal sich in den strijt mengen met eene groote ende seer machtige heyrkracht: doch hy en sal niet bestaen, want sy sullen gedachten tegen hem dencken.
26 Ende die de stucken sijner spijse sullen eten, sullen hem breken, ende de heyrkracht des selven sal overstroomen, ende vele verslagene sullen vallen.
27 Ende beyder deser Koningen herte sal wesen om quaet te doen, ende aen eene tafel sullen sy leugen spreken, ende het en sal niet gelucken, want het sal noch een eynde hebben ter bestemder tijt.
28 Ende hy sal [in ] sijn lant weder keeren met grooten goede, ende sijn herte sal zijn tegen het heyligh verbont, ende hy sal ’t doen, ende weder keeren in sijn lant.
29 Ter bestemder tijt sal hy weder keeren, ende tegen het Zuyden komen, doch ’t en sal niet zijn gelijck de eerste, noch gelijck de laetste [reyse .]
30 Want daer sullen schepen van Chittim tegen hem komen, daerom sal hy met smerte bevangen worden, ende hy sal weder keeren, ende gram worden tegen het heyligh verbont, ende hy sal het doen: want weder keerende soo sal hy acht geven op de verlaters des heyligen verbonts.
31 Ende daer sullen armen uyt hem ontstaen, ende sy sullen het heylighdom ontheyligen, [ende ] de sterckte, ende sy sullen het gedurige [offer ] wech nemen, ende eenen verwoestenden grouwel stellen.
32 Ende die godtlooslick handelen tegen het verbont, sal hy doen huychelen door vleyingen: maer het volck die haren Godt kennen, sullen sy grijpen, ende sullen het doen.
33 Ende de Leeraers des volcks sullender vele onderwijsen, ende sy sullen vallen door het sweert, ende door vlamme, door gevangenisse, ende door beroovinge, [vele ] dagen.
34 Als sy nu sullen vallen, sullen sy met eene kleyne hulpe geholpen worden: doch vele sullen sich door vleyingen tot haer vervoegen.
35 Ende van de Leeraers sullender [sommige ] vallen, om haer te louteren ende te reynigen, ende wit te maken, tot den tijt des eyndes toe, want het sal noch zijn voor eenen bestemden tijt.
36 Ende die Koningh sal doen na sijn welgevallen, ende hy sal hemselven verheffen, ende groot maken boven allen Godt, ende hy sal tegen den Godt der Goden wonderlicke dingen spreken: ende hy sal voorspoedigh zijn, tot dat de gramschap voleyndt zy, want het is vastelick besloten, het sal geschieden.
37 Ende op de Goden sijner vaderen en sal hy geen acht geven, noch op de begeerte der wijven, hy en sal oock op geenen Godt acht geven: maer hy sal sich boven alles groot maken.
38 Ende hy sal den Godt Maüzzim in sijne stantplaetse eeren, namelick den Godt welcken sijne vaders niet gekent en hebben, sal hy eeren met gout, ende met silver, ende met kostelick gesteente, ende met gewenschte dingen.
39 Ende hy sal de vastigheden der sterckten maken met den vreemden Godt; de gene die hy kennen sal, sal hy de eere vermenighvuldigen, ende hy salse doen heerschen over vele, ende hy sal het lant uytdeylen om prijs.
40 Ende op den tijt van het eynde, sal de Koningh van het Zuyden tegen hem met hoornen stooten; ende de Koningh van ’t Noorden, sal tegen hem aenstormen, met wagenen, ende met ruyteren, ende met vele schepen: ende hy sal in de landen komen, ende hy salse overstroomen, ende doortrecken.
41 Ende hy sal komen in ’t lant des cieraets, ende vele [landen ] sullen ter neder geworpen worden: doch dese sullen sijne hant ontkomen, Edom ende Moab, ende de eerstelingen der kinderen Ammons.
42 Ende hy sal sijne hant aen de landen leggen: oock en sal het lant van Egypten niet ontkomen.
43 Ende hy sal heerschen over de verborgene schatten des gouts ende des silvers, ende over alle de gewenschte dingen van Egypten: ende die van Lybien, ende de Mooren sullen in sijne gangen wesen.
44 Maer de geruchten van Oosten, ende van Noorden sullen hem verschricken: daerom sal hy uyttrecken met groote grimmigheyt om vele te verdelgen, ende te verbannen.
45 Ende hy sal de tenten sijnes palleys planten tusschen de zeen aen den bergh des heyligen cieraets: ende hy sal tot sijn eynde komen, ende en sal geenen helper hebben.
Prophetye aengaende Alexander Magnus , mitsgaders van eenige Coningen van Egypten, ende van Syrien, v. 1, etc. Insonderheyt van eenes Conincks wreetheyt, ende godtloosheyt boven alle andere, 36. Item van eenige andre vyanden van Godes volck, by nae tot aen de voleyndinge der werelt toe, 40, etc.
1 ICk nu, ick stont in het eerste jaer Darij des Meders, om hem te verstercken, ende te stijven.
2 Ende nu, Ick sal u de waerheyt te kennen geven: Siet, daer sullen noch drie Coningen in Persen staen, ende de vierde sal verrijckt worden met grooten rijckdom, meer dan alle [d’andere], ende na dat hy sich in sijnen rijckdom sal versterckt hebben, sal hyse alle verwecken tegen ’t Coninckrijcke van Grieckenlant.
3 Daerna salder een geweldich Coninck opstaen, die met groote heerschappye heerschen sal, ende hy sal doen nae sijn welgevallen.
4 Ende als hy sal staen, sal sijn Rijcke gebroken, ende in de vier winden des hemels verdeylt worden, maer niet aen sijne nakomelingen, oock niet nae sijne heerschappye, daer mede hy heerschede: want sijn Rijck sal uytgeruckt worden, ende dat voor andere, dan dese.
5 Ende de Coninck van’t Zuyden, die een van sijne Vorsten is, sal sterck worden: doch [een ander] sal stercker worden dan hy, ende hy sal heerschen, sijne heerschappye sal een groote heerschappye zijn.
6 Op het eynde nu van [sommige] jaren, sullen sy sich met malkanderen bevrienden: ende de dochter des Conincx van’t Zuyden, sal komen tot den Coninck van’t Noorden, om billicke voorwaerden te maken: doch sy en sal de macht des arms niet behouden, daerom en sal hy, noch sijnen arm niet bestaen: maer sy sal overgegeven worden, ende die haer gebracht hebben, ende die haer gegenereert heeft, ende die haer gesterckt heeft in die tijden .
7 Doch uyt de spruyte harer wortelen salder een opstaen [in] sijnen staet, die sal met heyrcracht komen, ende hy sal komen tegen die stercke-plaetsen des Conincks van’t Noorden, ende hy sal tegen de selve doen, ende hy salse bemachtigen.
8 Oock sal hy hare Goden, met hare Vorsten, met hare gewenschte vaten van silver ende gout, in de gevanckenisse nae Egypten brengen: ende hy sal [eenige] jaren staende blijven, boven den Coninck van’t Noorden.
9 Also sal de Coninck van’t Zuyden in’t Coninckrijcke komen, ende hy sal wederom in sijn lant trecken.
10 Doch sijne sonen sullen haer [in strijt] mengen, ende sy sullen een menichte van groote heyren versamelen: ende [een van haer] sal snellick komen, ende als een vloet overstroomen ende doortrecken: ende hy sal wederom komen, ende sich [in den strijt] mengen, tot aen sijne stercke-plaetse toe.
11 Ende de Coninck van’t Zuyden sal verbittert worden, ende hy sal uyttrecken, ende strijden tegen hem, tegen den Coninck van’t Noorden, die [oock] eene groote menichte oprichten sal, doch die menichte sal in sijne hant gegeven worden.
12 Als die menichte sal wechgenomen zijn, sal sijn herte sich verheffen: ende hy salder [eenige] tien-duysenden nedervellen, evenwel en sal hy niet gesterckt worden.
13 Want de Coninck van’t Noorden sal wederkeeren, ende hy sal eene grooter menichte, dan de eerste was, oprichten: ende aen’t eynde van de tijden der jaren, sal hy snellick komen met eene groote heyrkracht, ende met grooten goede.
14 Oock sullender in die tijden vele opstaen tegen den Coninck van’t Zuyden: ende de scheurmakers uwes volcks sullen verheven worden, om het gesichte te bevestigen, doch sy sullen vallen .
15 Ende de Coninck van ’t Noorden sal komen, ende eenen wal opwerpen, ende vaste steden in-nemen: ende de armen van’t Zuyden en sullen niet bestaen, noch sijn uytgelesen volck, ja daer en sal geene kracht zijn om te bestaen.
16 Maer hy die tegen hem komt, sal doen nae sijn welgevallen, ende niemant en sal voor sijn aengesichte bestaen: hy sal oock staen in het lant des cieraets, ende de verdervinge sal in sijne hant wesen.
17 Ende hy sal sijn aengesichte stellen, om met de kracht sijnes gantschen Rijcks te komen, ende hy sal billicke-voorwaerden mede-brengen, ende hy sal ’t doen, want hy sal hem een dochter der wijven geven, om haer te verderven, maer sy en sal niet vaste staen, ende sy en sal voor hem niet zijn.
18 Daerna sal hy sijn aengesichte tot de eylanden keeren, ende hy salder vele in-nemen: doch een Overste sal sijnen smaet tegen hem doen ophouden, behalven dat hy sijnen smaet op hem sal doen weder-keeren.
19 Ende hy sal sijn aengesichte keeren nae de sterckten sijnes lants, ende hy sal aenstooten, ende vallen, ende niet gevonden worden.
20 Ende in sijnen staet salder een opstaen, doende eenen gelt-eysscher door-trecken in Conincklicke heerlickheyt, maer hy sal in eenige dagen gebroken worden, nochtans niet door toornicheden, noch door oorloge.
21 Daerna salder een verachtten in sijnen staet staen, den welcken men de Conincklicke weerdicheyt niet en sal geven; doch hy sal in stillicheyt komen , ende het Coninckrijcke door vleyingen bemachtigen.
22 Ende de armen der overstroominge sullen over-stroomt worden van voor sijn aengesichte, ende sy sullen gebroken worden, ende oock de Vorst des verbonts.
23 Ende na de vereeniginge met hem, sal hy bedroch plegen, ende hy sal optrecken, ende hy sal met weynich volcx gesterckt worden.
24 Met stilheyt sal hy oock in de vette plaetsen des lantschaps komen, ende hy sal doen, dat sijne vaders, noch de vaders sijner vaderen, niet gedaen en hebben: roof, en buyt, ende goederen, sal hy onder haer uytstroyen: ende hy sal tegen de vasticheden sijne gedachten dencken, doch tot eenen [sekeren] tijt toe.
25 Ende hy sal sijne kracht, ende sijn herte verwecken tegen den Coninck van’t Zuyden, met eene groote heyrcracht: ende de Coninck van’t Zuyden sal sich inden strijt mengen met eene groote ende seer machtige heyr-kracht: doch hy en sal niet bestaen, want sy sullen gedachten tegen hem dencken.
26 Ende die de stucken sijner spijse sullen eten, sullen hem breken, ende de heyr-kracht des selven sal over-stroomen, ende vele verslagene sullen vallen.
27 Ende beyder deser Coningen herte sal wesen om quaet te doen, ende aen eene tafel sullen sy leugen spreken, ende ’ten sal niet gelucken, want het sal noch een eynde hebben ter bestemder tijt.
28 Ende hy sal [in] sijn lant weder-keeren met grooten goede, ende sijn herte sal zijn tegen het heylich verbont, ende hy sal’t doen, ende wederkeeren in sijn lant.
29 Ter bestemder tijt sal hy wederkeeren, ende tegen’t Zuyden komen, doch ’ten sal niet zijn gelijck de eerste, noch gelijck de laetste [reyse].
30 Want daer sullen schepen van Chittim tegen hem komen, daerom sal hy met smerte bevangen worden, ende hy sal wederkeeren, ende gram worden tegen het heylich verbont, ende hy sal’t doen: want wederkeerende so sal hy acht geven op de verlaters des heyligen verbonts.
31 Ende daer sullen armen uyt hem ontstaen, ende sy sullen het heylichdom ontheyligen, [ende] de sterckte, ende sy sullen het geduerige [offer] wechnemen, ende eenen verwoestenden grouwel stellen.
32 Ende die godtlooslick handelen tegen het verbont, sal hy doen huychelen door vleyingen: maer het volck die haren Godt kennen, sullen sy grijpen, ende sullen’t doen.
33 Ende de Leeraers des volcx sullender vele onderwijsen, ende sy sullen vallen door ’t sweert, ende door vlamme, door gevanckenisse, ende door beroovinge, [vele] dagen.
34 Als sy nu sullen vallen, sullen sy met eene kleyne hulpe geholpen worden: doch vele sullen sich door vleyingen tot haer vervoegen.
35 Ende van de Leeraers sullender [sommige] vallen, om haer te louteren ende te reynigen, ende wit te maken, tot den tijt des eyndes toe, want ’tsal noch zijn voor eenen bestemden tijt.
36 Ende die Coninck sal doen nae sijn welgevallen, ende hy sal hem-selven verheffen, ende grootmaken boven allen Godt, ende hy sal tegen den Godt der Goden wonderlicke dingen spreken: ende hy sal voorspoedich zijn, tot dat de gramschap voleyndt zy, want het is vastelick besloten, het sal geschieden.
37 Ende op de Goden sijner vaderen en sal hy geen acht geven, noch op de begeerte der wijven, hy en sal oock op geenen Godt acht geven: maer hy sal sich boven alles grootmaken.
38 Ende hy sal den Godt Maü zzim in sijne stant-plaetse eeren, namelick den Godt welcken sijne vaders niet gekent en hebben, sal hy eeren met gout, ende met silver, ende met costelick gesteente, ende met gewenschte dingen.
39 Ende hy sal de vasticheden der sterckten maken met den vreemden Godt; de gene die hy kennen sal, sal hy de eere vermenichvuldigen, ende hy salse doen heerschen over vele, ende hy sal het lant uytdeylen om prijs.
40 Ende op den tijt van’t eynde, sal de Coninck van’t Zuyden tegen hem met hoornen stooten; ende de Coninck van’t Noorden, sal tegen hem aenstormen, met wagenen, ende met ruyteren, ende met vele schepen: ende hy sal in de landen komen, ende hy salse overstroomen, ende door-trecken.
41 Ende hy sal komen in’t lant des cieraets, ende vele [landen] sullen ter neder geworpen worden: doch dese sullen sijne hant ontkomen, Edom ende Moab, ende de eerstelingen der kinderen Ammons.
42 Ende hy sal sijne hant aen de landen leggen: oock en sal het lant van Egypten niet ontkomen.
43 Ende hy sal heerschen over de verborgene schatten des gouts ende des silvers, ende over alle de gewenschte dingen van Egypten: ende die van Lybien, ende de Mooren sullen in sijne gangen wesen.
44 Maer de geruchten van Oosten, ende van Noorden sullen hem verschricken: daerom sal hy uyt-trecken met groote grimmicheyt om vele te verdelgen, ende te verbannen.
45 Ende hy sal de tenten sijnes paleys planten tusschen de zeen aen den berch des heyligen cieraets: ende hy sal tot sijn eynde komen, ende en sal geenen helper hebben.
