David leert hier, datse gelucksaligh zijn, dien Godt de sonden vergeeft, ende diese oprechtelick belijden: het welcke hy met sijn eygen exempel ende de gewoonte aller geloovigen bevestight, waerschouwende voor hardtneckigheyt; ende vermanende tot blijdtschap over Godts goedertierenheyt.
1 EEn onderwijsinge Davids. Welgelucksaligh is hy, wiens overtredinge vergeven, wiens sonde bedeckt is.
2 Welgelucksaligh is de mensche, dien de HEERE de ongerechtigheyt niet toe en reeckent; ende in wiens geest geen bedrogh en is.
3 Doe ick sweegh, wierden mijne beenderen veroudert, in mijn brullen den gantschen dagh.
4 Want uwe hant was dagh ende nacht swaer op my, mijn sap wert verandert in somerdrooghten, Sela!
5 Mijne sonde maeckt’ick u bekent, ende mijne ongerechtigheyt en bedeckt’ick niet: Ick seyde; Ick sal belijdenisse van mijne overtredingen doen voor den HEERE; ende ghy vergaeft de ongerechtigheyt mijner sonde, Sela!
6 Hierom sal u een yeder heylige aenbidden in vindens tijt; Ia in eenen overloop van groote wateren, sullen sy hem niet aenraken.
7 Ghy zijt my eene verberginge, ghy behoedt my voor benauwtheyt; ghy omringht my met vrolicke gesangen van bevrijdinge, Sela!
8 Ick sal u onderwijsen, ende u leeren van den wegh, dien ghy gaen sult; Ick sal raet geven, mijn’ ooge sal op u zijn.
9 Weest niet gelijck een peert, gelijck een muyl-ezel, welck geen verstant en heeft, welckes muyl men breydelt met toom ende gebitt, op dattet tot u niet en genake.
10 De godtloose heeft vele smerten; maer die op den HEERE vertrouwt, dien sal de goedertierenheyt omringen.
11 Verblijdet u in den HEERE, ende verheuget u, ghy rechtveerdige, ende singet vrolick, alle ghy oprechte van herten.
David leert hier, datse gelucksaligh zijn, dien Godt de sonden vergeeft, ende diese oprechtelick belijden: het welcke hy met sijn eygen exempel ende de gewoonte aller geloovigen bevestight, waerschouwende voor hardtneckigheyt; ende vermanende tot blijdtschap over Godts goedertierenheyt.
1 EEn onderwijsinge Davids. Welgelucksaligh is hy, wiens overtredinge vergeven, wiens sonde bedeckt is.
2 Welgelucksaligh is de mensche, dien de HEERE de ongerechtigheyt niet toe en reeckent; ende in wiens geest geen bedrogh en is.
3 Doe ick sweegh, wierden mijne beenderen veroudert, in mijn brullen den gantschen dagh.
4 Want uwe hant was dagh ende nacht swaer op my, mijn sap wert verandert in somerdrooghten, Sela!
5 Mijne sonde maeckt’ick u bekent, ende mijne ongerechtigheyt en bedeckt’ick niet: Ick seyde; Ick sal belijdenisse van mijne overtredingen doen voor den HEERE; ende ghy vergaeft de ongerechtigheyt mijner sonde, Sela!
6 Hierom sal u een yeder heylige aenbidden in vindens tijt; Ia in eenen overloop van groote wateren, sullen sy hem niet aenraken.
7 Ghy zijt my eene verberginge, ghy behoedt my voor benauwtheyt; ghy omringht my met vrolicke gesangen van bevrijdinge, Sela!
8 Ick sal u onderwijsen, ende u leeren van den wegh, dien ghy gaen sult; Ick sal raet geven, mijn’ ooge sal op u zijn.
9 Weest niet gelijck een peert, gelijck een muyl-ezel, welck geen verstant en heeft, welckes muyl men breydelt met toom ende gebitt, op dattet tot u niet en genake.
10 De godtloose heeft vele smerten; maer die op den HEERE vertrouwt, dien sal de goedertierenheyt omringen.
11 Verblijdet u in den HEERE, ende verheuget u, ghy rechtveerdige, ende singet vrolick, alle ghy oprechte van herten.
