Godt laet sijn volck opentlick vermanen tot ware bekeeringe, ende afstant van haer ydel vertrouwen op den uyterlicken Godtsdienst ende Tempel, met verwijt van het godtloos ende onbeschaemt misbruyck van dien, ver s 1, et c. dreyght haer met het exempel van Silo, 12. Verbiedt den Propheet voor het volck te bidden, om hare afgodische rasernijen, 16. verwerpt haer offeren, ende eyscht gehoorsaemheyt, in plaetse van voorgaende ende tegenwoordige ongehoorsaemheyt, 21. roept om schrick ende rouwe over de grouwelen van Topheth, in het dal des soons Hinnoms, 29.
1 HEt woort, dat tot Ieremia geschiet is, van den HEERE, seggende:
2 Staet in de poorte van des HEEREN huys, ende roept aldaer dit woort uyt: ende seght, Hooret des HEEREN woort, O gantsch Iuda, die ghy door dese poorten in gaet, om den HEERE aen te bidden.
3 Soo seyt de HEERE der heyrscharen, de Godt Israëls; Maket uwe wegen ende uwe handelingen goet: soo sal ick u-lieden doen woonen in dese plaetse.
4 En vertrouwet u niet op valsche woorden, seggende: Des HEEREN Tempel, des HEEREN Tempel, des HEEREN Tempel, zijn dese.
5 Maer indien ghy uwe wegen ende uwe handelingen waerlick sult goet maken: indien ghy waerlick sult recht doen tusschen den man ende tusschen sijnen naesten:
6 Den vreemdelingh, weese, ende weduwe niet en sult verdrucken, ende geen onschuldigh bloet in dese plaetse vergieten: ende andere goden niet en sult na wandelen, u-lieden ten quade:
7 Soo sal ick u in dese plaetse, in het lant, dat ick uwen vaderen gegeven hebbe, doen woonen van eeuwe tot eeuwe.
8 Siet ghy vertrouwet u op valsche woorden, die geen nut en doen.
9 Sult ghy steelen, dootslaen, ende overspel bedrijven, ende valschelick sweeren, ende Baal roocken, ende andere goden na wandelen, die ghy niet en kennet?
10 Ende [dan ] komen ende staen voor mijn aengesichte in dit huys, dat na mijnen name genoemt is, ende seggen, Wy zijn verlost, om alle dese grouwelen te doen?
11 Is dan dit huys, dat na mijnen name genoemt is, in uwe oogen, eene speloncke der moordenaren? siet, ick hebbe [het ] oock gesien, spreeckt de HEERE.
12 Want gaet nu henen na mijne plaetse, die te Silo was, alwaer ick mijnen name in het eerste hadde doen woonen: ende siet wat ick daer aen gedaen hebbe, van wegen de boosheyt mijns volcks Israëls.
13 Ende nu, om dat ghylieden alle dese wercken doet, spreeckt de HEERE: ende ick tot u gesproken hebbe, vroegh op zijnde, ende sprekende, maer ghy niet gehoort en hebt, ende ick u geroepen, maer ghy niet geantwoort en hebt:
14 Soo sal ick aen dit huys, dat na mijnen name genoemt is, daer op ghy vertrouwet, ende aen dese plaetse, die ick u ende uwen vaderen gegeven hebbe, doen, gelijck als ick aen Silo gedaen hebbe.
15 Ende ick sal u-lieden van mijn aengesichte wech werpen: gelijck als ick alle uwe broederen, het gantsche zaet Ephraims, wech geworpen hebbe.
16 Ghy dan, en bidt niet voor dit volck, ende en heft geen geschrey noch gebedt voor hen op, noch en loopt my niet aen: want ick en sal u niet hooren.
17 En siet ghy niet wat sy doen in de steden van Iuda, ende op de straten van Ierusalem?
18 De kinderen lesen hout op, ende de vaders steken ’t vyer aen, ende de wijven kneeden den deegh: om gebeeldde koecken te maken voor de Melecheth des hemels, ende anderen goden dranck-offeren te offeren, om my verdriet aen te doen.
19 Doen sy my verdriet aen, spreeckt de HEERE? en [doense het ] hen selven niet aen, tot beschaminge haers aengesichts?
20 Daerom seyt de Heere HEERE alsoo; Siet, mijn toorn ende mijne grimmigheyt sal uytgestort worden over dese plaetse, over de menschen, ende over de beesten, ende over ’t geboomte des velts, ende over de vrucht des aertrijcks: ende sal branden, ende niet uytgebluscht worden.
21 Soo seyt de HEERE der heyrscharen, de Godt Israëls: Doet uwe brand-offeren tot uwe slacht-offeren, ende etet vleesch.
22 Want ick en hebbe met uwe vaderen, ten dage als ickse uyt Egyptenlant uytvoerde, niet gesproken, noch hen geboden van saken des brand-offers ofte slacht-offers.
23 Maer dese sake hebbe ick hen geboden, seggende, Hooret na mijne stemme, soo sal ick u tot eenen Godt zijn, ende ghy sult my tot een volck zijn: ende wandelet in al den wegh, dien ick u gebieden sal, op dat het u wel gae.
24 Doch sy en hebben niet gehoort, noch hare oore geneyght, maer gewandelt in de raetslagen, in het goetduncken hares boosen herten: ende sy zijn achterwaerts gekeert, ende niet voorwaerts.
25 Van dien dage af, dat uwe vaders uyt Egyptenlant zijn uyt gegaen, tot op desen dagh, soo heb ick tot u gesonden alle mijne knechten, de Propheten, dagelicks vroegh op zijnde ende sendende.
26 Doch sy en hebben na my niet gehoort, noch hare oore geneyght: maer sy hebben haren necke verhardet, sy hebben het erger gemaeckt dan hare vaders.
27 Oock sult ghy alle dese woorden tot hen spreken, maer sy en sullen na u niet hooren: ghy sult wel tot hen roepen, maer sy en sullen u niet antwoorden.
28 Daerom seght tot hen; Dit is ’t volck, dat na de stemme des HEEREN sijns Godts niet en hoort, ende de tucht niet aen en neemt: de waerheyt is onder gegaen, ende uytgeroeyt van haren monde.
29 Scheert u hooft- hayr af [ô Jerusalem ,] ende werpt het wech, ende verheft eene weeklage op de hooge plaetsen: want de HEERE heeft het geslachte sijner verbolgentheyt verworpen ende verlaten.
30 Want de kinderen van Iuda hebben gedaen, dat quaet is in mijne oogen, spreeckt de HEERE: sy hebben hare verfoeyselen gestelt in ’t huys, dat na mijnen name genoemt is, om dat te verontreynigen.
31 Ende sy hebben gebouwt de hooghten van Topheth, dat in den dale des soons Hinnoms is, om hare sonen ende hare dochteren met vyer te verbranden: het welcke ick niet en hebbe geboden, nochte in mijn herte is op gekomen.
32 Daerom siet, de dagen komen, spreeckt de HEERE, dat het niet meer sal geheeten worden Topheth, nochte dal des soons Hinnoms, maer moortdal: ende sy sullense in Topheth begraven, om datter geene plaetse en sal zijn.
33 Ende de doode lichamen deses volcks sullen den gevogelte des hemels, ende den gedierte der aerde tot spijse zijn: ende niemant en salse afschricken.
34 Ende ick sal uyt de steden van Iuda, ende uyt de straten van Ierusalem doen ophouden de stemme der vrolickheyt ende de stemme der vreughde, de stemme des bruydegoms, ende de stemme der bruyt: want het lant sal tot eene verwoestinge worden.
Godt laet sijn volck opentlick vermanen tot ware bekeeringe, ende afstant van haer ydel vertrouwen op den uyterlicken Godtsdienst ende Tempel, met verwijt van het godtloos ende onbeschaemt misbruyck van dien, ver s 1, et c. dreyght haer met het exempel van Silo, 12. Verbiedt den Propheet voor het volck te bidden, om hare afgodische rasernijen, 16. verwerpt haer offeren, ende eyscht gehoorsaemheyt, in plaetse van voorgaende ende tegenwoordige ongehoorsaemheyt, 21. roept om schrick ende rouwe over de grouwelen van Topheth, in het dal des soons Hinnoms, 29.
1 HEt woort, dat tot Ieremia geschiet is, van den HEERE, seggende:
2 Staet in de poorte van des HEEREN huys, ende roept aldaer dit woort uyt: ende seght, Hooret des HEEREN woort, O gantsch Iuda, die ghy door dese poorten in gaet, om den HEERE aen te bidden.
3 Soo seyt de HEERE der heyrscharen, de Godt Israëls; Maket uwe wegen ende uwe handelingen goet: soo sal ick u-lieden doen woonen in dese plaetse.
4 En vertrouwet u niet op valsche woorden, seggende: Des HEEREN Tempel, des HEEREN Tempel, des HEEREN Tempel, zijn dese.
5 Maer indien ghy uwe wegen ende uwe handelingen waerlick sult goet maken: indien ghy waerlick sult recht doen tusschen den man ende tusschen sijnen naesten:
6 Den vreemdelingh, weese, ende weduwe niet en sult verdrucken, ende geen onschuldigh bloet in dese plaetse vergieten: ende andere goden niet en sult na wandelen, u-lieden ten quade:
7 Soo sal ick u in dese plaetse, in het lant, dat ick uwen vaderen gegeven hebbe, doen woonen van eeuwe tot eeuwe.
8 Siet ghy vertrouwet u op valsche woorden, die geen nut en doen.
9 Sult ghy steelen, dootslaen, ende overspel bedrijven, ende valschelick sweeren, ende Baal roocken, ende andere goden na wandelen, die ghy niet en kennet?
10 Ende [dan ] komen ende staen voor mijn aengesichte in dit huys, dat na mijnen name genoemt is, ende seggen, Wy zijn verlost, om alle dese grouwelen te doen?
11 Is dan dit huys, dat na mijnen name genoemt is, in uwe oogen, eene speloncke der moordenaren? siet, ick hebbe [het ] oock gesien, spreeckt de HEERE.
12 Want gaet nu henen na mijne plaetse, die te Silo was, alwaer ick mijnen name in het eerste hadde doen woonen: ende siet wat ick daer aen gedaen hebbe, van wegen de boosheyt mijns volcks Israëls.
13 Ende nu, om dat ghylieden alle dese wercken doet, spreeckt de HEERE: ende ick tot u gesproken hebbe, vroegh op zijnde, ende sprekende, maer ghy niet gehoort en hebt, ende ick u geroepen, maer ghy niet geantwoort en hebt:
14 Soo sal ick aen dit huys, dat na mijnen name genoemt is, daer op ghy vertrouwet, ende aen dese plaetse, die ick u ende uwen vaderen gegeven hebbe, doen, gelijck als ick aen Silo gedaen hebbe.
15 Ende ick sal u-lieden van mijn aengesichte wech werpen: gelijck als ick alle uwe broederen, het gantsche zaet Ephraims, wech geworpen hebbe.
16 Ghy dan, en bidt niet voor dit volck, ende en heft geen geschrey noch gebedt voor hen op, noch en loopt my niet aen: want ick en sal u niet hooren.
17 En siet ghy niet wat sy doen in de steden van Iuda, ende op de straten van Ierusalem?
18 De kinderen lesen hout op, ende de vaders steken ’t vyer aen, ende de wijven kneeden den deegh: om gebeeldde koecken te maken voor de Melecheth des hemels, ende anderen goden dranck-offeren te offeren, om my verdriet aen te doen.
19 Doen sy my verdriet aen, spreeckt de HEERE? en [doense het ] hen selven niet aen, tot beschaminge haers aengesichts?
20 Daerom seyt de Heere HEERE alsoo; Siet, mijn toorn ende mijne grimmigheyt sal uytgestort worden over dese plaetse, over de menschen, ende over de beesten, ende over ’t geboomte des velts, ende over de vrucht des aertrijcks: ende sal branden, ende niet uytgebluscht worden.
21 Soo seyt de HEERE der heyrscharen, de Godt Israëls: Doet uwe brand-offeren tot uwe slacht-offeren, ende etet vleesch.
22 Want ick en hebbe met uwe vaderen, ten dage als ickse uyt Egyptenlant uytvoerde, niet gesproken, noch hen geboden van saken des brand-offers ofte slacht-offers.
23 Maer dese sake hebbe ick hen geboden, seggende, Hooret na mijne stemme, soo sal ick u tot eenen Godt zijn, ende ghy sult my tot een volck zijn: ende wandelet in al den wegh, dien ick u gebieden sal, op dat het u wel gae.
24 Doch sy en hebben niet gehoort, noch hare oore geneyght, maer gewandelt in de raetslagen, in het goetduncken hares boosen herten: ende sy zijn achterwaerts gekeert, ende niet voorwaerts.
25 Van dien dage af, dat uwe vaders uyt Egyptenlant zijn uyt gegaen, tot op desen dagh, soo heb ick tot u gesonden alle mijne knechten, de Propheten, dagelicks vroegh op zijnde ende sendende.
26 Doch sy en hebben na my niet gehoort, noch hare oore geneyght: maer sy hebben haren necke verhardet, sy hebben het erger gemaeckt dan hare vaders.
27 Oock sult ghy alle dese woorden tot hen spreken, maer sy en sullen na u niet hooren: ghy sult wel tot hen roepen, maer sy en sullen u niet antwoorden.
28 Daerom seght tot hen; Dit is ’t volck, dat na de stemme des HEEREN sijns Godts niet en hoort, ende de tucht niet aen en neemt: de waerheyt is onder gegaen, ende uytgeroeyt van haren monde.
29 Scheert u hooft- hayr af [ô Jerusalem ,] ende werpt het wech, ende verheft eene weeklage op de hooge plaetsen: want de HEERE heeft het geslachte sijner verbolgentheyt verworpen ende verlaten.
30 Want de kinderen van Iuda hebben gedaen, dat quaet is in mijne oogen, spreeckt de HEERE: sy hebben hare verfoeyselen gestelt in ’t huys, dat na mijnen name genoemt is, om dat te verontreynigen.
31 Ende sy hebben gebouwt de hooghten van Topheth, dat in den dale des soons Hinnoms is, om hare sonen ende hare dochteren met vyer te verbranden: het welcke ick niet en hebbe geboden, nochte in mijn herte is op gekomen.
32 Daerom siet, de dagen komen, spreeckt de HEERE, dat het niet meer sal geheeten worden Topheth, nochte dal des soons Hinnoms, maer moortdal: ende sy sullense in Topheth begraven, om datter geene plaetse en sal zijn.
33 Ende de doode lichamen deses volcks sullen den gevogelte des hemels, ende den gedierte der aerde tot spijse zijn: ende niemant en salse afschricken.
34 Ende ick sal uyt de steden van Iuda, ende uyt de straten van Ierusalem doen ophouden de stemme der vrolickheyt ende de stemme der vreughde, de stemme des bruydegoms, ende de stemme der bruyt: want het lant sal tot eene verwoestinge worden.
