Een Propheet van Iuda propheteert tegen den altaer te Bethel, ver s 1, et c. de prophetie wort door mirakelen bevestight, 3. de Propheet genoodt zijnde van Ierobeam, om met hem te eten, is weygerigh, ende vertreckt, 7. een oudt Propheet verleyt hem, dat hy weder keert, 11. hy wort daer over van Godt door den ouden Propheet bestraft, 20. ende vermoort van eenen leeuw, 23. de oude Propheet dat vernemende, begraeft hem, 25. ende bevestight sijne prophetie, 31. Ierobeams hardtneckigheyt, 33.
1 E Nde siet een man Godts quam uyt Iuda, door het woort des HEEREN, tot Bethel: ende Ierobeam stont by den altaer, om te roocken.
2 Ende hy riep tegen den altaer door het woort des HEEREN, ende seyde, Altaer, altaer, soo seyt de HEERE: Siet een soon sal den huyse Davids geboren worden, wiens naem sal zijn Iosia, die sal op u offeren de Priesters der hooghten, die op u roocken, ende men sal menschen beenen op u verbranden.
3 Ende hy gaf ten selven dage een wonderteecken, seggende: Dit is dat wonderteecken, daer van de HEERE gesproken heeft: siet den altaer sal van een gescheurt, ende de assche die daer op is, afgestort worden.
4 Het geschiedde nu als de Koningh het woort van den man Godts hoorde, het welck hy tegen den altaer te Bethel geroepen hadde, dat Ierobeam sijne hant van op den altaer uytstreckte, seggende; Grijpet hem: maer sijne hant, die hy tegen hem uytgestreckt hadde, verdorde, dat hyse niet weder tot sich trecken konde.
5 Ende de altaer wert van een gescheurt, ende de assche van den altaer afgestort, na dat wonderteecken, dat de man Godts gegeven hadde, door het woort des HEEREN.
6 Doe antwoordde de Koningh, ende seyde tot den man Godts; Aenbidt doch het aengesicht des HEEREN uwes Godts ernstelick, ende bidt voor my dat mijne hant weder tot my kome: Doe badt de man Godts ’t aengesicht des HEEREN ernstelick, ende de hant des Koninghs quam weder tot hem, ende wert gelijck te voren.
7 Ende de Koningh sprack tot den man Godts: Komt met my na huys, ende sterckt [u, ] ende ick sal u een geschenck geven.
8 Maer de man Godts seyde tot den Koningh; Al gaeft ghy my de helft van u huys, soo en soude ick niet met u gaen: nochte ick en soude in dese plaetse geen broot eten, nochte water drincken.
9 Want soo heeft my de HEERE geboden door sijn woort, seggende: Ghy en sult geen broot eten, nochte water drincken: ende ghy en sult niet weder keeren door den wegh, dien ghy gegaen zijt.
10 Ende hy gingh door eenen anderen wegh: ende en keerde niet weder door den wegh, door welcken hy tot Bethel gekomen was.
11 Een oudt Propheet nu woonde te Bethel: ende sijn soon quam, ende vertelde hem alle het werck dat de man Godts te dien dage in Bethel gedaen hadde, met de woorden die hy tot den Koningh gesproken hadde; dese vertelden sy oock haren vader.
12 Ende haer vader sprack tot hen: Wat wegh is hy getogen? ende sijne sonen hadden den wegh gesien welcken de man Godts was getogen, die uyt Iuda gekomen was.
13 Doe seyde hy tot sijne sonen: Zadelt my den ezel: ende sy zadelden hem den ezel, ende hy reedt daer op.
14 Ende hy toogh den man Godts na, ende vondt hem sittende onder een eycke: ende hy seyde tot hem; Zijt ghy de man Godts, die uyt Iuda gekomen zijt? ende hy seyde, Ick ben het.
15 Doe seyde hy tot hem; Komt met my na huys; ende eet broot.
16 Doch hy seyde: Ick en kan niet met u weder keeren, noch met u inkomen: ick en sal oock geen broot eten, noch met u water drincken in dese plaetse.
17 Want een woort is tot my [geschiet ] door het woort des HEEREN: Ghy en sult aldaer noch broot eten, noch water drincken: ghy en sult niet weder keeren gaende door den wegh, door den welcken ghy gegaen zijt.
18 Ende hy seyde tot hem; Ick ben oock een Propheet, gelijck ghy, ende een Engel heeft tot my gesproken door het woort des HEEREN, seggende; Brenght hem weder met u in u huys dat hy broot ete, ende water drincke: [doch ] hy loogh hem.
19 Ende hy keerde met hem wederom, ende at broot in sijn huys, ende dronck water.
20 Ende het geschiedde als sy aen de tafel saten, dat het woort des HEEREN geschiedde tot den Propheet, die hem hadde doen weder keeren.
21 Ende hy riep tot den man Godts, die uyt Iuda gekomen was, seggende; Soo seyt de HEERE: Daerom dat ghy den mont des HEEREN zijt wederspannigh geweest, ende niet gehouden en hebt het gebodt, dat u de HEERE uwe Godt geboden hadde:
22 Maer zijt weder gekeert, ende hebt broot gegeten, ende water gedroncken ter plaetse, daer van hy tot u gesproken hadde, Ghy en sult geen broot eten, noch water drincken; soo en sal u doode lichaem in uwer vaderen graf niet komen.
23 Ende het geschiedde na dat hy broot gegeten, ende na dat hy gedroncken hadde; dat hy hem den ezel zadelde, [te weten ] den Propheet, dien hy hadde doen weder keeren.
24 Soo toogh hy henen, ende een leeuw vondt hem op den wegh, ende doodde hem: ende sijn doode lichaem lagh geworpen op den wegh, ende de ezel stont daer by, oock stont de leeuw by het doode lichaem.
25 Ende siet, daer gingen lieden voorby, ende sagen het doode lichaem geworpen op den wegh, ende den leeuw staende by het doode lichaem: ende sy quamen, ende seyden het in de stadt, daer in de oude Propheet woonde.
26 Als de Propheet, die hem van den wegh hadde doen weder keeren, [dit ] hoorde, soo seyde hy: Het is de man Godts, die den mont des HEEREN wederspannigh is geweest; daerom heeft de HEERE hem den leeuw over gegeven, die hem gebroken, ende hem gedoot heeft, na het woort des HEEREN, dat hy tot hem gesproken hadde.
27 Voorder sprack hy tot sijne sonen, seggende; Zadelt my den ezel; ende sy zadelden [hem. ]
28 Doe toogh hy henen, ende vondt sijn doode lichaem geworpen op den wegh, ende den ezel, ende den leeuw staende by het doode lichaem: de leeuw en hadde het doode lichaem niet gegeten, nochte den ezel niet gebroken.
29 Doe nam de Propheet het doode lichaem van den man Godts op, ende leyde dat op den ezel, ende voerde dat wederom; soo quam de oude Propheet in de stadt, om rouwe te drijven ende hem te begraven.
30 Ende hy leyde sijn doode lichaem in sijn graf, ende sy maeckten over hem eene weeklage, Ach mijn broeder!
31 Het geschiedde nu na dat hy hem begraven hadde, dat hy sprack tot sijne sonen, seggende; Als ick sal gestorven zijn, soo begravet my in dat graf, daer de man Godts in begraven is; [ende ] legget mijne beenen by sijne beenen.
32 Want de sake sal gewisselick geschieden, die hy door het woort des HEEREN uytgeroepen heeft tegen den altaer, die te Bethel is; ende tegen alle de huysen der hooghten, die in de steden Samaria zijn.
33 Na dese geschiedenisse en keerde hem Ierobeam niet van sijnen boosen wegh; maer maeckte wederom Priesters der hooghten van de geringhste des volcks; wie wilde, diens hant vulde hy, ende wert een van de Priesters der hooghten.
34 Ende hy wert in dese sake den huyse Ierobeams tot sonde, om [dat selve ] te doen afsnijden, ende te verdelgen van den aerdbodem.
Een Propheet van Iuda propheteert tegen den Altaer te Bethel, v. 1, etc. de Prophetie wort door mirakelen bevesticht, 3. de Propheet genoodt zijnde van Ierobeam, om met hem te eten, is weygerich, ende vertreckt, 7. een out Propheet verleydt hem, dat hy wederkeert, 11. hy wort daer over van Godt door den ouden Prophete bestraft, 20. ende vermoort van eenen Leeuw, 23. de oude Propheet dat vernemende, begraeft hem, 25. ende bevesticht sijne Prophetie, 31. Ierobeams hartneckicheyt, 33.
1 Ende siet een man Godts quam uyt Iuda, door het woort des HEEREN, tot Bethel: ende Ierobeam stont by den Altaer, om te roocken.
2 Ende hy riep tegen den altaer door het woort des HEEREN, ende seyde, Altaer, altaer, soo seyt de HEERE: Siet een soon sal den huyse Davids geboren worden, wiens naem sal zijn Iosia, die sal op u offeren de Priesters der hoochten, die op u roocken, ende men sal menschen beenen op u verbranden.
3 Ende hy gaf ten selven dage een wonderteecken, seggende: Dit is dat wonderteecken, daer van de HEERE gesproken heeft: siet den altaer sal van een gescheurt, ende de assche die daer op is, afgestort worden.
4 Het geschiedde nu als de Coninck het woort van den man Godts hoorde, ’twelck hy tegen den altaer te Bethel geroepen hadde, dat Ierobeam sijne hant van op den altaer uytstreckte, seggende; Grijpet hem: maer sijne hant, die hy tegen hem uytgestreckt hadde, verdorde, dat hyse niet weder tot sich trecken konde.
5 Ende de altaer wert van een gescheurt, ende de assche vanden altaer afgestort, nae dat wonderteecken, dat de man Godts gegeven hadde, door het woort des HEEREN.
6 Doe antwoordde de Coninck, ende seyde tot den man Godts; Aenbidt doch het aengesicht des HEEREN uwes Godts eernstelick, ende bidt voor my dat mijne hant weder tot my kome: Doe badt de man Godts het aengesicht des HEEREN eernstelick, ende de hant des Conincks quam weder tot hem, ende wert gelijck te vooren.
7 Ende de Coninck sprack tot den man Godts: komt met my nae huys, ende sterckt [u], ende ick sal u een geschenck geven.
8 Maer de man Godts seyde tot den Coninck; Al gaeft ghy my de helft van u huys, so en soude ick niet met u gaen: nochte ick en soude in dese plaetse geen broot eten, nochte water drincken.
9 Want soo heeft my de HEERE geboden door sijn woort, seggende: Ghy en sult geen broot eten, nochte water drincken: ende ghy en sult niet wederkeeren door den wech, dien ghy gegaen zijt.
10 Ende hy ginck door eenen anderen wech: ende en keerde niet weder door den wech, door welcken hy tot Bethel gekomen was.
11 Een out Propheet nu woonde te Bethel: ende sijn soon quam, ende vertelde hem alle het werck dat de man Godts te dien dage in Bethel gedaen hadde, met de woorden die hy tot den Coninck gesproken hadde; dese vertelden sy oock haren vader.
12 Ende haer vader sprack tot hen: Wat wech is hy getogen? ende sijne sonen hadden den wech gesien welcken de man Godts was getogen, die uyt Iuda gekomen was.
13 Doe seyde hy tot sijne sonen: Sadelt my den esel: ende sy sadelden hem den esel, ende hy reedt daer op.
14 Ende hy tooch den man Godts nae, ende vondt hem sittende onder een eycke: ende hy seyde tot hem; Zijt ghy de man Godts, die uyt Iuda gekomen zijt? ende hy seyde, Ick ben ’t.
15 Doe seyde hy tot hem; Komt met my nae huys; ende eet broot.
16 Doch hy seyde: Ick en kan niet met u wederkeeren, noch met u inkomen: ick en sal oock geen broot eten, noch met u water drincken in dese plaetse.
17 Want een woort is tot my [geschiet] door het woort des HEEREN: Ghy en sult aldaer noch broot eten, noch water drincken: ghy en sult niet wederkeeren gaende door den wech, door den welcken ghy gegaen zijt.
18 Ende hy seyde tot hem; Ick ben oock een Propheet, gelijck ghy, ende een Engel heeft tot my gesproken door het woort des HEEREN, seggende; Brengt hem weder met u in u huys dat hy broot ete, ende water drincke: [doch] hy looch hem.
19 Ende hy keerde met hem wederom, ende at broot in sijn huys, ende dronck water.
20 Ende het geschiedde als sy aende tafel saten, dat het woort des HEEREN geschiedde tot den Propheet, die hem hadde doen wederkeeren.
21 Ende hy riep tot den man Godts, die uyt Iuda gecomen was, seggende; Soo seydt de HEERE: Daerom dat ghy den mont des HEEREN zijt wederspannich geweest, ende niet gehouden en hebt het gebodt, dat u de HEERE uwe Godt geboden hadde:
22 Maer zijt wedergekeert, ende hebt broot gegeten, ende water gedroncken ter plaetse, daer van hy tot u gesproken hadde, Ghy en sult geen broot eten, noch water drincken; so en sal u doode lichaem in uwer vaderen graf niet komen.
23 Ende het geschiedde na dat hy broot gegeten, ende na dat hy gedroncken hadde; dat hy hem den esel sadelde, [te weten] den Propheet, dien hy hadde doen wederkeeren.
24 So tooch hy henen, ende een leeuw vondt hem op den wech, ende doodde hem: ende sijn doode lichaem lach geworpen op den wech, ende de esel stont daer by, oock stont de leeuw by het doode lichaem.
25 Ende siet, daer gingen lieden voorby, ende sagen het doode lichaem geworpen op den wech, ende den leeuw staende by het doode lichaem: ende sy quamen, ende seyden’t in de stadt, daer in de oude Propheet woonde.
26 Als de Propheet, die hem vanden wech hadde doen wederkeeren, [dit] hoorde, so seyde hy: Het is de man Godts, die den mont des HEEREN wederspannich is geweest; daerom heeft de HEERE hem den leeuw overgegeven, die hem gebroken, ende hem gedoodt heeft, nae het woort des HEEREN, dat hy tot hem gesproken hadde.
27 Voorder sprack hy tot sijne sonen, seggende; Sadelt my den esel; ende sy sadelden [hem].
28 Doe tooch hy henen, ende vondt sijn doode lichaem geworpen op den wech, ende den esel, ende den leeuw staende by het doode lichaem: de leeuw en hadde het doode lichaem niet gegeten, nochte den esel niet gebroken.
29 Doe nam de Propheet het doode lichaem vanden man Godts op, ende leyde dat op den esel, ende voerde dat wederom; so quam de oude Propheet in de stadt, om rouwe te dryven ende hem te begraven.
30 Ende hy leyde sijn doode lichaem in sijn graf, ende sy maeckten over hem eene wee-klage, Ach mijn broeder!
31 Het geschiedde nu na dat hy hem begraven hadde, dat hy sprack tot sijne sonen, seggende; Als ick sal gestorven zijn, so begravet my in dat graf, daer de man Godts in begraven is; [ende] legget mijne beenen by sijne beenen.
32 Want de sake sal gewisselick geschieden, die hy door het woort des HEEREN uytgeroepen heeft tegen den altaer, die te Bethel is; ende tegen alle de huysen der hoochten, die in de steden Samaria zijn.
33 Na dese geschiedenisse en keerde hem Ierobeam niet van sijnen boosen wech; maer maeckte wederom Priesters der hoochten van de geringste des volcx; wie wilde, diens hant vulde hy, ende wert een vande Priesters der hoochten .
34 Ende hy wert in dese sake den huyse Ierobeams tot sonde, om [dat selve] te doen afsnijden, ende te verdelgen van den aerdbodem.
