1 Vervolgh van het gebedt, ende van de belijdenisse der Ioden, begrepen in het boeck by Baruch geschreven, ende na Ierusalem gesonden. 14 Dat de wijsheyt niet en is te vinden by de Heydenen. 24 maer datse Godt geopenbaert heeft aen den Israëliten.
1 ALmachtige Heer ghy Godt Israëls, een ziele die in benauwtheyt is, ende een beanghste geest roept tot u.
2 Hoort Heere, ende weest genadigh, want hy hebben voor u gesondight.
3 Want ghy zijt geseten in alle eeuwen, ende wy vergaen in alle eeuwen.
4 Almachtige Heere, ghy Godt Israëls, hoort doch het gebedt der gestorvene Israëls, ende der kinderen die voor u gesondight hebben, die de stemme des Heeren haers Godts niet gehoort en hebben, daerom hebben ons oock dese elenden aengekleeft.
5 En gedenckt niet der ongerechtigheden onser vaderen: maer gedenckt uwes hants ende uwes naems te deser tijt.
6 Want ghy zijt de Heere onse Godt, ende wy sullen u loven, Heere.
7 Want daerom hebt ghy uwe vreese gegeven in onse herten, op dat wy uwen naem souden aenroepen: ende wy sullen u loven in ons’ vreemdelinghschap, ende wy hebben ter herten genomen alle de ongerechtigheyt onser vaderen, die tegen u gesondight hebben.
8 Siet wy zijn huyden in ons vreemdelinghschap daer ghy ons henen verstroyt hebt, tot eenen smaet ende tot eenen vloeck, ende tot eene schultvoorderingh na alle de ongerechtigheden onser vaderen, die van den Heere onsen Godt afgeweken zijn.
9 Hoort Israël de geboden des levens, laetse ter ooren in gaen, op dat ghy wijsheyt mooght weten.
10 Wat is’er Israël, dat ghy in het lant der vyanden zijt?
11 Ghy zijt veroudet geworden in een vreemt lant, ghy zijt verontreynight geworden onder de doode, ghy zijt gereeckent met de gene die in het graf zijn.
12 Ghy hebt de fonteyne der wijsheyt verlaten.
13 Indien ghy op den wegh Godts hadt gewandelt, ghy soudt eeuwelick met vrede gewoont hebben.
14 Leert waer wijsheyt is, waer sterckte is, waer vernuft is: op dat ghy met eenen mooght weten waer een langh leven ende een [saligh ] leven is, waer het licht der oogen is, ende vrede.
15 Wie heeft hare plaetse gevonden, ende wie is in hare schatkamers ingegaen?
16 Waer zijn de Overste der Heydenen, ende die heerschen over de wilde gedierten die op aerden zijn?
17 Die spotten met de vogelen des hemels, ende het silver tot eenen schat vergaderen, ende het gout, daer de menschen op betrouwen, ende harer besittinge en is geen eynde.
18 Want die het silver bewercken, ende daer voor sorghvuldigh zijn, ende welcker geen uytvindinge harer wercken en is,
19 Die zijn verdwenen ende in het graf neder gedaelt, ende andere zijn in hare plaetse opgestaen.
20 De nakomelingen hebben het licht gesien, ende hebben op de aerde gewoont, maer den wegh der wetenschap en hebben sy niet gekent.
21 Noch en hebben de paden der selve niet verstaen, noch en hebben die niet aengenomen: hare kinderen zijn verre van den wegh der selve gebleven.
22 Noch deselve en is in Chanaan niet gehoort, noch in Theman gesien geworden.
23 Ende de kinderen Agar doorsoecken de wetenschap wel op aerden, de kooplieden van Meran ende Theman, ende de fabeldichters ende andere ondersoeckers der wetenschap: maer den wegh der wijsheyt en hebben sy niet gekent, noch gedacht aen hare paden.
24 O Israël hoe groot is het Huys Godts! ende hoe hoogh de plaetse sijner wooninge!
25 Sy is groot, ende en heeft geen eynde, hoogh, ende onafmetelick.
26 Aldaer waren de reusen, beroemde lieden, die van den beginne geweest zijn: groot waren sy [van lichaem ,] ende ervaren in den krijgh.
27 Dese en heeft de Heere niet verkoren, noch haer den wegh der kennisse [te verstaen ] gegeven.
28 Sy zijn vergaen om dat sy de wetenschap niet gehadt en hebben, sy zijn vergaen om hare onberadenheyt wille.
29 Wie is ten hemel opgevaren, ende heeftse gevat, ende haer uyt de wolcken neder gebracht?
30 Wie is getogen over de zee, ende heeftse gevonden, ende salse brengen voor uytgekoren gout?
31 Daer en is niemant die haren wegh weet, noch haren padt bedenckt.
32 Maer die alle dingen weet, die kent deselve: hy heeftse gevonden door sijn vernuft, die de aerde bereyt heeft tot eenen eeuwigen tijt, die deselve vervult heeft met viervoetige gedierten.
33 Die het licht sendt, ende het gaet voort: hy roept het selve, ende het is hem gehoorsaem met beven.
34 Ende de sterren lichten in hare nachtwaken, ende zijn verheught.
35 Hy heeft geroepen, ende sy hebben geseght, Wy zijn hier: sy hebben geschenen met vrolickheyt voor dien diese gemaeckt hadde.
36 Dese is onse Godt, ende geen ander en is tegen hem te achten.
37 Hy heeft alle den wegh der wetenschap gevonden, ende hy heeft die gegeven aen Iacob sijnen knecht, ende aen Israël, die van hem bemint geweest is. Daer na is sy op aerden gesien geworden, ende heeft onder de menschen mede verkeert.
1 Vervolgh van het gebedt, ende van de belijdenisse der Ioden, begrepen in’t boeck by Baruch geschreven, ende na Ierusalem gesonden. 14 Dat de wijsheyt niet en is te vinden by de Heydenen. 24 maer datse Godt geopenbaert heeft aen den Israëliten.
1 ALmachtige Heer ghy Godt Israëls, een ziele die in benautheyt is, ende een beangste geest roept tot u.
2 Hoort Heere, ende weest genadich, want wy hebben voor u gesondight.
3 Want ghy zijt geseten in alle eeuwen, ende wy vergaen in alle eeuwen.
4 Almachtige Heere, ghy Godt Israëls, hoort doch het gebedt der gestorvene Israëls, ende der kinderen die voor u gesondight hebben, die de stemme des Heeren haers Godts niet gehoort en hebben, daerom hebben ons oock dese elenden aengekleeft.
5 En gedenckt niet der ongerechticheden onser vaderen: maer gedenckt uwes handts ende uwes naems te deser tijdt.
6 Want ghy sijt de Heere onse Godt, ende wy sullen u loven, Heere.
7 Want daerom hebt ghy uwe vreese gegeven in onse herten, op dat wy uwen naem souden aenroepen: ende wy sullen u loven in ons’ vremdelingschap, ende wy hebben ter herten genomen alle de ongerechticheyt onser vaderen, die tegen u gesondight hebben.
8 Siet wy zijn huyden in ons vremdelinckschap daer ghy ons henen verstroyt hebt, tot eenen smaet ende tot eenen vloeck, ende tot eene schultvoorderingh na alle de ongerechticheden onser vaderen, die van den Heere onsen Godt afgeweecken zijn.
9 Hoort Israël de geboden des levens, laetse ter ooren in gaen, op dat ghy wijsheyt mooght weten.
10 Wat isser Israël, dat ghy in het landt der vyanden zijt?
11 Ghy zijt veroudet geworden in een vremt lant, ghy zijt verontreynicht geworden onder de doode, ghy zijt gerekent met de gene die in ’t graf zijn.
12 Ghy hebt de fonteyne der wijsheyt verlaten.
13 Indien ghy op den wegh Godts hadt gewandelt, ghy soudt eeuwelick met vrede gewoont hebben.
14 Leert waer wijsheyt is, waer sterckte is, waer vernuft is: op dat ghy met eenen mooght weten, waer een lanck leven ende een [salich ] leven is, waer het licht der oogen is, ende vrede.
15 Wie heeft hare plaetse gevonden, ende wie is in hare schat-camers ingegaen?
16 Waer zijn de Overste der Heydenen, ende die heerschen over de wilde gedierten die op aerden zijn?
17 Die spotten met de vogelen des Hemels, ende het silver tot eenen schat vergaderen, ende het goudt, daer de menschen op betrouwen, ende harer besittinge en is geen eynde.
18 Want die het silver bewercken, ende daer voor sorghvuldigh zijn, ende welcker geen uytvindinge harer wercken en is,
19 Die zijn verdwenen ende in het graf nedergedaelt, ende andere zijn in hare plaetse opgestaen.
20 De nacomelingen hebben het licht gesien, ende hebben op de aerde gewoont, maer den wegh der wetenschap en hebben sy niet gekent.
21 Noch en hebben de paden der selve niet verstaen, noch en hebben die niet aengenomen: hare kinderen zijn verre van den wegh der selve gebleven.
22 Noch de selve en is in Chanaan niet gehoordt, noch in Theman gesien geworden.
23 Ende de kinderen Agar doorsoecken de wetenschap wel op aerden, de coopluyden van Merran ende Theman, ende de fabeldichers ende andere ondersoeckers der wetenschap: maer den wegh der wijsheyt en hebben sy niet gekent, noch gedacht aen hare paden.
24 O Israël hoe groot is het huys Godts! ende hoe hoogh de plaetse sijner wooninge!
25 Sy is groot, ende en heeft geen eynde, hoogh, ende onafmetelick.
26 Aldaer waren de Reusen, beroemde luyden, die van den beginne geweest zijn: groot waren sy [van lichaem ], ende ervaren in den krijgh.
27 Dese en heeft de Heere niet vercoren, noch haer den wegh der kennisse [te verstaen ] gegeven.
28 Sy sijn vergaen om dat sy de wetenschap niet gehadt en hebben, sy sijn vergaen om hare onberadenheyt wille.
29 Wie is ten hemel opgevaren, ende heeftse gevat, ende haer uyt de wolcken nedergebracht?
30 Wie is getogen over de Zee, ende heeftse gevonden, ende salse brengen voor uytgecoren gout?
31 Daer en is niemant die haren wegh weet, noch haren padt bedenckt.
32 Maer die alle dingen weet, die kent de selve: hy heeftse gevonden door sijn vernuft, die de aerde bereyt heeft tot eenen eeuwigen tijdt, die de selve vervult heeft met vier-voetige gedierten.
33 Die het licht sendt, ende het gaet voort: hy roept het selve, ende het is hem gehoorsaem met beven.
34 Ende de sterren lichten in hare nachtwaken, ende sijn verheught.
35 Hy heeft geroepen, ende sy hebben geseght, Wy zijn hier: sy hebben geschenen met vrolickheydt voor dien diese gemaeckt hadde.
36 Dese is onse Godt, ende geen ander en is tegen hem te achten.
37 Hy heeft alle den wegh der wetenschap gevonden, ende hy heeft die gegeven aen Iacob sijnen knecht, ende aen Israël, die van hem bemint geweest is. Daer na is sy op aerden gesien geworden, ende heeft onder de menschen mede verkeert.
