1 De gemeynte van Ierusalem wort vervolght ende verstroyt. 2 ende Stephanus begraven. 3 Saulus verwoest de gemeynte. 5 Philippus predickt Christum te Samarien, ende doet daer vele wonder-teeckenen. 9 Alwaer Simon de Toovenaer het volck verleydt hadde, ende in grooten aensien was. 12 Vele gelooven door Philippi predicatien, ende worden gedoopt. 13 ende onder deselve oock Simon. 14 Petrus ende Ioannes worden gesonden na Samarien. 15 door welcker gebedt ende oplegginge der handen de geloovige aldaer den Heyligen Geest ontfangen. 18 welcke macht Simon begeert met gelt te koopen. 20 maer wort van Petro daer over heftelick bestraft, ende tot bekeeringe vermaent. 26 Philippus wort gesonden tot den Moorman, die op sijnen wagen sittende den Propheet Esaiam las. 34 ende van Philippo onderwesen zijnde, wort na belijdenisse sijns geloofs, van hem onderwege gedoopt. 39 Philippus wort van den Geest des Heeren wech genomen, ende te Azoten gevonden.
1 ENde Saulus hadde mede een welbehagen aen sijne doot. Ende daer wiert te dien dage een groote vervolginge tegen de gemeynte, die te Ierusalem was: ende sy wierden alle verstroyt door de landen van Iudea ende Samaria, behalven de Apostelen.
2 Ende [eenige ] Godtvruchtige mannen droegen Stephanum te samen [ten grave ,] ende maeckten grooten rouwe over hem.
3 Ende Saulus verwoestede de gemeynte, gaende in de huysen: ende treckende mannen ende vrouwen, leverdese over in de gevangenisse.
4 Sy dan nu die verstroyt waren gingen [het lant ] door, ende verkondighden het woort.
5 Ende Philippus quam af in de stadt van Samaria, ende predickte haer Christum.
6 Ende de scharen hielden haer eendrachtelick aen ’t gene van Philippo geseght wiert, dewijle sy hoorden ende sagen de teeckenen die hy dede.
7 Want van vele die onreyne geesten hadden, gingen [deselve ] uyt, roepende met grooter stemme: ende vele geraeckte ende kreupele wierden genesen.
8 Ende daer wiert groote blijdtschap in die stadt.
9 Ende een seker man, met name Simon, was te voren in de stadt plegende tooverije, ende verruckende de sinnen des volcks van Samaria, seggende van hemselven, dat hy wat groots was.
10 Welcken sy alle aenhingen van den kleynen tot den grooten, seggende, Dese is de groote kracht Godts.
11 Ende sy hingen hem aen, om dat hy eenen langen tijt met tooverijen hare sinnen verruckt hadde,
12 Maer doe sy Philippo geloofden, die het Euangelium van het Koninckrijcke Godts, ende [van ] den name Iesu Christi verkondighde, wierden sy gedoopt beyde mannen ende vrouwen.
13 Ende Simon geloofde oock selve, ende gedoopt zijnde bleef geduerigh by Philippum: ende siende de teeckenen ende groote krachten, die daer geschiedden, ontsettede hy hem.
14 Als nu de Apostelen die te Ierusalem waren, hoorden dat Samaria het woort Godts aengenomen hadde, sonden sy tot haer Petrum ende Ioannem.
15 Dewelcke afgekomen zijnde baden voor haer, dat sy den Heyligen Geest ontfangen mochten.
16 (Want hy en was noch op niemant van haer gevallen, maer sy waren alleenlick gedoopt in den name des Heeren Iesu.)
17 Doe leyden sy de handen op haer, ende sy ontfingen den Heyligen Geest.
18 Ende als Simon sagh, dat door de oplegginge van de handen der Apostelen de Heylige Geest gegeven wiert, soo boodt hy haer gelt aen,
19 Seggende, Geeft oock my dese macht, op dat soo wien ick de handen oplegge, hy den Heyligen Geest ontfange.
20 Maer Petrus seyde tot hem, Uw’ gelt zy met u ten verderve, om dat ghy gemeynt hebt dat de gave Godts door gelt verkregen wort.
21 Ghy en hebt geen deel noch lot in dit woort: want uw’ herte en is niet recht voor Godt.
22 Bekeert u dan van dese uwe boosheyt, ende bidt Godt, of misschien u dese overlegginge uwes herten vergeven wierde.
23 Want ick sie dat ghy zijt in eene gantsch bittere galle, ende t’samen-knoopinge der ongerechtigheyt.
24 Doch Simon antwoordende seyde, Bidt ghylieden voor my tot den Heere, op dat niets over my en kome van het gene ghy geseght hebt.
25 Sy dan nu, als sy het woort des Heeren betuyght ende gesproken hadden, keerden wederom na Ierusalem, ende verkondighden het Euangelium [in ] vele vlecken der Samaritanen.
26 Ende een Engel des Heeren sprack tot Philippum, seggende, Staet op, ende gaet henen tegen het zuyden, op den wegh die van Ierusalem afdaelt na Gaza, welcke woest is.
27 Ende hy stont op ende gingh henen: ende, siet, een Moorman, een Kamer-ling [ende ] een machtigh heer van Candace, de Koninginne der Mooren, die over alle haren schat was, welcke was gekomen om aen te bidden te Ierusalem:
28 Ende hy keerde wederom, ende sat op sijnen wagen, ende las den Propheet Esaiam.
29 Ende de Geest seyde tot Philippum, Gaet toe, ende voeght u by desen wagen.
30 Ende Philippus liep toe, ende hoorde hem den Propheet Esaiam lesen, ende seyde, Verstaet ghy oock het gene ghy leest?
31 Ende hy seyde, Hoe soude ick doch konnen, soo my niet yemant en onderrecht? Ende hy badt Philippum, dat hy op soude komen, ende by hem sitten.
32 Ende de plaetse der Schrifture, die hy las, was dese, Hy is gelijck een schaep ter slachtinge geleydt: ende gelijck een lam stemmeloos is voor dien die het scheert, alsoo en doet hy sijnen mont niet open.
33 In sijne vernederinge is sijn oordeel wech genomen: ende wie sal sijn geslachte verhalen? want sijn leven wort van der aerde wech genomen.
34 Ende de Kamerlingh antwoordde Philippo, ende seyde, Ick bidde u, van wien seght de Propheet dit? Van hemselven, ofte van yemant anders?
35 Ende Philippus dede sijnen mont open, ende beginnende van die selve Schrift, verkondighde hem Iesum.
36 Ende alsoo sy over wegh reysden, quamen sy aen een seker water: ende de Kamerlingh seyde, Siet daer water: wat verhindert my gedoopt te worden?
37 Ende Philippus seyde, indien ghy van gantscher herten gelooft, soo is het geoorloft. Ende hy antwoordende seyde, Ick geloove dat Iesus Christus de Sone Godts is.
38 Ende hy geboodt den wagen stille te houden: ende sy daelden beyde af in het water, soo Philippus als de Kamerlingh: ende hy doopte hem.
39 Ende doe sy uyt het water waren opgekomen, nam de Geest des Heeren Philippum wech, ende de Kamerlingh en sagh hem niet meer: want hy reysde sijnen wegh met blijdtschap.
40 Maer Philippus wiert gevonden te Azoten, ende [het lant ] door gaende, verkondighde hy het Euangelium [in ] alle steden, tot dat hy tot Cesareen quam.
1 De Gemeynte van Ierusalem wort vervolght ende verstroyt. 2 ende Stephanus begraven. 3 Saulus verwoest de Gemeynte. 5 Philippus predickt Christum te Samarien, ende doet daer vele wonderteeckenen. 9 Alwaer Simon de Toovenaer het volck verleydt hadde, ende in grooten aensien was. 12 Vele gelooven door Philippi predicatien, ende worden gedoopt. 13 ende onder de selve oock Simon. 14 Petrus ende Ioannes worden gesonden na Samarien. 15 door welcker gebedt ende oplegginge der handen de geloovige aldaer den H. Geest ontfangen. 18 welcke macht Simon begeert met gelt te koopen. 20 maer wort van Petro daer over heftelijck bestraft, ende tot bekeeringe vermaent. 26 Philippus wort gesonden tot den Moor-man, die op sijnen wagen sittende den Propheet Esaiam las. 34 ende van Philippo onderwesen zijnde, wort na belijdenisse sijns geloofs, van hem onderwege gedoopt. 39 Philippus wort van den Geest des Heeren wech genomen, ende te Azoten gevonden.
1 ENde Saulus hadde mede een welbehagen aen sijne doot. Ende daer wierdt te dien dage een groote vervolginge tegen de Gemeynte, die te Ierusalem was: ende sy wierden alle verstroyt door de landen van Iudea ende Samaria, behalven de Apostelen.
2 Ende [eenige ] Godtvruchtige mannen droegen Stephanum te samen [ten grave ], ende maeckten grooten rouwe over hem.
3 Ende Saulus verwoestede de Gemeynte, gaende in de huysen: ende treckende mannen ende vrouwen, leverde’se over in de gevangenisse.
4 Sy dan nu die verstroyt waren gingen [het landt ] door, ende verkondighden het woort.
5 Ende Philippus quam af in de stadt van Samaria, ende predickte haer Christum.
6 Ende de scharen hielden haer eendrachtelijck aen ’t gene van Philippo geseght wiert, dewijle sy hoorden ende sagen de teeckenen die hy dede.
7 Want van vele die onreyne geesten hadden, gingen [deselve ] uyt, roepende met grooter stemme: ende vele geraeckte ende kreupele wierden genesen.
8 Ende daer wiert groote blijdtschap in die stadt.
9 Ende een seker man, met name Simon, was te voren inde stadt plegende tooverie, ende verruckende de sinnen des volcks van Samaria, seggende van hem selven, dat hy wat groots was.
10 Welcken sy alle aenhingen van den kleynen tot den grooten, seggende, Dese is de groote kracht Godts.
11 Ende sy hingen hem aen, om dat hy eenen langen tijdt met tooveryen hare sinnen verruckt hadde,
12 Maer doe sy Philippo geloofden, die het Euangelium van het Coninckrijcke Godts, ende [van ] den name Iesu Christi verkondighde, wierden sy gedoopt beyde mannen ende vrouwen.
13 Ende Simon geloofde oock selve, ende gedoopt zijnde bleef geduerigh by Philippum: ende siende de teeckenen ende groote krachten, die daer geschiedden, ontsettede hy hem.
14 Als nu de Apostelen die te Ierusalem waren, hoorden dat Samaria het woort Godts aengenomen hadde, sonden sy tot haer Petrum ende Ioannem.
15 De welcke afgekomen zijnde baden voor haer, dat sy den heyligen Geest ontfangen mochten.
16 (Want hy en was noch op niemandt van haer gevallen, maer sy waren alleenlick gedoopt in den name des Heeren Iesu.)
17 Doe leyden sy de handen op haer, ende sy ontfingen den heyligen Geest.
18 Ende als Simon sagh, dat door de oplegginge van de handen der Apostelen de heylige Geest gegeven wiert, so boodt hy haer gelt aen,
19 Seggende, Geeft oock my dese macht, op dat so wien ick de handen oplegge, hy den heyligen Geest ontfange.
20 Maer Petrus seyde tot hem, Uw’ gelt zy met u ten verderve, om dat ghy gemeynt hebt dat de gave Godts door gelt verkregen wort.
21 Ghy en hebt geen deel noch lot in dit woort: want uw’ herte en is niet recht voor Godt.
22 Bekeert u dan van dese uwe boosheyt, ende bidt Godt, of misschien u dese overlegginge uwes herten vergeven wierde.
23 Want ick sie dat ghy zijt in eene gansch bittere galle, ende ’tsamen-knoopinge der ongerechticheyt.
24 Doch Simon antwoordende seyde, Bidt ghy lieden voor my tot den Heere, op dat niets over my en kome van ’tgene ghy geseght hebt.
25 Sy dan nu, als sy het woort des Heeren betuyght ende gesproken hadden, keerden wederom na Ierusalem, ende verkondighden het Euangelium [in ] vele vlecken der Samaritanen.
26 Ende een Engel des Heeren sprack tot Philippum, seggende, Staet op, ende gaet henen tegen het zuyden, op den wegh die van Ierusalem af-daelt nae Gaza, welcke woest is.
27 Ende hy stont op ende ginck henen: ende, siet, een Moor-man, een Camerling [ende ] een machtigh heer van Candace, de Coninginne der Mooren, die over alle haren schat was, welcke was gekomen om aen te bidden te Ierusalem:
28 Ende hy keerde wederom, ende sat op sijnen wagen, ende las den propheet Esaiam.
29 Ende de Geest seyde tot Philippum, Gaet toe, ende voeght u by desen wagen.
30 Ende Philippus liep toe, ende hoorde hem den propheet Esaiam lesen, ende seyde, Verstaet ghy oock ’t gene ghy leest?
31 Ende hy seyde, Hoe soude ick doch konnen, so my niet yemandt en onderrecht? Ende hy badt Philippum, dat hy op soude komen, ende by hem sitten.
32 Ende de plaetse der Schrifture, die hy las, was dese, Hy is gelijck een schaep ter slachtinge geleydt: ende gelijck een lam stemmeloos is voor dien die het scheert, alsoo en doet hy sijnen mondt niet open.
33 In sijne vernederinge is sijn oordeel wechgenomen: ende wie sal sijn geslachte verhalen? want sijn leven wort van der aerde wechgenomen.
34 Ende de Camerlingh antwoordde Philippo, ende seyde, Ick bidde u, van wien seght de Propheet dit? Van hemselven, ofte van yemant anders?
35 Ende Philippus dede sijnen mondt open, ende beginnende van die selve Schrift, verkondighde hem Iesum.
36 Ende also sy over wegh reysden, quamen sy aen een seker water: ende de Camerlingh seyde, Siet daer water: wat verhindert my gedoopt te worden?
37 Ende Philippus seyde, indien ghy van ganscher herten gelooft, so is’t geoorloft. Ende hy antwoordende seyde, Ick geloove dat Iesus Christus de Sone Godts is.
38 Ende hy geboodt den wagen stille te houden: ende sy daelden beyde af in het water, so Philippus als de Camerlingh: ende hy doopte hem.
39 Ende doe sy uyt het water waren opgekomen, nam de Geest des Heeren Philippum wech, ende de Camerlingh en sagh hem niet meer: want hy reysde sijnen wegh met blijdschap.
40 Maer Philippus wierdt gevonden te Azoten, ende [’t landt ] door gaende, verkondighde hy het Euangelium [in ] alle steden, tot dat hy tot Cesareen quam.
