Optocht van Kades Barnea, ver s 1, et c. hoe sy hen in het trecken moesten houden tegen de Edomiten, 4. Moabiten, 9. ende Ammoniten, 19. Hier tusschen wort verhaelt de langhdurigheyt deses treckens, ende het omkomen der ongehoorsamen, 14. Eyndelick hoe de Israëliten Sihon den Koningh der Amoriten hebben overwonnen, ende sijn lant ingenomen, 24.
1 DAer na keerden wy ons, ende reysden na de woestijne, den wegh van de schelfzee, gelijck de HEERE tot my gesproken hadde: ende wy togen om het geberghte Seïr vele dagen.
2 Doe sprack de HEERE tot my, seggende:
3 Ghylieden hebt dit geberghte genoegh omgetogen: keert u na ’t Noorden.
4 Ende gebiedt den volcke, seggende: Ghy sult doortrecken aen de lantpale uwer broederen, der kinderen Esaus, die in Seïr woonen: sy sullen wel voor u vreesen, maer ghy sult u seer wachten.
5 En menght u niet met hen: want ick sal u van haer lant niet geven, oock niet tot de betredinge van eene voetzole: want ick heb Esau het geberghte Seïr ter erffenisse gegeven.
6 Spijse sult ghy voor gelt van hen koopen, dat ghy etet: ende oock sult ghy water voor gelt van hen koopen, dat ghy drincket.
7 Want de HEERE uwe Godt heeft u gezegent in al het werck uwer hant; hy kent u wandelen door dese soo groote woestijne: dese veertigh jaren is de HEERE uwe Godt met u geweest, geen dingh heeft u ontbroken.
8 Als wy nu doorgetrocken waren van onse broederen, de kinderen Esaus, die in Seïr, woonden, van den wegh des vlacken veldes, van Elath, ende van Ezeon-geber: soo keerden wy ons, ende doortogen den wegh der woestijne Moabs.
9 Doe sprack de HEERE tot my; En beanghstight Moab niet, ende en menght u niet met hen in den strijt: want ick en sal u geene erffenisse van haer lant geven; dewijle ick Lots kinderen Ar ter erffenisse gegeven hebbe.
10 De Emim woonden te voren daer in: een groot, ende menighvuldigh, ende langh volck, gelijck de Enakim.
11 Dese wierden oock voor reusen gehouden als de Enakim: ende de Moabiten noemdense Emim.
12 Oock woonden de Horiten te voren in Seïr, maer de kinderen Esaus verdrevense uyt de besittinge ende verdelghdense van haer aengesichte, ende hebben in haerlieder plaetse gewoont: gelijck als Israël gedaen heeft aen het lant sijner erffenisse, het welck de HEERE hen gegeven heeft.
13 Nu, maeckt u op, ende treckt over de beke Zered: Alsoo trocken wy over de beke Zered.
14 De dagen nu, die wy gewandelt hebben van Kades Barnea tot dat wy over de beke Zered getogen zijn, waren acht en dertigh jaer: tot dat het gantsche geslachte der krijghslieden uyt het midden des heyrlegers verteert was, gelijck de HEERE hen gesworen hadde.
15 Soo was oock de hant des HEEREN tegens hen, om haer uyt het midden des heyrlegers te verslaen, tot datse verteert waren.
16 Ende ’t geschiedde, als alle de krijghslieden verteert waren, uyt het midden des heyrlegers wech stervende;
17 Dat de HEERE tot my sprack, seggende:
18 Ghy sult heden doortrecken aen Ar, de lantpale van Moab.
19 Ende ghy sult naderen tegen over de kinderen Ammons; en beanghstight die niet, ende en menght u met hen niet: want ick sal u van het lant der kinderen Ammons geene erffenisse geven, dewijle ick het Lots kinderen ter erffenisse gegeven hebbe.
20 Dit wert oock voor een lant der reusen gehouden: de reusen woonden te voren daer in, ende de Ammoniten noemdense Zamzummim.
21 Een groot ende menighvuldigh ende langh volck, als de Enakim: ende de HEERE verdelghdese voor haer aengesichte, soo dat syse uyt de besittinge verdreven, ende aen haerlieder plaetse woonden.
22 Gelijck hy aen Esaus kinderen, die in Seïr woonen, gedaen heeft: voor welcker aengesichte hy de Horiten verdelghde, ende sy verdrevense uyt de besittinge, ende hebben aen haerlieder plaetse gewoont tot op desen dagh.
23 Oock hebben de Caphtorim, die uyt Caphtor uyt togen, de Aviten, die in Hazerim tot Gaza toe woonden, verdelght ende aen haerlieder plaetse gewoont.
24 Maeckt u op, reyst henen, ende gaet over de beke Arnon; siet ick heb Sihon, den Koningh van Hesbon, den Amoriter, ende sijn lant, in uwe hant gegeven, begint te erven, ende menght u met hen in den strijt.
25 Te desen dage sal ick beginnen uwen schrick ende uwe vreese te geven over ’t aengesichte der volckeren, onder den gantschen hemel: die u geruchte sullen hooren, die sullen sitteren ende bange zijn van u aengesichte.
26 Doe sondt ick boden uyt de woestijne Kedemoth tot Sihon, den Koningh van Hesbon; met woorden van vrede, seggende:
27 Laet my door u lant doortrecken; ick sal alleenlick langhs den wegh voort trecken: ick en sal noch ter rechter noch ter slincker hant uyt wijcken.
28 Verkoopt my spijse voor gelt, dat ick ete, ende geeft my water voor gelt, dat ick drincke: alleenlick laet my op mijne voeten doortrecken.
29 Gelijck de kinderen Esaus, die in Seïr woonen, ende de Moabiten, die in Ar woonen, my gedaen hebben: tot dat ick over de Iordane kome in het lant, dat de HEERE onse Godt ons geven sal.
30 Maer Sihon, de Koningh van Hesbon, en wilde ons door hem niet laten doortrecken: want de HEERE uwe Godt verhardde sijnen geest, ende verstockte sijn herte, op dat hy hem in uwe hant gave, gelijck het is te desen dage.
31 Ende de HEERE seyde tot my; Siet ick heb begonnen Sihon ende sijn lant voor u aengesichte te geven: begint dan te erven, om sijn lant erflick te besitten.
32 Ende Sihon toogh uyt ons te gemoete, hy, ende al sijn volck, ten strijde na Iahaz.
33 Ende de HEERE onse Godt gaf hem voor ons aengesichte: ende wy sloegen hem, ende sijne sonen, ende al sijn volck.
34 Ende wy namen te dier tijt alle sijne steden in, ende wy verbanneden alle steden, mannen ende wijven ende kinderkens: wy en lieten niemant over blijven.
35 Het vee alleen roofden wy voor ons: ende den roof der steden, die wy in namen.
36 Van Aroër af, dat aen den oever der beke Arnon is, ende de stadt, die aen de beke is, oock tot Gilead toe, en was’er geene stadt, die voor ons te hooge was: de HEERE onse Godt gaf dat alles voor ons aengesichte.
37 Behalven tot het lant der kinderen Ammons en naderdet ghy niet: nochte de gantsche streke der beke Iabbok, nochte de steden van dat geberghte, noch yets dat de HEERE onse Godt ons verboden hadde.
Optocht van Kades Barnea, ver s 1, et c. hoe sy hen in het trecken moesten houden tegen de Edomiten, 4. Moabiten, 9. ende Ammoniten, 19. Hier tusschen wort verhaelt de langhdurigheyt deses treckens, ende het omkomen der ongehoorsamen, 14. Eyndelick hoe de Israëliten Sihon den Koningh der Amoriten hebben overwonnen, ende sijn lant ingenomen, 24.
1 DAer na keerden wy ons, ende reysden na de woestijne, den wegh van de schelfzee, gelijck de HEERE tot my gesproken hadde: ende wy togen om het geberghte Seïr vele dagen.
2 Doe sprack de HEERE tot my, seggende:
3 Ghylieden hebt dit geberghte genoegh omgetogen: keert u na ’t Noorden.
4 Ende gebiedt den volcke, seggende: Ghy sult doortrecken aen de lantpale uwer broederen, der kinderen Esaus, die in Seïr woonen: sy sullen wel voor u vreesen, maer ghy sult u seer wachten.
5 En menght u niet met hen: want ick sal u van haer lant niet geven, oock niet tot de betredinge van eene voetzole: want ick heb Esau het geberghte Seïr ter erffenisse gegeven.
6 Spijse sult ghy voor gelt van hen koopen, dat ghy etet: ende oock sult ghy water voor gelt van hen koopen, dat ghy drincket.
7 Want de HEERE uwe Godt heeft u gezegent in al het werck uwer hant; hy kent u wandelen door dese soo groote woestijne: dese veertigh jaren is de HEERE uwe Godt met u geweest, geen dingh heeft u ontbroken.
8 Als wy nu doorgetrocken waren van onse broederen, de kinderen Esaus, die in Seïr, woonden, van den wegh des vlacken veldes, van Elath, ende van Ezeon-geber: soo keerden wy ons, ende doortogen den wegh der woestijne Moabs.
9 Doe sprack de HEERE tot my; En beanghstight Moab niet, ende en menght u niet met hen in den strijt: want ick en sal u geene erffenisse van haer lant geven; dewijle ick Lots kinderen Ar ter erffenisse gegeven hebbe.
10 De Emim woonden te voren daer in: een groot, ende menighvuldigh, ende langh volck, gelijck de Enakim.
11 Dese wierden oock voor reusen gehouden als de Enakim: ende de Moabiten noemdense Emim.
12 Oock woonden de Horiten te voren in Seïr, maer de kinderen Esaus verdrevense uyt de besittinge ende verdelghdense van haer aengesichte, ende hebben in haerlieder plaetse gewoont: gelijck als Israël gedaen heeft aen het lant sijner erffenisse, het welck de HEERE hen gegeven heeft.
13 Nu, maeckt u op, ende treckt over de beke Zered: Alsoo trocken wy over de beke Zered.
14 De dagen nu, die wy gewandelt hebben van Kades Barnea tot dat wy over de beke Zered getogen zijn, waren acht en dertigh jaer: tot dat het gantsche geslachte der krijghslieden uyt het midden des heyrlegers verteert was, gelijck de HEERE hen gesworen hadde.
15 Soo was oock de hant des HEEREN tegens hen, om haer uyt het midden des heyrlegers te verslaen, tot datse verteert waren.
16 Ende ’t geschiedde, als alle de krijghslieden verteert waren, uyt het midden des heyrlegers wech stervende;
17 Dat de HEERE tot my sprack, seggende:
18 Ghy sult heden doortrecken aen Ar, de lantpale van Moab.
19 Ende ghy sult naderen tegen over de kinderen Ammons; en beanghstight die niet, ende en menght u met hen niet: want ick sal u van het lant der kinderen Ammons geene erffenisse geven, dewijle ick het Lots kinderen ter erffenisse gegeven hebbe.
20 Dit wert oock voor een lant der reusen gehouden: de reusen woonden te voren daer in, ende de Ammoniten noemdense Zamzummim.
21 Een groot ende menighvuldigh ende langh volck, als de Enakim: ende de HEERE verdelghdese voor haer aengesichte, soo dat syse uyt de besittinge verdreven, ende aen haerlieder plaetse woonden.
22 Gelijck hy aen Esaus kinderen, die in Seïr woonen, gedaen heeft: voor welcker aengesichte hy de Horiten verdelghde, ende sy verdrevense uyt de besittinge, ende hebben aen haerlieder plaetse gewoont tot op desen dagh.
23 Oock hebben de Caphtorim, die uyt Caphtor uyt togen, de Aviten, die in Hazerim tot Gaza toe woonden, verdelght ende aen haerlieder plaetse gewoont.
24 Maeckt u op, reyst henen, ende gaet over de beke Arnon; siet ick heb Sihon, den Koningh van Hesbon, den Amoriter, ende sijn lant, in uwe hant gegeven, begint te erven, ende menght u met hen in den strijt.
25 Te desen dage sal ick beginnen uwen schrick ende uwe vreese te geven over ’t aengesichte der volckeren, onder den gantschen hemel: die u geruchte sullen hooren, die sullen sitteren ende bange zijn van u aengesichte.
26 Doe sondt ick boden uyt de woestijne Kedemoth tot Sihon, den Koningh van Hesbon; met woorden van vrede, seggende:
27 Laet my door u lant doortrecken; ick sal alleenlick langhs den wegh voort trecken: ick en sal noch ter rechter noch ter slincker hant uyt wijcken.
28 Verkoopt my spijse voor gelt, dat ick ete, ende geeft my water voor gelt, dat ick drincke: alleenlick laet my op mijne voeten doortrecken.
29 Gelijck de kinderen Esaus, die in Seïr woonen, ende de Moabiten, die in Ar woonen, my gedaen hebben: tot dat ick over de Iordane kome in het lant, dat de HEERE onse Godt ons geven sal.
30 Maer Sihon, de Koningh van Hesbon, en wilde ons door hem niet laten doortrecken: want de HEERE uwe Godt verhardde sijnen geest, ende verstockte sijn herte, op dat hy hem in uwe hant gave, gelijck het is te desen dage.
31 Ende de HEERE seyde tot my; Siet ick heb begonnen Sihon ende sijn lant voor u aengesichte te geven: begint dan te erven, om sijn lant erflick te besitten.
32 Ende Sihon toogh uyt ons te gemoete, hy, ende al sijn volck, ten strijde na Iahaz.
33 Ende de HEERE onse Godt gaf hem voor ons aengesichte: ende wy sloegen hem, ende sijne sonen, ende al sijn volck.
34 Ende wy namen te dier tijt alle sijne steden in, ende wy verbanneden alle steden, mannen ende wijven ende kinderkens: wy en lieten niemant over blijven.
35 Het vee alleen roofden wy voor ons: ende den roof der steden, die wy in namen.
36 Van Aroër af, dat aen den oever der beke Arnon is, ende de stadt, die aen de beke is, oock tot Gilead toe, en was’er geene stadt, die voor ons te hooge was: de HEERE onse Godt gaf dat alles voor ons aengesichte.
37 Behalven tot het lant der kinderen Ammons en naderdet ghy niet: nochte de gantsche streke der beke Iabbok, nochte de steden van dat geberghte, noch yets dat de HEERE onse Godt ons verboden hadde.
