1 Christus openbaert hem wederom aen sommige discipelen, daer sy vischten. 6 Zegentse met eenen seer grooten vischvangh, waer door sy hem worden kennende. 7 Petrus werpt hemselven in de zee om by hem te komen, ende de andere discipelen volgen hem met het schip. 9 Christus eet het middaghmael met haer. 15 ende vraeght Petrum tot drie mael toe, of hy hem lief hadde, ende beveelt hem sijne schapen te weyden. 18 Voorseght hem, met wat doot hy Godt verheerlicken soude. 20 Bestraft sijne vrage aengaende Ioannem. 24 Ioannes besluyt sijne Euangelische historie.
1 NA desen openbaerde Iesus hemselven wederom den discipelen aen de zee van Tiberias. Ende hy openbaerde hem aldus:
2 Daer waren te samen Simon Petrus, ende Thomas geseght Didymus, ende Nathanaël, die van Cana in Galilea was, ende de [sonen ] Zebedei, ende twee andere van sijne discipelen.
3 Simon Petrus seyde tot haer, Ick ga visschen. Sy seyden tot hem, Wy gaen oock met u. Sy gingen uyt ende traden terstont in het schip, ende in dien nacht en vingen sy niets.
4 Ende als ’t nu morgenstont geworden was, stont Iesus op den oever: doch de discipelen en wisten niet dat het Iesus was.
5 Iesus dan seyde tot haer, Kinderkens, hebt ghy niet eenige toespijse? Sy antwoordden hem, Neen.
6 Ende hy seyde tot haer, Werpt het net aen de rechter zijde van het schip, ende ghy sult vinden. Sy wierpen het dan, ende en konden het selve niet meer trecken, van wegen de menighte der visschen.
7 De discipel dan welcken Iesus lief hadde, seyde tot Petrum, Het is de Heere. Simon Petrus dan hoorende dat het de Heere was, omgordde het opperkleet, (want hy was naeckt) ende wierp hemselven in de zee.
8 Ende de andere discipelen quamen met het scheepken (want sy en waren niet verre van het lant, maer ontrent twee hondert ellen) slepende het net met de visschen.
9 Als sy dan aen ’t lant gegaen waren, sagen sy een koolvyer liggen, ende visch daer op liggen, ende broot.
10 Iesus seyde tot haer, Brenght van de visschen die ghy nu gevangen hebt.
11 Simon Petrus gingh op, ende trock het net op ’t lant, vol groote visschen, [tot ] hondert drie ende vijftigh: ende hoewel’er soo vele waren soo en scheurde het net niet.
12 Iesus seyde tot haer, Komt herwaerts, houdt het middaghmael. Ende niemant van de discipelen en durfde hem vragen, Wie zijt ghy? wetende dat het de Heere was.
13 Iesus dan quam, ende nam het broot, ende gaf het haer, ende den visch desgelijcks.
14 Dit was nu de derde mael, dat Iesus sijnen discipelen geopenbaert is, na dat hy van den dooden opgeweckt was.
15 Doe sy dan het middaghmael gehouden hadden, seyde Iesus tot Simon Petrus, Simon Iona [soon, ] hebt ghy my liever dan dese? Hy seyde tot hem, Ia, Heere, ghy weet dat ick u lief hebbe. Hy seyde tot hem, Weydt mijne lammeren.
16 Hy seyde wederom tot hem ten tweede mael, Simon Iona [soon, ] ghy my lief? Hy seyde tot hem, Ia, Heere, ghy weet dat ick u lief hebbe. Hy seyde tot hem, Hoedt mijne schapen.
17 Hy seyde tot hem ten derden mael, Simon Iona [soon, ] hebt ghy my lief? Petrus wiert bedroeft, om dat hy ten derden mael tot hem seyde, Hebt ghy my lief? ende seyde tot hem, Heere ghy weet alle dingen, ghy weet dat ick u lief hebbe. Iesus seyde tot hem, Weydt mijne schapen.
18 Voorwaer, voorwaer segge ick u, doe ghy jonger waert, gorddet ghy u selven, ende wandeldet al waer ghy wildet, maer wanneer ghy sult oudt geworden zijn, soo sult ghy uwe handen uytstrecken, ende een ander sal u gorden, ende brengen waer ghy niet en wilt.
19 Ende dit seyde hy, beteeckenende met hoedanigen doot hy Godt verheerlicken soude. Ende dit gesproken hebbende, seyde hy tot hem, Volght my.
20 Ende Petrus hem omkeerende sagh den discipel volgen, welcken Iesus lief hadde, die oock in ’t avontmael op sijne borst gevallen was, ende geseght hadde, Heere, wie is ’t die u verraden sal?
21 Als Petrus desen sagh, seyde hy tot Iesum, Heere, maer wat [sal ] dese?
22 Iesus seyde tot hem, Indien ick wil dat hy blijve tot dat ick kome, wat gaet het u aen? Volght ghy my.
23 Dit woort dan gingh uyt onder de broederen, dat dese discipel niet en soude sterven. Ende Iesus en hadde tot hem niet geseght, dat hy niet sterven en soude: maer, indien ick wil dat hy blijve tot dat ick kome, wat gaet het u aen?
24 Dese is de discipel die van dese dingen getuyght, ende dese dingen geschreven heeft: ende wy weten dat sijn getuygenisse waerachtigh is.
25 Ende daer zijn noch vele andere dingen, die Iesus gedaen heeft, welcke soose elck bysonder geschreven wierden, ick achte dat oock de werelt selve de geschrevene boecken niet en soude vatten. Amen .
Het eynde des Heyligen Euangeliums, na [de beschrijvinge] JOANNIS.1 Christus openbaert hem wederom aen sommige discipelen, daer sy vischten. 6 Zegentse met eenen seer grooten vischvangh, waer door sy hem worden kennende. 7 Petrus werpt hemselven in de zee om by hem te komen, ende de andere discipelen volgen hem met het schip. 9 Christus eet het middaghmael met haer. 15 ende vraeght Petrum tot drie mael toe, of hy hem lief hadde, ende beveelt hem sijne schapen te weyden. 18 Voorseght hem, met wat doot hy Godt verheerlicken soude. 20 Bestraft sijne vrage aengaende Ioannem. 24 Ioannes besluyt sijne Euangelische historie.
1 NA desen openbaerde Iesus hemselven wederom den discipelen aen de zee van Tiberias. Ende hy openbaerde hem aldus:
2 Daer waren te samen Simon Petrus, ende Thomas geseght Didymus, ende Nathanaël, die van Cana in Galilea was, ende de [sonen ] Zebedei, ende twee andere van sijne discipelen.
3 Simon Petrus seyde tot haer, Ick ga visschen. Sy seyden tot hem, Wy gaen oock met u. Sy gingen uyt ende traden terstont in het schip, ende in dien nacht en vingen sy niets.
4 Ende als ’t nu morgenstont geworden was, stont Iesus op den oever: doch de discipelen en wisten niet dat het Iesus was.
5 Iesus dan seyde tot haer, Kinderkens, hebt ghy niet eenige toespijse? Sy antwoordden hem, Neen.
6 Ende hy seyde tot haer, Werpt het net aen de rechter zijde van het schip, ende ghy sult vinden. Sy wierpen het dan, ende en konden het selve niet meer trecken, van wegen de menighte der visschen.
7 De discipel dan welcken Iesus lief hadde, seyde tot Petrum, Het is de Heere. Simon Petrus dan hoorende dat het de Heere was, omgordde het opperkleet, (want hy was naeckt) ende wierp hemselven in de zee.
8 Ende de andere discipelen quamen met het scheepken (want sy en waren niet verre van het lant, maer ontrent twee hondert ellen) slepende het net met de visschen.
9 Als sy dan aen ’t lant gegaen waren, sagen sy een koolvyer liggen, ende visch daer op liggen, ende broot.
10 Iesus seyde tot haer, Brenght van de visschen die ghy nu gevangen hebt.
11 Simon Petrus gingh op, ende trock het net op ’t lant, vol groote visschen, [tot ] hondert drie ende vijftigh: ende hoewel’er soo vele waren soo en scheurde het net niet.
12 Iesus seyde tot haer, Komt herwaerts, houdt het middaghmael. Ende niemant van de discipelen en durfde hem vragen, Wie zijt ghy? wetende dat het de Heere was.
13 Iesus dan quam, ende nam het broot, ende gaf het haer, ende den visch desgelijcks.
14 Dit was nu de derde mael, dat Iesus sijnen discipelen geopenbaert is, na dat hy van den dooden opgeweckt was.
15 Doe sy dan het middaghmael gehouden hadden, seyde Iesus tot Simon Petrus, Simon Iona [soon, ] hebt ghy my liever dan dese? Hy seyde tot hem, Ia, Heere, ghy weet dat ick u lief hebbe. Hy seyde tot hem, Weydt mijne lammeren.
16 Hy seyde wederom tot hem ten tweede mael, Simon Iona [soon, ] ghy my lief? Hy seyde tot hem, Ia, Heere, ghy weet dat ick u lief hebbe. Hy seyde tot hem, Hoedt mijne schapen.
17 Hy seyde tot hem ten derden mael, Simon Iona [soon, ] hebt ghy my lief? Petrus wiert bedroeft, om dat hy ten derden mael tot hem seyde, Hebt ghy my lief? ende seyde tot hem, Heere ghy weet alle dingen, ghy weet dat ick u lief hebbe. Iesus seyde tot hem, Weydt mijne schapen.
18 Voorwaer, voorwaer segge ick u, doe ghy jonger waert, gorddet ghy u selven, ende wandeldet al waer ghy wildet, maer wanneer ghy sult oudt geworden zijn, soo sult ghy uwe handen uytstrecken, ende een ander sal u gorden, ende brengen waer ghy niet en wilt.
19 Ende dit seyde hy, beteeckenende met hoedanigen doot hy Godt verheerlicken soude. Ende dit gesproken hebbende, seyde hy tot hem, Volght my.
20 Ende Petrus hem omkeerende sagh den discipel volgen, welcken Iesus lief hadde, die oock in ’t avontmael op sijne borst gevallen was, ende geseght hadde, Heere, wie is ’t die u verraden sal?
21 Als Petrus desen sagh, seyde hy tot Iesum, Heere, maer wat [sal ] dese?
22 Iesus seyde tot hem, Indien ick wil dat hy blijve tot dat ick kome, wat gaet het u aen? Volght ghy my.
23 Dit woort dan gingh uyt onder de broederen, dat dese discipel niet en soude sterven. Ende Iesus en hadde tot hem niet geseght, dat hy niet sterven en soude: maer, indien ick wil dat hy blijve tot dat ick kome, wat gaet het u aen?
24 Dese is de discipel die van dese dingen getuyght, ende dese dingen geschreven heeft: ende wy weten dat sijn getuygenisse waerachtigh is.
25 Ende daer zijn noch vele andere dingen, die Iesus gedaen heeft, welcke soose elck bysonder geschreven wierden, ick achte dat oock de werelt selve de geschrevene boecken niet en soude vatten. Amen .
Het eynde des Heyligen Euangeliums, na [de beschrijvinge] JOANNIS.
