1 De teeckenen van de laetste tijden. 23 Esdras vraeght waerom Godt maer een volck en heeft uytverkoren, ende waerom hy dat selve laet verdrucken? 30 Ende hem wordt geantwoordt dat de oordeelen Godts ondoorgrondelick zijn. 46 ende dat Godt niet alle dingen tseffens en doet.
1 VAn de teeckenen nu: siet de dagen sullen komen, dat die op aerden woonen, sullen gegrepen worden, in grooten rijckdom, ende de wegh der waerheydt sal verborgen zijn, ende het landt sal sonder trouwe zijn.
2 Ende de ongerechtigheyt sal vermenighvuldight worden boven dese die ghy selve siet, ende boven die ghy eertijdts gehoort hebt.
3 Ende het sal geschieden, wanneer eenen voet daer op geset wordt, datmen het landt, het welck ghy nu siet heerschen, woest sal zijn.
4 Indien nu de Allerhooghste u laet leven, soo sult ghy na de derde basuyne sien, dat de Sonne des nachts haestelick sal schijnen, ende de Mane dry mael inden dagh.
5 Het bloedt sal van het hout druppen, ende de steen sal sijne stemme geven, ende de volcken sullen beweegt worden.
6 Ende hy sal heerschen, welcken niet en verwachten die op de aerde wonen: ende het gevogelte sal henen wech trecken.
7 Ende de Zee van Sodoma sal hare visschen uytwerpen, ende sal des nachts een stemme van haer geven, die vele niet en kennen: alle nochtans sullen sy hare stemme hooren.
8 De aerde sal open gaen in vele plaetsen, ende het vyer sal menigmael te voorschijn komen, ende de wilde gedierten sullen henen wech trecken, ende de maenstondige vrouwen sullen wan-gedrachten baren.
9 Ende in de soete wateren, sullen soute gevonden worden, ende alle vrienden sullen malkanderen met krijgh overvallen, alsdan sal de kennisse verborghen zijn, ende het verstandt sal sich vertrecken in sijne vertreck-kameren.
10 Ende sal van vele gesocht, ende niet gevonden worden: ende de ongerechtigheyt ende onmatigheydt sal vermenighvuldight worden op aerden.
11 Ende het een lant sal het ander, dat naest gelegen is, vragen, ende seggen, Is oock de gerechtigheyt, die rechtveerdigh maeckt, door u getogen? Ende het sal seggen, neen’se.
12 Te dier tijdt sullen de menschen hopen, ende niet verkrijgen: sy sullen arbeyden, maer hare wegen en sullen niet gerichtet worden.
13 Dese teeckenen u te seggen is my toegelaten, ende so ghy wederom bidt ende weent gelijck als nu: ende so ghy seven dagen vastet, so sult ghy wederom grootere hooren dan dese.
14 Doe verschrickede ick, ende mijn lichaem beefde seer, ende mijne ziele werdt bange, alsoo dat ick besweeck.
15 Maer de Enghel die gekomen was ende met my sprack, hielt my op, ende versterckte my, ende stelde my op mijne voeten.
16 Ende ’t is geschiet aen den tweeden nacht, dat Salathiël de Overste des volcks, by my quam ende seyde tot my,
17 Waer zijt ghy geweest, ende waerom is u gelaet soo droevigh? Weet ghy niet dat Israël u bevolen is in het lant haerder gevangenisse?
18 Staet dan op, ende nuttight spijse: ende en verlaet ons niet, als een herder sijne schapen, in’t gewelt der quader wolven.
19 Ende ick seyde tot hem, Gaet van my, ende nadert u niet tot my: Ende hy hoorde my, als ick geseght hadde, ende hy weeck van my.
20 Ende ick vastede seven dagen, huylende ende weenende, gelijck my den Engel Uriël bevolen hadde.
21 Ende het geschiedde na seven dagen, dat de gedachten mijns herten my wederom seer bekommerden.
22 Ende mijn ziele nam wederom den Geest des verstants, ende begon wederom te spreken voor den Allerhoogsten.
23 Ende ick seyde, O heerschende Heer, uyt alle bosschen der aerde, ende uyt alle hare boomen hebt ghy alleen den Wijnstock verkoren:
24 Ende uyt alle de landen des aerdtbodems, hebt ghy u een groeve verkoren, ende uyt alle bloemen des aertbodems, hebt ghy u een Lelie verkoren:
25 Ende uyt alle de diepten der zee, hebt ghy u een Beke gevult: ende uyt alle gebouwde steden hebt ghy u Sion gheheylight.
26 Ende uyt alle geschapene gevogelten, hebt ghy u een Duyve genaemt: ende uyt alle het geschapen vee, hebt ghy u een Lammeken voorsien:
27 Ende uyt alle vermenighvuldighde volckeren, hebt ghy u een volck verkregen: ende hebt eene Wet gegeven die van allen goet gekent is, aen dit volck daer ghy lust toe hadt.
28 Ende nu Heere, waerom hebt ghy dit eenige [volck ] aen velen over gegeven? ende hebt over eene wortel andere bereydet, ende hebt het eenige, dat uwe is, onder vele verstroyt?
29 Ende sy hebben dat vertreden, die uwe beloften tegen spraken, ende die uwe verbonden niet en geloofden.
30 Ende of ghy schoon uw’ volck hatede, soo moest het door uwe handen ghetuchtight worden.
31 Ende het is geschiet, als ick dese woorden gesproken hadde, dat de Engel tot my ghesonden is, die den vorighen nacht tot my was gekomen.
32 Ende hy seyde tot my, Hoort my, ende ick sal u onderrichten: ende luystert na my, ende ick wil u wijders seggen.
33 Doe seyde ick, spreeckt mijn Heere. Ende hy seyde tot my, Uwen geest is te seer bekommert over Israël: hebt ghy dat volck liever, dan de gene die het gemaeckt heeft?
34 Ende ick seyde tot hem, Neen ick Heere, maer ick hebbe also uyt droefheyt gesproken: want mijne nieren drucken my tot aller uyren, soeckende te verstaen den wegh des Allerhoogsten, ende te ondergronden een deel van sijn oordeel.
35 Ende hy seyde tot my, Dat en kondt ghy niet: doch ick sprack, Waerom Heere? Waer toe ben ick dan geboren, ofte waerom en was my de baermoeder mijns moeders niet een graf, op dat ick den kommer Iacobs niet en soude sien, ende de moeyte van het geslachte Israëls?
36 Ende hy seyde tot my, Telt my de dingen die noch niet en zijn gekomen: ende vergadert my de verstroyde druppelen, ende maeckt my de verdorrede bloemen wederom groen.
37 Opent my de vertreck-kameren die gesloten zijn, ende brenght my te voorschijn de winden, die daer in besloten zijn: toont my het beeldt van de stemme: ende dan sal ick u toonen den arbeyt daer ghy na vraeght om dien te sien.
38 Ende ick sprack, O heerschende Heer, Wie isser doch die dese dingen kan sien, dan die met de menschen sijn wooninge niet en heeft.
39 Maer ick ben onverstandig, ende hoe soude ick van die dingen konnen spreken, daerom ghy my hebt gevraegt?
40 Doe seyde hy tot my, Gelijck ghy niet doen en kondt eene der dingen, die geseght zijn: alsoo en sult ghy oock mijn oordeel niet vinden, noch de eyndlicke liefde die ick mijn volck toegeseght hebbe.
41 Ende ick sprack: Maer siet, Heere, ghy zijt na by de gene die teghen het eynde zijn: wat sullen nu die doen die voor my geweest zijn, ofte wy, ofte die naer ons [zijn sullen ?]
42 Ende hy seyde tot my, Ick wil mijn oordeel met eenen circkel vergelijcken: gelijck der laetste geen vertraginge en is, alsoo en is der eerste geen verhaestinge.
43 Ende ick antwordde ende seyde, Kondet ghy niet maken dat de gene die geweest zijn, ende die nu zijn, ende die noch zijn sullen, in eene reyse souden zijn, op dat ghy uw’ oordeel te haester vertoondet?
44 Ende hy antwoordde my ende seyde, Het schepsel en kan den Schepper niet voorkomen, noch de werelt in een reyse dragen, die daer in geschapen sullen worden.
45 Doe sprack ick, Ghelijck ghy tot uwen knecht hebt gesegt, dat ghy het schepsel ’t welck geschapen is, in een reyse levendigh gemaeckt hebt, ende het schepsel verdroegh het: so kan het oock nu wel in een reyse de tegenwoordige dragen.
46 Ende hy seyde tot my, Vraegt de baer-moeder eener vrouwe, ende seght tot haer, Soo ghy baert waerom [doet ghy dat ] op verscheyden tijdt? Bidt haer dan dat syder tien in een reyse geve.
47 Ende ick seyde, Sy en kan doch niet, maer sy moet het metter tijdt doen.
48 Doe seyde hy, Ick hebbe oock de baer-moeder der aerde gegeven, voor de gene die daer op gezaeyt zijn tot verscheyden tijden.
49 Want gelijck een jongh kindt niet en baert, het gene der ouden is: also hebbe ick oock de geschapene werelt geordineert.
50 Ende ick vraeghde, ende seyde, Dewijle ghy my den wegh hebt geopent, soo sal ick voor u spreken: Onse moeder van welcke ghy my geseght hebt, is die noch jongh, ofte genaeckt sy nu den ouderdom?
51 Doe antwoordde hy, ende seyde tot my, Vraeght de gene die baert, ende sy sal ’t u seggen:
52 Want ghy sult tot haer seggen, Waerom en zijn de gene die ghy gebaert hebt, nu niet gelijck de gene die voor u zijn geweest, maer zijn minder van grootte?
53 Ende sy sal u oock selve seggen, Andere zijn die, welcke in de stercke jeugt geboren zijn: ende andere, die ontrent den tijdt des ouderdoms geboren worden, als de baermoeder af neemt.
54 Soo merckt dan oock ghy, dat ghy van minder grootte zijt, dan die voor u-lieden geweest zijn.
55 Ende die naer u-lieden komen sullen van minder grootte zijn dan ghy, als schepselen die nu beginnen oudt te worden, ende de sterckte der jeught nu over gegaen zijn.
56 Ende ick seyde, Ick bidde u Heere, indien ick genade voor uwe oogen gevonden hebbe, soo toont uwen knecht door wien ghy uw’ schepsel te huys soeckt.
1 De teeckenen van de laetste tijden. 23 Esdras vraeght waerom Godt maer een volck en heeft uytverkoren, ende waerom hy dat selve laet verdrucken. 30 Ende hem wort geantwoort dat de oordelen Godts ondoorgrondelijck zijn. 46 ende dat Godt niet alle dingen seffens doet.
1 VAnde teeckenen nu: siet de dagen sullen komen, dat die op aerden woonen, sullen gegrepen worden, in grooten rijckdom, ende de wegh der waerheyt sal verborgen zijn, ende het landt sal sonder trouwe zijn.
2 Ende de ongerechticheyt sal vermenichvuldight worden boven dese die ghy selve siet, ende boven die ghy eertijts gehoort hebt.
3 Ende het sal geschieden, wanneer eenen voet daer op geset wort, datmen het landt, ’t welck ghy nu siet heerschen, woest sal sien.
4 Indien nu de Allerhooghste u laet leven, so sult ghy na de derde basuyne sien, dat de Sonne des nachts haestelick sal schijnen, ende de Mane drymael inden dach.
5 Het bloet sal van het hout druppen, ende de steen sal sijne stemme geven, ende de volcken sullen beweeght worden.
6 Ende hy sal heerschen, welcken niet en verwachten die op de aerde woonen: ende het gevogelte sal henen wech trecken.
7 Ende de zee van Sodoma sal hare visschen uytwerpen, ende sal des nachts een stemme van haer geven, die vele niet en kennen: alle nochtans sullen sy hare stemme hooren.
8 De aerde sal open gaen in vele plaetsen, ende het vyer sal menichmael te voorschijn komen, ende de wilde gedierten sullen henen wech trecken, ende de maenstondige vrouwen sullen wan-gedrachten baren.
9 Ende inde soete wateren, sullen soute gevonden worden, ende alle vrienden sullen malkanderen met krijgh overvallen, alsdan sal de kennisse verborgen zijn, ende het verstant sal sich vertrecken in sijne vertreck-kameren.
10 Ende sal van vele gesocht, ende niet gevonden worden: ende de ongerechtigheyt ende onmatigheyt sal vermenichvuldight worden op aerden.
11 Ende het een landt sal het ander, dat naest gelegen is, vragen, ende seggen, Is oock de gerechtigheyt, die rechtveerdigh maeckt, door u getogen, ende het sal seggen, neen’se.
12 Te dier tijt sullen de menschen hopen, ende niet verkrijgen: sy sullen arbeyden, maer hare wegen en sullen niet gerichtet worden.
13 Dese teeckenen u te seggen is my toegelaten, ende soo ghy wederom bidt ende weent gelijck als nu: ende soo ghy seven dagen vastet, so sult ghy wederom grootere hooren dan dese.
14 Doe verschrickede ick, ende mijn lichaem beefde zeer, ende mijne ziele wert bange, also dat ick besweeck.
15 Maer de Engel die gekomen was ende met my sprack, hielt my op, ende versterckte my, ende stelde my op mijne voeten.
16 Ende het is geschiet aen den tweeden nacht, dat Salathiël de Overste des volcks, by my quam ende seyde tot my,
17 Waer zijt ghy geweest, ende waerom is u gelaet so droevich? Weet ghy niet dat Israël u bevolen is in het lant haerder gevanckenisse?
18 Staet dan op, ende nuttight spijse: ende en verlaet ons niet, als een herder sijne schapen, in ’t gewelt der quader wolven.
19 Ende ick seyde tot hem, Gaet van my, ende en nadert u niet tot my: Ende hy hoorde my, als ick geseght hadde, ende hy weeck van my.
20 Ende ick vastede seven dagen, huylende ende weenende, gelijck my den Engel Uriel bevolen hadde.
21 Ende het geschiedde na seven dagen, dat de gedachten mijns herten my wederom zeer bekommerden.
22 Ende mijn ziele nam wederom den geest des verstants, ende begon wederom te spreken voor den Allerhooghsten.
23 Ende ick seyde, O heerschende Heer, uyt alle bosschen der aerde, ende uyt alle hare boomen hebt ghy alleen den wijnstock verkoren.
24 Ende uyt alle de landen des aertbodems, hebt ghy u een groeve verkoren, ende uyt alle bloemen des aertbodems, hebt ghy u een Lelie verkoren:
25 Ende uyt alle de diepten der zee, hebt ghy u een beke gevult: ende uyt alle gebouwde steden hebt ghy u Zyon geheylight.
26 Ende uyt alle geschapene gevogelten, hebt ghy u een duyve genaemt: ende uyt alle het geschapen vee, hebt ghy u een lammeken voorsien,
27 Ende uyt alle vermenichvuldighde volckeren, hebt ghy u een volck verkregen: ende hebt eene Wet gegeven die van allen goet gekent is, aen dit volck daer ghy lust toe hadt.
28 Ende nu Heere, waerom hebt ghy dit eenige [volck ] aen velen overgegeven? ende hebt over eene wortel andere bereydet, ende hebt het eenige, dat uwe is, onder vele verstroyt?
29 Ende sy hebben dat vertreden, die uwe beloften tegen spraken, ende die uwe verbonden niet en geloofden.
30 Ende of ghy schoon uw’ volck hatede, so moest het door uwe handen getuchtight worden.
31 Ende het is geschiet, als ick dese woorden gesproken hadde, dat de Engel tot my gesonden is, die den vorigen nacht tot my was gekomen.
32 Ende hy seyde tot my, Hoort my, ende ick sal u onderrichten: ende luystert na my, ende ick wil u wijders seggen.
33 Doe seyde ick, spreeckt mijn Heere. Ende hy seyde tot my, Uwen geest is te zeer bekommert over Israël: hebt ghy dat volck liever, dan de gene die het gemaeckt heeft?
34 Ende ick seyde tot hem, Neen ick Heere, maer ick hebbe also uyt droefheyt gesproken: want mijne nieren drucken my tot aller uren, soeckende te verstaen den wegh des Allerhooghsten, ende te ondergronden een deel van sijn oordeel.
35 Ende hy seyde tot my, Dat en kondt ghy niet: doch ick sprack, Waerom Heere? waer toe ben ick dan geboren, ofte waerom en was my de baer-moeder mijns moeders niet een graf, op dat ick den kommer Iacobs niet en soude sien, ende de moeyte van het geslachte Israëls?
36 Ende hy seyde tot my, Telt my de dingen die noch niet en zijn gekomen: ende vergadert my de verstroyde druppelen, ende maeckt my de verdorrede bloemen wederom groen.
37 Opent my de vertreck-kameren die gesloten zijn, ende brenght my te voorschijn de winden, die daer in besloten zijn: toont my het beelt van de stemme: ende dan sal ick u toonen den arbeyt daer ghy na vraeght om dien te sien.
38 Ende ick sprack, O heerschende Heer, Wie isser doch die dese dingen kan sien, dan die met de menschen sijn wooninge niet en heeft.
39 Maer ick ben onverstandich, ende hoe soude ick van die dingen konnen spreken, daerom ghy my hebt gevraeght?
40 Doe seyde hy tot my, Gelijck ghy niet doen en kont eene der dingen, die geseght zijn: also en sult ghy oock mijn oordeel niet vinden, noch de eyntlicke liefde die ick mijn volck toegeseght hebbe.
41 Ende ick sprack: Maer siet, Heere, ghy zijt na by de gene die tegen het eynde zijn: wat sullen nu die doen die voor my geweest zijn, ofte wy, ofte die naer ons [zijn sullen ]?
42 Ende hy seyde tot my, Ick wil mijn oordeel met eenen circkel vergelijcken: gelijck der laetste geen vertraginge en is, alsoo en is der eerste geen verhaestinge.
43 Ende ick antwoordde ende seyde, Condet ghy niet maken dat de gene die geweest zijn, ende die nu zijn, ende die noch zijn sullen, in eene reyse souden zijn, op dat ghy uw’ oordeel te haester vertoondet?
44 Ende hy antwoordde my ende seyde, Het schepsel en kan den schepper niet voorkomen, noch de werelt in een reyse dragen, die daer in geschapen sullen worden.
45 Doe sprack ick, Gelijck ghy tot uwen knecht hebt geseght, dat ghy het schepsel ’twelck geschapen is, in een reyse levendigh gemaeckt hebt, ende het schepsel verdroegh het: soo kan ’t oock nu wel in een reyse de tegenwoordige dragen.
46 Ende hy seyde tot my, Vraeght de baer-moeder eener vrouwe, ende seght tot haer, So ghy baert waerom [doet ghy dat ] op verscheyden tijt. Bidt haer dan dat sijder thien in een reyse geve.
47 Ende ick seyde, Sy en kan doch niet, maer sy moet het metter tijdt doen.
48 Doe seyde hy, Ick hebbe oock de baermoeder der aerde gegeven, voor de gene die daerop gezaeyt zijn tot verscheyden tijden.
49 Want gelijck een jonck kint niet en baert, ’tgene der ouden is: also hebbe ick oock de geschapene werelt geordineert.
50 Ende ick vraeghde, ende seyde, Dewijle ghy my den wegh hebt geopent, so sal ick voor u spreken: Onse moeder van welcke ghy my geseght hebt, is die noch jonck, ofte genaeckt sy nu den ouderdom?
51 Doe antwoordde hy, ende seyde tot my, Vraegt de gene die baert, ende sy sal ’t u seggen:
52 Want ghy sult tot haer seggen, Waerom en zijn de gene die ghy gebaert hebt, nu niet gelijck de gene die voor u zijn geweest, maer zijn minder van grootte?
53 Ende sy sal u oock selve seggen, Andere zijn die, welcke in de stercke jeught geboren zijn: ende andere, die ontrent den tijdt des ouderdoms geboren worden, als de baer-moeder afneemt.
54 So merckt dan oock ghy, dat ghy van minder grootte zijt, dan die voor u lieden geweest zijn.
55 Ende die naer u lieden komen sullen van minder grootte zijn dan ghy, als schepselen die nu beginnen out te worden, ende de sterckte der jeught nu over gegaen zijn.
56 Ende ick seyde, Ick bidde u Heere, indien ick genade voor uwe oogen gevonden hebbe, so toont uwen knecht door wien ghy uw’ schepsel te huys soeckt.
