Elimelech vertreckt, dieren tijts halven, van Bethlehem na het lant der Moabiten, ende sterft aldaer, ver s 1, et c. Sijne twee sonen nemen Moabitische wijven, ende sterven oock, 4. Naomi, weduwe van Elimelech, hoorende dat de dierte ophieldt, begeeft haer met de twee schoondochters, Orpa ende Ruth, op de reyse na Bethlehem, 6. Naomi vermaent beyde schoondochters weder te keeren, 8. Orpa laet haer geseggen, ende treckt te rugge na haer lant, maer Ruth wil Naomi geensins verlaten, 14. komen alsoo beyde te Bethlehem, 19.
1 IN de dagen, als de Richters richteden, soo geschiedde ’t, datter honger in den lande was: daerom toogh een man van Bethlehem Iuda, om als vreemdelingh te verkeeren in de velden Moabs, hy, ende sijne huysvrouwe, ende sijne twee sonen.
2 De naem nu deses mans was Elimelech, ende de naem sijner huysvrouwe, Naomi, ende de naem sijner twee sonen, Machlon ende Chiljon, Ephraters, van Bethlehem Iuda: ende sy quamen in de velden Moabs, ende bleven aldaer.
3 Ende Elimelech, de man van Naomi, sterf: maer sy wert over gelaten, met hare twee sonen.
4 Die namen sich Moabitische wijven; de naem der eene was, Orpa, ende de naem der andere, Ruth: ende sy bleven aldaer ontrent tien jaren.
5 Ende die twee, Machlon ende Chiljon storven oock: also wert dese vrouwe over gelaten, na hare twee sonen, ende na haren man.
6 Doe maeckte sy haer op met hare schoondochteren, ende keerde weder uyt de velden Moabs: want sy hadde gehoort in den lande Moabs, dat de HEERE sijn volck besocht hadde, gevende hen broot.
7 Daerom gingh sy uyt van de plaetse, daer sy geweest was, ende hare twee schoon-dochters met haer: als sy nu gingen op den wegh, om weder te keeren na het lant Iuda;
8 Soo seyde Naomi tot hare twee schoondochteren; Gaet henen, keert weder, eene yegelicke tot haers moeders huys: de HEERE doe by u weldadigheyt, gelijck als ghy gedaen hebt by de doode, ende by my.
9 De HEERE geve u, dat ghy ruste vindet, eene yegelicke in haers mans huys: ende als sy’se kuste, hieven sy hare stemme op, ende weenden:
10 Ende sy seyden tot haer: Wy sullen sekerlick met u weder keeren tot u volck.
11 Maer Naomi seyde; Keert weder, mijne dochters; waerom soudet ghy met my gaen? heb ick noch sonen in mijnen lijve, dat sy u tot mannen souden zijn?
12 Keert weder, mijne dochters, gaet henen; want ick ben te oudt om eenen man te hebben: wanneer ick al seyde; Ick heb hope, of ick oock in desen nacht eenen man hadde, ja oock sonen baerde,
13 Soudet ghy daer na wachten, tot dat sy souden groot geworden zijn; soudet ghy daer na opgehouden worden, om geenen man te nemen? Niet, mijne dochters, want het is my veel bitterer als u; maer de hant des HEEREN is tegen my uytgegaen.
14 Doe hieven sy hare stemme op, ende weenden wederom: ende Orpa kuste hare schoonmoeder, maer Ruth kleefde haer aen.
15 Daerom seyde sy; Siet uwe swagerinne is weder gekeert tot haer volck, ende tot hare goden: keert ghy oock weder uwe swagerinne na.
16 Maer Ruth seyde; En valt my niet tegen, dat ick u soude verlaten, om van achter u weder te keeren: want waer ghy sult henen gaen, sal ick oock henen gaen, ende waer ghy sult vernachten, sal ick vernachten; u volck is mijn volck, ende uwe Godt mijn Godt:
17 Waer ghy sult sterven, sal ick sterven, ende aldaer sal ick begraven worden: alsoo doe my de HEERE, ende alsoo doe hyder toe; soo niet de doot [alleen ] sal scheydinge maken tusschen my ende tusschen u.
18 Als sy nu sagh, dat sy vastelick voorgenomen hadde met haer te gaen, soo hielt sy op tot haer te spreken.
19 Alsoo gingen die beyde, tot dat sy te Bethlehem quamen: ende het geschiedde, als sy te Bethlehem in quamen, dat de gantsche stadt over haer beroert wert, ende sy seyden; Is dit Naomi?
20 Maer sy seyde tot haer-lieden; En noemt my niet, Naomi, noemt my, Mara; want de Almachtige heeft my groote bitterheyt aengedaen.
21 Vol toogh ick wech, maer ledigh heeft my de HEERE doen weder keeren: waerom soudt ghy my, Naomi, noemen, daer de HEERE tegen my getuyght, ende de Almachtige my quaet aengedaen heeft?
22 Alsoo quam Naomi weder, ende Ruth, de Moabitische, hare schoondochter, met haer, die uyt de velden Moabs weder quam: ende sy quamen te Bethlehem in het begin des gersten-oogsts.
Naómi en haar schoondochters
1 In de dagen, toen de richters richtten, zo geschiedde het, dat er honger in het land was; daarom trok een man van Bethlehem-Juda, om als vreemdeling te verkeren in de velden van Moab, hij, en zijn vrouw, en zijn twee zonen.
2 De naam nu van deze man was Elimélech, en de naam van zijn vrouw Naómi, en de naam van zijn twee zonen Machlon en Chiljon, Efrathieten, van Bethlehem-Juda; en zij kwamen in de velden van Moab, en bleven aldaar.
3 En Elimélech, de man van Naómi, stierf; maar zij werd overgelaten met haar twee zonen.
4 Die namen zich Moabietische vrouwen; de naam van de ene was Orpa, en de naam van de andere Ruth; en zij bleven aldaar omtrent tien jaren.
5 En die twee, Machlon en Chiljon, stierven ook; alzo werd deze vrouw overgelaten na haar twee zonen en na haar man.
6 Toen maakte zij zich op met haar schoondochters, en keerde weer uit de velden van Moab; want zij had gehoord in het land van Moab, dat de Heere Zijn volk bezocht had, gevende hun brood.
7 Daarom ging zij uit van de plaats, waar zij geweest was en haar twee schoondochters met haar. Toen zij nu gingen op de weg, om weer te keren naar het land van Juda,
8 Zo zeide Naómi tot haar twee schoondochters: Gaat heen, keert weer, een ieder tot het huis van haar moeder; de Heere doe bij u weldadigheid, zoals gij gedaan hebt bij de doden, en bij mij.
9 De Heere geve u, dat gij rust vindt, een ieder in het huis van haar man! En toen zij hen kuste, hieven zij hun stem op en weenden;
10 En zij zeiden tot haar: Wij zullen voorzeker met u weerkeren tot uw volk.
11 Maar Naómi zeide: Keert weer, mijn dochters! Waarom zoudt gij met mij gaan? Heb ik nog zonen in mijn lichaam, dat zij u tot mannen zouden zijn?
12 Keert weer, mijn dochters! Gaat heen; want ik ben te oud om een man te hebben. Wanneer ik al zeide: Ik heb hoop, of ik ook in deze nacht een man had, ja, ook zonen baarde;
13 Zoudt gij zolang wachten, totdat zij zouden groot geworden zijn; zoudt gij zolang opgehouden worden, om geen man te nemen? Niet, mijn dochters! Want het is mij veel bitterder dan u; maar de hand des Heeren is tegen mij uitgegaan.
14 Toen hieven zij hun stem op, en weenden weer; en Orpa kuste haar schoonmoeder, maar Ruth kleefde haar aan.
15 Daarom zeide zij: Zie, uw schoonzuster is weergekeerd tot haar volk en tot haar goden; keer gij ook weer, uw schoonzuster na.
16 Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weer te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God.
17 Waar gij zult sterven, zal ik sterven, en aldaar zal ik begraven worden; alzo doe mij de Heere en alzo doe Hij daartoe, zo niet de dood alleen zal scheiding maken tussen mij en tussen u!
18 Toen zij nu zag, dat zij vast voorgenomen had met haar te gaan, zo hield zij op tot haar te spreken.
19 Alzo gingen die beiden, totdat zij te Bethlehem kwamen; en het geschiedde, toen zij te Bethlehem inkwamen, dat de ganse stad over haar ontroerd werd, en zij zeiden: Is dit Naómi?
20 Maar zij zeide tot hen: Noemt mij niet Naómi, noemt mij Mara; want de Almachtige heeft mij grote bitterheid aangedaan.
21 Vol trok ik weg, maar leeg heeft mij de Heere doen weerkeren; waarom zoudt gij mij Naómi noemen, daar de Heere tegen mij getuigt, en de Almachtige mij kwaad aangedaan heeft?
22 Alzo kwam Naómi weer, en Ruth, de Moabietische, haar schoondochter, met haar, die uit de velden van Moab weerkwam; en zij kwamen te Bethlehem in het begin van de gersteoogst.
