Om dat Achan van het verbannene hadde genomen, soo ontsteeckt de toorn des Heeren tegen Israël, ver s 1, et c. Iosua schickt eenigh volck na Ai, 2 daer werden ses en dertigh Israëliten geslagen, 5. Iosua ende de Oudtste van Israël zijn hier over seer verbaest geworden, ende vernederen haer voor den Heere, 6. die hem de oorsake deser nederlage openbaert, 11. Ende hy beveelt hem den man, die het verbannene goet gestolen hadde, door lotinge uyt te vinden, 14. ende hem met al het sijne te verbranden, 15. Achan wort bevonden de schuldige man te zijn, 16. Hij ende alle de sijne worden gesteenight, ende verbrant, 24.
1 MAer de kinderen Israëls overtraden door overtredinge met het verbannene: want Achan de sone Charmi, des soons Zabdi, des soons Zerah, uyt de stamme Iuda, nam van ’t verbannene: doe ontstack de toorn des HEEREN tegen de kinderen Israëls.
2 Als Iosua mannen sond van Iericho na Ai, die by Beth-aven leyt, aen ’t Oosten van Beth-el, soo sprack hy tot hen, seggende, Treckt opwaerts, ende bespiedt het lant: Die mannen nu trocken op, ende bespiedden Ai.
3 Daer na keerden sy weder na Iosua, ende seyden tot hem, Dat het gantsche volck niet op en trecke, datter ontrent twee duysent mannen, ofte ontrent drie duysent mannen optrecken, om Ai te slaen: en vermoeyt daer henen al het volck niet, want sy zijn weynige.
4 Alsoo trocken derwaerts op van den volcke ontrent drie duysent man: dewelcke vloden voor het aengesichte der mannen van Ai.
5 Ende de mannen van Ai sloegen van deselve ontrent ses ende dertigh man, ende vervolghdense [van ] voor de poorte tot Schebarim toe, ende sloegense in een afgangh: Doe versmolt het herte des volcks, ende het wert tot water.
6 Doe verscheurde Iosua sijne kleederen, ende viel op sijn aengesichte ter aerde, voor de Arke des HEEREN, tot den avont toe, hy, ende de Oudtste Israëls; ende sy wierpen stof op haer hooft.
7 Ende Iosua seyde, Ach Heere HEERE, waerom hebt ghy dit volck door de Iordane oyt doen gaen, om ons te geven in de hant der Amoriten, om ons te verderven? Och dat wy doch te vreden geweest ende gebleven waren aen gene zijde der Iordane!
8 Och Heere! wat sal ick seggen, nademael dat Israël voor het aengesichte sijner vyanden den necke gekeert heeft?
9 Als het de Canaaniten, ende alle inwoonders des lants hooren sullen, soo sullen sy ons omcingelen, ende onsen name uytroeijen van der aerde: Wat sult ghy dan uwen grooten name doen?
10 Doe seyde de HEERE tot Iosua, Staet op: waerom light ghy dus neder op u aengesichte?
11 Israël heeft gesondight, ende hebben oock mijn verbont, het welck ick haer geboden hadde, overtreden: ende oock hebben sy van het verbannene genomen, ende oock gestolen, ende oock gelogen, ende hebben het oock onder hare gereetschap geleyt.
12 Daerom en sullen de kinderen Israëls niet kunnen bestaen voor het aengesichte harer vyanden, sy sullen den necke voor het aengesichte harer vyanden keeren, want sy zijn in den ban: Ick en sal voortaen niet meer met u-lieden zijn, ’t en zy dat ghy den ban uyt het midden van u-lieden verdelget:
13 Staet op, heylight het volck, ende seght: Heylight u tegen morgen: want alsoo seyt de HEERE de Godt Israëls, Daer is een ban in het midden van u, Israël, ghy en sult niet kunnen bestaen voor ’t aengesichte uwer vyanden, tot dat ghy den ban wech doet uyt het midden van u.
14 Ghy sult dan in den morgenstont aenkomen na uwe stammen: ende het sal geschieden, de stamme welcke de HEERE geraeckt sal hebben, die sal aenkomen na de geslachten, ende welck geslachte de HEERE geraeckt sal hebben, dat sal aenkomen by huysgesinnen, ende welck huysgesin de HEERE geraeckt sal hebben, dat sal aenkomen man voor man.
15 Ende het sal geschieden, die geraeckt sal worden met den ban, die sal met den vyere verbrant worden, hy, ende al wat hy heeft: om dat hy ’t verbont des HEEREN overtreden heeft, ende om dat hy dwaesheyt in Israël gedaen heeft.
16 Doe maeckte hem Iosua des morgens vroegh op, ende dede Israël aenkomen na sijne stammen: ende de stamme Iuda wiert geraeckt.
17 Als hy het geslachte Iuda dede aenkomen, soo raeckte hy het geslachte Zarchi: Doe hy het geslachte Zarchi dede aenkomen man voor man, soo wert Zabdi geraeckt:
18 Des welcken huysgesin als hy dede aenkomen man voor man, soo wert Achan geraeckt, de sone Charmi, des soons Zabdi, des soons Zerah, uyt de stamme Iuda.
19 Doe seyde Iosua tot Achan, mijn sone, Geeft doch den HEERE, den Godt Israëls, de eere, ende doet voor hem belijdenisse: ende geeft my doch te kennen wat ghy gedaen hebt, en verberght het voor my niet.
20 Achan nu antwoordde Iosua, ende seyde: Voorwaer ick hebbe tegens den HEERE, den Godt Israëls, gesondight, ende hebbe alsoo ende alsoo gedaen.
21 Want ick sagh onder den roof een schoon cierlick Babylonisch overkleet, ende twee hondert sikelen silvers, ende eene goudene tonge, welcker gewichte was vijftigh sikelen, ende ick kreegh lust daer toe, ende ick namse: ende siet sy zijn verborgen in de aerde in het midden mijner tente, ende het silver daer onder.
22 Doe sondt Iosua boden henen, die tot de tente liepen: ende siet, het lagh verborgen in sijne tente, ende het silver daer onder.
23 Sy dan namen die dingen uyt het midden der tente, ende sy brachtense tot Iosua, ende tot alle de kinderen Israëls: ende sy storttense uyt voor het aengesichte des HEEREN.
24 Doe nam Iosua, ende gantsch Israël met hem, Achan den sone Zerah, ende het silver, ende het cierlick overkleet, ende de goudene tonge, ende sijne sonen, ende sijne dochteren, ende sijne ossen, ende sijne ezelen, ende sijn vee, ende sijne tente, ende alles wat hy hadde: ende voerdense na het dal Achor.
25 Ende Iosua seyde, Hoe hebt ghy ons beroert? de HEERE sal u beroeren te desen dage: ende gantsch Israël steenighde hem met steenen, ende sy verbranddense met vyere, ende sy overwierpense met steenen.
26 Ende sy richtten over hem eenen grooten steenhoop, zijnde tot op desen dagh: alsoo keerde sich de HEERE van de hittigheyt sijnes toorns: daerom noemde men den name dier plaetse Het dal van Achor, tot desen dagh toe.
Om dat Achan van het verbannene hadde genomen, soo ontsteeckt de toorn des Heeren tegen Israël, ver s 1, et c. Iosua schickt eenigh volck na Ai, 2 daer werden ses en dertigh Israëliten geslagen, 5. Iosua ende de Oudtste van Israël zijn hier over seer verbaest geworden, ende vernederen haer voor den Heere, 6. die hem de oorsake deser nederlage openbaert, 11. Ende hy beveelt hem den man, die het verbannene goet gestolen hadde, door lotinge uyt te vinden, 14. ende hem met al het sijne te verbranden, 15. Achan wort bevonden de schuldige man te zijn, 16. Hij ende alle de sijne worden gesteenight, ende verbrant, 24.
1 MAer de kinderen Israëls overtraden door overtredinge met het verbannene: want Achan de sone Charmi, des soons Zabdi, des soons Zerah, uyt de stamme Iuda, nam van ’t verbannene: doe ontstack de toorn des HEEREN tegen de kinderen Israëls.
2 Als Iosua mannen sond van Iericho na Ai, die by Beth-aven leyt, aen ’t Oosten van Beth-el, soo sprack hy tot hen, seggende, Treckt opwaerts, ende bespiedt het lant: Die mannen nu trocken op, ende bespiedden Ai.
3 Daer na keerden sy weder na Iosua, ende seyden tot hem, Dat het gantsche volck niet op en trecke, datter ontrent twee duysent mannen, ofte ontrent drie duysent mannen optrecken, om Ai te slaen: en vermoeyt daer henen al het volck niet, want sy zijn weynige.
4 Alsoo trocken derwaerts op van den volcke ontrent drie duysent man: dewelcke vloden voor het aengesichte der mannen van Ai.
5 Ende de mannen van Ai sloegen van deselve ontrent ses ende dertigh man, ende vervolghdense [van ] voor de poorte tot Schebarim toe, ende sloegense in een afgangh: Doe versmolt het herte des volcks, ende het wert tot water.
6 Doe verscheurde Iosua sijne kleederen, ende viel op sijn aengesichte ter aerde, voor de Arke des HEEREN, tot den avont toe, hy, ende de Oudtste Israëls; ende sy wierpen stof op haer hooft.
7 Ende Iosua seyde, Ach Heere HEERE, waerom hebt ghy dit volck door de Iordane oyt doen gaen, om ons te geven in de hant der Amoriten, om ons te verderven? Och dat wy doch te vreden geweest ende gebleven waren aen gene zijde der Iordane!
8 Och Heere! wat sal ick seggen, nademael dat Israël voor het aengesichte sijner vyanden den necke gekeert heeft?
9 Als het de Canaaniten, ende alle inwoonders des lants hooren sullen, soo sullen sy ons omcingelen, ende onsen name uytroeijen van der aerde: Wat sult ghy dan uwen grooten name doen?
10 Doe seyde de HEERE tot Iosua, Staet op: waerom light ghy dus neder op u aengesichte?
11 Israël heeft gesondight, ende hebben oock mijn verbont, het welck ick haer geboden hadde, overtreden: ende oock hebben sy van het verbannene genomen, ende oock gestolen, ende oock gelogen, ende hebben het oock onder hare gereetschap geleyt.
12 Daerom en sullen de kinderen Israëls niet kunnen bestaen voor het aengesichte harer vyanden, sy sullen den necke voor het aengesichte harer vyanden keeren, want sy zijn in den ban: Ick en sal voortaen niet meer met u-lieden zijn, ’t en zy dat ghy den ban uyt het midden van u-lieden verdelget:
13 Staet op, heylight het volck, ende seght: Heylight u tegen morgen: want alsoo seyt de HEERE de Godt Israëls, Daer is een ban in het midden van u, Israël, ghy en sult niet kunnen bestaen voor ’t aengesichte uwer vyanden, tot dat ghy den ban wech doet uyt het midden van u.
14 Ghy sult dan in den morgenstont aenkomen na uwe stammen: ende het sal geschieden, de stamme welcke de HEERE geraeckt sal hebben, die sal aenkomen na de geslachten, ende welck geslachte de HEERE geraeckt sal hebben, dat sal aenkomen by huysgesinnen, ende welck huysgesin de HEERE geraeckt sal hebben, dat sal aenkomen man voor man.
15 Ende het sal geschieden, die geraeckt sal worden met den ban, die sal met den vyere verbrant worden, hy, ende al wat hy heeft: om dat hy ’t verbont des HEEREN overtreden heeft, ende om dat hy dwaesheyt in Israël gedaen heeft.
16 Doe maeckte hem Iosua des morgens vroegh op, ende dede Israël aenkomen na sijne stammen: ende de stamme Iuda wiert geraeckt.
17 Als hy het geslachte Iuda dede aenkomen, soo raeckte hy het geslachte Zarchi: Doe hy het geslachte Zarchi dede aenkomen man voor man, soo wert Zabdi geraeckt:
18 Des welcken huysgesin als hy dede aenkomen man voor man, soo wert Achan geraeckt, de sone Charmi, des soons Zabdi, des soons Zerah, uyt de stamme Iuda.
19 Doe seyde Iosua tot Achan, mijn sone, Geeft doch den HEERE, den Godt Israëls, de eere, ende doet voor hem belijdenisse: ende geeft my doch te kennen wat ghy gedaen hebt, en verberght het voor my niet.
20 Achan nu antwoordde Iosua, ende seyde: Voorwaer ick hebbe tegens den HEERE, den Godt Israëls, gesondight, ende hebbe alsoo ende alsoo gedaen.
21 Want ick sagh onder den roof een schoon cierlick Babylonisch overkleet, ende twee hondert sikelen silvers, ende eene goudene tonge, welcker gewichte was vijftigh sikelen, ende ick kreegh lust daer toe, ende ick namse: ende siet sy zijn verborgen in de aerde in het midden mijner tente, ende het silver daer onder.
22 Doe sondt Iosua boden henen, die tot de tente liepen: ende siet, het lagh verborgen in sijne tente, ende het silver daer onder.
23 Sy dan namen die dingen uyt het midden der tente, ende sy brachtense tot Iosua, ende tot alle de kinderen Israëls: ende sy storttense uyt voor het aengesichte des HEEREN.
24 Doe nam Iosua, ende gantsch Israël met hem, Achan den sone Zerah, ende het silver, ende het cierlick overkleet, ende de goudene tonge, ende sijne sonen, ende sijne dochteren, ende sijne ossen, ende sijne ezelen, ende sijn vee, ende sijne tente, ende alles wat hy hadde: ende voerdense na het dal Achor.
25 Ende Iosua seyde, Hoe hebt ghy ons beroert? de HEERE sal u beroeren te desen dage: ende gantsch Israël steenighde hem met steenen, ende sy verbranddense met vyere, ende sy overwierpense met steenen.
26 Ende sy richtten over hem eenen grooten steenhoop, zijnde tot op desen dagh: alsoo keerde sich de HEERE van de hittigheyt sijnes toorns: daerom noemde men den name dier plaetse Het dal van Achor, tot desen dagh toe.
