1 Tobias bereyt een groote maeltijt op het Pincksterfeest. 3 ende staet van de tafel op om eenen verworghden broeder te begraven. 8 het welck de geburen belachten. 10 Wort blint. 11 ende sijne huysvrouwe wint haer de kost. 13 Hy ende sijn huysvrouwe vallen in woorden over een bocxken.
1 OP het feest van Pincksteren, ’t welck is het heyligh [feest ] der seven weken, soo wiert my een goet middaghmael bereyt, ende ick was aengeseten om te eten, ende sagh veel spijse, ende seyde tot mijnen soon, Gaet henen, ende brenght mede wien ghy vinden sult van onse broederen, die gebreck heeft ende des Heeren gedenckt: ende siet, ick sal op u wachten.
2 Ende hy [weder ] komende seyde, Vader, een uyt ons geslachte, light verworght ende geworpen op de merckt.
3 Ende ick sprangh op, eer ick spijse nuttede, ende droegh hem wech in een seker huys, tot dat de sonne soude onder gegaen sijn.
4 Ende weder keerende wiesch ick my, ende at mijn broot met treurigheyt.
5 Ende ick wiert gedachtigh der Prophetie Amos, gelijck hy geseght hadde:
6 Uwe feestdagen sullen in leet dragen verandert worden, ende alle uwe vreught in treur-geschrey: ende ick weende.
7 Ende als de sonne onder gegaen was, gingh ick henen, maeckte een graf, ende begroef hem,
8 Ende de geburen belachten my, seggende, Noch en vreest dese niet gedoot te worden, om dier sake wille: hy is vluchtigh geweest, ende siet wederom begraeft hy de doode.
9 Ende dien selven nacht keerde ick weder na het begraven, ende dewijle ick onreyn was, sliep ick aen den muer van de voorplaetse, ende mijn aengesicht was ontdeckt: ende ick en wist niet datter musschen in den muer waren.
10 Ende mijne oogen op gedaen zijnde, soo scheten de musschen heeten [mest ] in mijne oogen, ende daer quamen witte schellen op mijne oogen, ende gingh tot de medicijnmeesters, maer sy en hielpen my niet, ende Achiachar onderhielt my, tot dat ick vertrocken ben naer Elymais.
11 Ende mijn huysvrouwe Anna maeckte hantwerck van wolle in de vrouwen kameren.
12 Ende sondt dat den heeren toe, ende sy gavense oock haren loon, ende gavense boven dien een bocxken.
13 Ende doe sy by my gekomen was, begon het te bleeten: ende ick seyde tot haer, Van waer komt dit bocxken, is’t niet gestolen? geeft het den [rechten ] heeren weder; want het en is ons niet geoorloft te eten het gene gestolen is. Ende sy seyde het is my voor een geschenck gegeven boven den loon: doch ick en geloofde haer niet, ende seyde dat sy het den heeren weder geven souden.
14 Ende ick wert seer ontstelt tegen haer, maer sy antwoordende seyde tot my, Waer zijn [nu ] uwe aelmoessen ende uwe gerechtigheden? siet het is alles bekent, wat by u is.
1 Tobias bereyt een groote maeltijt op het Pincksterfeest. 3 ende staet van de tafel op om eenen verworghden broeder te begraven. 8 het welck de geburen belachten. 10 Wort blint. 11 ende sijne huysvrouwe wint haer de kost. 13 Hy ende sijn huysvrouwe vallen in woorden over een bocxken.
1 OP het feest van Pincksteren, ’t welck is het heyligh [feest ] der seven weken, soo wiert my een goet middaghmael bereyt, ende ick was aengeseten om te eten, ende sagh veel spijse, ende seyde tot mijnen soon, Gaet henen, ende brenght mede wien ghy vinden sult van onse broederen, die gebreck heeft ende des Heeren gedenckt: ende siet, ick sal op u wachten.
2 Ende hy [weder ] komende seyde, Vader, een uyt ons geslachte, light verworght ende geworpen op de merckt.
3 Ende ick sprangh op, eer ick spijse nuttede, ende droegh hem wech in een seker huys, tot dat de sonne soude onder gegaen sijn.
4 Ende weder keerende wiesch ick my, ende at mijn broot met treurigheyt.
5 Ende ick wiert gedachtigh der Prophetie Amos, gelijck hy geseght hadde:
6 Uwe feestdagen sullen in leet dragen verandert worden, ende alle uwe vreught in treur-geschrey: ende ick weende.
7 Ende als de sonne onder gegaen was, gingh ick henen, maeckte een graf, ende begroef hem,
8 Ende de geburen belachten my, seggende, Noch en vreest dese niet gedoot te worden, om dier sake wille: hy is vluchtigh geweest, ende siet wederom begraeft hy de doode.
9 Ende dien selven nacht keerde ick weder na het begraven, ende dewijle ick onreyn was, sliep ick aen den muer van de voorplaetse, ende mijn aengesicht was ontdeckt: ende ick en wist niet datter musschen in den muer waren.
10 Ende mijne oogen op gedaen zijnde, soo scheten de musschen heeten [mest ] in mijne oogen, ende daer quamen witte schellen op mijne oogen, ende gingh tot de medicijnmeesters, maer sy en hielpen my niet, ende Achiachar onderhielt my, tot dat ick vertrocken ben naer Elymais.
11 Ende mijn huysvrouwe Anna maeckte hantwerck van wolle in de vrouwen kameren.
12 Ende sondt dat den heeren toe, ende sy gavense oock haren loon, ende gavense boven dien een bocxken.
13 Ende doe sy by my gekomen was, begon het te bleeten: ende ick seyde tot haer, Van waer komt dit bocxken, is’t niet gestolen? geeft het den [rechten ] heeren weder; want het en is ons niet geoorloft te eten het gene gestolen is. Ende sy seyde het is my voor een geschenck gegeven boven den loon: doch ick en geloofde haer niet, ende seyde dat sy het den heeren weder geven souden.
14 Ende ick wert seer ontstelt tegen haer, maer sy antwoordende seyde tot my, Waer zijn [nu ] uwe aelmoessen ende uwe gerechtigheden? siet het is alles bekent, wat by u is.
