Wat men doen moeste, wanneer yemant in ’t velt verslagen gevonden, ende de dootslager onbekent was, ver s 1, et c. Hoe een Israëlijt handelen moeste met eene heydensche vrouwe, die in den krijgh gevangen was, als hy die begeerde te trouwen, 10. Wet, van het recht des eerstgeborenen soons geensins te bekorten, wanneer yemant twee wijven, ende by beyde sonen mochte gewonnen hebben, 15. Wet, van de straffe eenes wederspannigen soons, 18. Wet, van eenen, die aen den houte was opgehangen, 22.
1 WAnneer in ’t lant, het welcke de HEERE uwe Godt u geven sal, om dat te erven, een verslagene sal gevonden worden, liggende in het velt; niet bekent zijnde, wie hem geslagen heeft:
2 Soo sullen uwe Oudtsten, ende uwe Richters uyt gaen: ende sy sullen meten na de steden, die rontom den verslagenen zijn.
3 De stadt nu, die de naeste sal zijn aen den verslagenen; daer sullen de Oudtsten der selver stadt eene jonge koe van de runderen nemen, met dewelcke niet gearbeyt en is, die aen het jock niet getrocken en heeft.
4 Ende de Oudtsten der selver stadt sullen de jonge koe afbrengen in een rouw dal, dat niet bearbeyt nochte bezaeyt sal zijn: ende sy sullen dese jonge koe aldaer in den dale den necke door houwen.
5 Dan sullen de Priesters, de kinderen van Levi, toetreden; want de HEERE uwe Godt heeftse verkoren om hem te dienen, ende om in des HEEREN name te zegenen, ende na haren monde sal alle twist, ende alle plage afgedaen worden.
6 Ende alle Oudtsten der selver stadt, die naest aen den verslagenen zijn, sullen hare handen wasschen over dese jonge koe, die in dat dal den necke door gehouwen is.
7 Ende sy sullen betuygen ende seggen: Onse handen en hebben dit bloet niet vergoten, ende onse oogen en hebben ’t niet gesien.
8 Weest genadigh uwen volcke Israël, dat ghy, O HEERE, verlost hebt; ende en leght geen onschuldigh bloet in het midden van u volck Israël: ende dat bloet sal voor hen versoent zijn.
9 Alsoo sult ghy het onschuldigh bloet uyt het midden van u wech doen: want ghy sult doen, dat recht is in de oogen des HEEREN.
10 Wanneer ghy sult uytgetogen zijn tot den strijt tegens uwe vyanden: ende de HEERE uwe Godt salse gegeven hebben in uwe hant, dat ghy hare gevangene gevangelick wech voert:
11 Ende ghy onder de gevangene sult sien eene vrouwe, schoone van gedaente; ende ghy lust tot haer gekregen sult hebben, dat ghyse u ter vrouwe neemt:
12 Soo sult ghyse binnen in u huys brengen: ende sy sal haer hooft scheeren, ende hare nagelen besnijden.
13 Ende sy sal het kleet haerder gevangenisse van haer afleggen, ende in uwen huyse sitten, ende haren vader ende hare moeder een maent langh beweenen: ende daer na sult ghy tot haer in gaen, ende haer man zijn, ende sy sal u ter vrouwe zijn.
14 Ende het sal geschieden, indien ghy geen behagen in haer en hebt, dat ghyse sult laten gaen na hare begeerte, doch ghy sultse geensins voor gelt verkoopen: ghy en sult met haer geen gewin drijven, daerom dat ghyse vernedert hebt.
15 Wanneer een man twee vrouwen heeft, eene beminde, ende eene gehaette, ende de beminde ende de gehaette hem sonen sullen gebaert hebben; ende de eerstgeboren soon der gehaette sal zijn.
16 Soo sal ’t geschieden, ten dage als hy sijne sonen sal doen erven dat hy heeft; dat hy niet sal vermogen de eerstgeboorte te geven aen den sone der beminde, voor het aengesicht van den sone der gehaette, die de eerstgeboren is.
17 Maer den eerstgeborenen, den sone der gehaette sal hy kennen, gevende hem dobbele portie, van alles, dat by hem sal worden gevonden: want hy is ’t beginsel sijner kracht, het recht der eerstgeboorte is sijn.
18 Wanneer yemant eenen moetwilligen ende wederspannigen sone heeft, die de stemme sijns vaders, ende de stemme sijner moeder niet gehoorsaem en is: ende sy hem gekastijt sullen hebben, ende hy na hen niet hooren sal:
19 Soo sullen sijn vader ende sijne moeder hem grijpen: ende sy sullen hem uytbrengen tot de Oudtsten sijner stadt, ende tot de poorte sijner plaetse.
20 Ende sy sullen seggen tot de Oudtsten sijner stadt: Dese onse sone is afwijckende ende wederspannigh, hy en is onser stemme niet gehoorsaem: Hy is een brasser ende suyper.
21 Dan sullen alle lieden sijner stadt hem met steenen overwerpen, dat hy sterve; ende ghy sult het boose uyt het midden van u wech doen: dat het gantsch Israël hoore, ende vreese.
22 Voorts wanneer in yemanden eene sonde sal zijn, die het oordeel des doots [weerdigh is ] dat hy gedoot sal worden; ende ghy hem aen het hout sult opgehangen hebben:
23 Soo en sal sijn doode lichaem aen het hout niet overnachten, maer ghy sult het sekerlick ten selven dage begraven; want een opgehangene is Gode een vloeck: alsoo sult ghy u lant niet verontreynigen, dat u de HEERE uwe Godt ten erve geeft.
Wat men doen moeste, wanneer yemant in ’t velt verslagen gevonden, ende de dootslager onbekent was, ver s 1, et c. Hoe een Israëlijt handelen moeste met eene heydensche vrouwe, die in den krijgh gevangen was, als hy die begeerde te trouwen, 10. Wet, van het recht des eerstgeborenen soons geensins te bekorten, wanneer yemant twee wijven, ende by beyde sonen mochte gewonnen hebben, 15. Wet, van de straffe eenes wederspannigen soons, 18. Wet, van eenen, die aen den houte was opgehangen, 22.
1 WAnneer in ’t lant, het welcke de HEERE uwe Godt u geven sal, om dat te erven, een verslagene sal gevonden worden, liggende in het velt; niet bekent zijnde, wie hem geslagen heeft:
2 Soo sullen uwe Oudtsten, ende uwe Richters uyt gaen: ende sy sullen meten na de steden, die rontom den verslagenen zijn.
3 De stadt nu, die de naeste sal zijn aen den verslagenen; daer sullen de Oudtsten der selver stadt eene jonge koe van de runderen nemen, met dewelcke niet gearbeyt en is, die aen het jock niet getrocken en heeft.
4 Ende de Oudtsten der selver stadt sullen de jonge koe afbrengen in een rouw dal, dat niet bearbeyt nochte bezaeyt sal zijn: ende sy sullen dese jonge koe aldaer in den dale den necke door houwen.
5 Dan sullen de Priesters, de kinderen van Levi, toetreden; want de HEERE uwe Godt heeftse verkoren om hem te dienen, ende om in des HEEREN name te zegenen, ende na haren monde sal alle twist, ende alle plage afgedaen worden.
6 Ende alle Oudtsten der selver stadt, die naest aen den verslagenen zijn, sullen hare handen wasschen over dese jonge koe, die in dat dal den necke door gehouwen is.
7 Ende sy sullen betuygen ende seggen: Onse handen en hebben dit bloet niet vergoten, ende onse oogen en hebben ’t niet gesien.
8 Weest genadigh uwen volcke Israël, dat ghy, O HEERE, verlost hebt; ende en leght geen onschuldigh bloet in het midden van u volck Israël: ende dat bloet sal voor hen versoent zijn.
9 Alsoo sult ghy het onschuldigh bloet uyt het midden van u wech doen: want ghy sult doen, dat recht is in de oogen des HEEREN.
10 Wanneer ghy sult uytgetogen zijn tot den strijt tegens uwe vyanden: ende de HEERE uwe Godt salse gegeven hebben in uwe hant, dat ghy hare gevangene gevangelick wech voert:
11 Ende ghy onder de gevangene sult sien eene vrouwe, schoone van gedaente; ende ghy lust tot haer gekregen sult hebben, dat ghyse u ter vrouwe neemt:
12 Soo sult ghyse binnen in u huys brengen: ende sy sal haer hooft scheeren, ende hare nagelen besnijden.
13 Ende sy sal het kleet haerder gevangenisse van haer afleggen, ende in uwen huyse sitten, ende haren vader ende hare moeder een maent langh beweenen: ende daer na sult ghy tot haer in gaen, ende haer man zijn, ende sy sal u ter vrouwe zijn.
14 Ende het sal geschieden, indien ghy geen behagen in haer en hebt, dat ghyse sult laten gaen na hare begeerte, doch ghy sultse geensins voor gelt verkoopen: ghy en sult met haer geen gewin drijven, daerom dat ghyse vernedert hebt.
15 Wanneer een man twee vrouwen heeft, eene beminde, ende eene gehaette, ende de beminde ende de gehaette hem sonen sullen gebaert hebben; ende de eerstgeboren soon der gehaette sal zijn.
16 Soo sal ’t geschieden, ten dage als hy sijne sonen sal doen erven dat hy heeft; dat hy niet sal vermogen de eerstgeboorte te geven aen den sone der beminde, voor het aengesicht van den sone der gehaette, die de eerstgeboren is.
17 Maer den eerstgeborenen, den sone der gehaette sal hy kennen, gevende hem dobbele portie, van alles, dat by hem sal worden gevonden: want hy is ’t beginsel sijner kracht, het recht der eerstgeboorte is sijn.
18 Wanneer yemant eenen moetwilligen ende wederspannigen sone heeft, die de stemme sijns vaders, ende de stemme sijner moeder niet gehoorsaem en is: ende sy hem gekastijt sullen hebben, ende hy na hen niet hooren sal:
19 Soo sullen sijn vader ende sijne moeder hem grijpen: ende sy sullen hem uytbrengen tot de Oudtsten sijner stadt, ende tot de poorte sijner plaetse.
20 Ende sy sullen seggen tot de Oudtsten sijner stadt: Dese onse sone is afwijckende ende wederspannigh, hy en is onser stemme niet gehoorsaem: Hy is een brasser ende suyper.
21 Dan sullen alle lieden sijner stadt hem met steenen overwerpen, dat hy sterve; ende ghy sult het boose uyt het midden van u wech doen: dat het gantsch Israël hoore, ende vreese.
22 Voorts wanneer in yemanden eene sonde sal zijn, die het oordeel des doots [weerdigh is ] dat hy gedoot sal worden; ende ghy hem aen het hout sult opgehangen hebben:
23 Soo en sal sijn doode lichaem aen het hout niet overnachten, maer ghy sult het sekerlick ten selven dage begraven; want een opgehangene is Gode een vloeck: alsoo sult ghy u lant niet verontreynigen, dat u de HEERE uwe Godt ten erve geeft.
