David verwijt Sauls Raetsheeren ende Hovelingen hare onrechtveerdigheyt, godtloosheyt ende verstocktheyt, ende bidt Godt, dat hy hare macht breke, ende make datse in hare raetslagen haestelick vergaen ende verdwijnen, tot sijner eere, ende der vromen vreughde.
1 EEn gouden kleynoot Davids: voor den Oppersanghmeester, Al-tascheth.
2 Spreeckt ghylieden waerlick gerechtigheyt, ghy vergaderinge? oordeelt ghy billickheden, ghy menschen kinderen?
3 Ia ghy wercket ongerechtigheden in het herte; ghy weget het gewelt uwer handen op der aerden.
4 De godtloose zijn vervreemt van de baermoeder aen: de leugensprekers doolen van [moeders ] buyck aen.
5 Sy hebben vyerigh fenijn, na gelijckheyt van vyerigh slangenfenijn: sy zijn als een doove adder, [die ] haer oore toestopt:
6 Op datse niet en hoore na de stemme der belesers, des genen die ervaren is met besweringen omme te gaen.
7 O Godt, verbreeckt hare tanden in haren mont: breeckt af de backtanden der jonge leeuwen, O HEERE.
8 Laetse smelten als water, laetse daer henen drijven: leyt hy sijne pijlen aen, laetse zijn, als ofse afgesneden waren.
9 Laet hem henen gaen, als eene smeltende slecke: laetse, [als ] eener vrouwen misdracht, de sonne niet aenschouwen.
10 Eer dan uwe potten den doornstruyck gewaer worden, sal hy hem als levendigh, als [in ] heeten toorne wech stormen.
11 De rechtveerdige sal sich verblijden, als hy de wrake aenschouwt: hy sal sijne voeten wasschen in ’t bloet des godtloosen.
12 Ende de mensch sal seggen; Immers is’er vrucht voor den rechtveerdigen: Immers is’er een Godt, die op der aerden richtet.
Straf voor onrechtvaardige rechters
1 Een gouden kleinood van David, voor de opperzangmeester, Altáscheth.
2 Spreekt gij waarlijk gerechtigheid, gij, vergadering? Oordeelt gij billijkheden, gij, mensenkinderen?
3 Ja, gij werkt ongerechtigheden in het hart; gij weegt het geweld van uw handen op de aarde.
4 De goddelozen zijn vervreemd van de baarmoeder aan; de leugensprekers dolen van moeders buik aan.
5 Zij hebben vurig venijn, naar gelijkheid van vurig slangenvenijn; zij zijn als een dove adder, die haar oren toestopt;
6 Opdat zij niet hore naar de stem van de belezer, van hem, die ervaren is met bezweringen om te gaan.
7 O God! verbreek hun tanden in hun mond; breek af de maaltanden van de jonge leeuwen, o Heere!
8 Laat hen smelten als water, laat hen daarheen drijven; legt hij zijn pijlen aan, laat hen zijn, alsof zij afgesneden waren.
9 Laat hem heengaan, als een smeltende slak; laat hen, als de misdracht van een vrouw, de zon niet aanschouwen.
10 Eer dan uw potten de doornstruik gewaar worden, zal Hij hem als levend, als in hete toorn wegstormen.
11 De rechtvaardige zal zich verblijden, als hij de wraak aanschouwt; hij zal zijn voeten wassen in het bloed van de goddeloze.
12 En de mens zal zeggen: Immers is er vrucht voor de rechtvaardige; immers is er een God, Die op de aarde richt.
