1 Christus sendt sijne Apostelen uyt om te prediken, ende onderrichtse hoe sy haer op den wegh souden dragen. 7 Herodes van Christo gehoort hebbende, begeert hem te sien. 10 D’Apostelen keeren weder. 11 Christus spijsight ontrent de vijf duysent mannen met vijf brooden ende twee visschen. 18 Verscheyden gevoelen des volcks van sijnen persoon. 22 Voorseght sijnen doot ende opstandinge, 23 ende vermaent tot volstandige belijdenisse sijns woorts. 28 Wort voor drie van sijne Apostelen op den bergh verheerlickt in tegenwoordigheyt van Moses ende Elias. 37 Werpt eenen wreeden onreynen geest uyt. 46 Leert wie onder sijne discipelen de grootste sal zijn. 49 Verbiedt dien te beletten, die in sijnen name duyvelen uytwierp. 51 Reysende na Ierusalem weygeren hem de Samaritanen herberge, ’t welck d’Apostelen willende wreken, van hem daer over bestraft worden. 57 Drie begeeren Christum te volgen, ende krijgen elck haer bysondere antwoorde.
1 ENde sijne twaelf discipelen t’samen geroepen hebbende, gaf hy haer kracht ende macht over alle de duyvelen, ende om sieckten te genesen.
2 Ende sond’se henen om te prediken het Koninckrijcke Godts, ende de krancke gesont te maken.
3 Ende hy seyde tot haer, En neemt niets mede tot den wegh, noch staven, noch male, noch broot, noch gelt: noch yemant van u en sal twee rocken hebben.
4 Ende in wat huys ghy oock sult ingaen, blijvet aldaer, ende gaet van daer uyt.
5 Ende soo wie u niet en sullen ontfangen, uytgaende van die stadt, schuddet oock het stof af van uwe voeten, tot een getuygenisse tegen haer.
6 Ende sy uytgaende doorgingen alle de vlecken, verkondigende het Euangelium, ende genesende [de siecken ] over al.
7 Ende Herodes de Viervorst hoorde alle de dingen die van hem geschiedden: ende was twijfelmoedigh, om dat van sommige geseght wiert, dat Ioannes van den dooden was opgestaen.
8 Ende van sommige, dat Elias verschenen was: ende [van ] andere, dat een Propheet van den ouden was opgestaen.
9 Ende Herodes seyde, Ioannem hebbe ick onthooft: wie is nu dese, van welcke ick sulcke dingen hoore? Ende hy socht hem te sien.
10 Ende de Apostelen weder gekeert zijnde verhaelden hem al wat sy gedaen hadden. Ende hy namse mede ende vertrock alleen in een woeste plaetse der stadt genaemt Bethsaida.
11 Ende de scharen [dat ] verstaende, volghden hem: ende hy ontfinghse, ende sprack tot haer van het Koninckrijcke Godts: ende die genesinge van noode hadden, maeckte hy gesont.
12 Ende de dagh begon te dalen: ende de twaelve tot hem komende seyden tot hem, Laet de schare van u, op dat sy henen gaende in de omliggende vlecken ende in de dorpen herberge nemen mogen, ende spijse vinden: want wy zijn hier in een woeste plaetse.
13 Maer hy seyde tot haer, Geeft ghy haer te eten. Ende sy seyden, Wy en hebben niet meer als vijf brooden, ende twee visschen, ’t en zy dan dat wy henen gaen, ende spijse koopen voor al dit volck:
14 Want daer waren ontrent vijf duysent mannen. Doch hy seyde tot sijne discipelen, Doet haer neder sitten by saten, elcke van vijftigh.
15 Ende sy deden alsoo, ende dedense alle neder sitten.
16 Ende hy de vijf brooden ende de twee visschen genomen hebbende, sagh op na den hemel, ende zegende die, ende brackse, ende gafse den discipelen, om de schare voor te leggen.
17 Ende sy aten ende wierden alle verzadight: ende daer wiert opgenomen het gene haer van de brocken over geschoten was, twaelf korven.
18 Ende het geschiedde, als hy alleen was biddende, dat de discipelen met hem waren, ende hy vraeghde haer, seggende, Wie seggen de scharen dat ick ben?
19 Ende sy antwoordende seyden, Ioannes de Dooper: ende andere Elias: ende andere, dat eenigh Propheet van den ouden opgestaen is.
20 Ende hy seyde tot haer, Maer ghylieden wie seght ghy dat ick ben? Ende Petrus antwoordende seyde, de Christus Godts.
21 Ende hy geboodt haer scherpelick ende beval, dat sy dit niemant seggen en souden:
22 Seggende, de Sone des menschen moet vele lijden, ende verworpen worden van de Ouderlingen, ende Overpriesters, ende Schriftgeleerde, ende gedoot: ende ten derden dage opgeweckt worden.
23 Ende hy seyde tot allen, Soo yemant achter my wil komen, die verloochene hemselven, ende neme sijn kruys dagelicks op, ende volge my.
24 Want soo wie sijn leven behouden wil, die sal het verliesen: maer soo wie sijn leven verliesen sal, om mijnent wille, die sal het behouden.
25 Want wat baet het een mensche, die de geheele werelt soude winnen, ende hem selven verliesen, ofte schade [sijns selfs ] lijden?
26 Want soo wie hem mijns ende mijner woorden sal geschaemt hebben, diens sal de Sone des menschen hem schamen, wanneer hy komen sal in sijne heerlickheyt, ende [in de heerlickheyt ] des Vaders, ende der heylige Engelen.
27 Ende ick segge u waerlick, daer zijn sommige der gene die hier staen, die den doot niet en sullen smaken, tot dat sy het Koninckrijcke Godts sullen gesien hebben.
28 Ende het geschiedde ontrent acht dagen na dese woorden, dat hy mede nam Petrum ende Ioannem, ende Iacobum, ende klam op den bergh om te bidden.
29 Ende als hy badt, wiert de gedaente sijns aengesichts verandert, ende sijne kleedinge wit [ende ] seer blinckende.
30 Ende siet, twee mannen spraken met hem, welcke waren Moses ende Elias.
31 Dewelcke gesien zijnde in heerlickheyt, seyden sijnen uytgangh, dien hy soude volbrengen te Ierusalem.
32 Petrus nu, ende die met hem [waren, ] waren met slaep beswaert, ende ontwaeckt zijnde, sagen sy sijne heerlickheyt, ende de twee mannen die by hem stonden.
33 Ende het geschiedde als sy van hem afscheydden, soo seyde Petrus tot Iesum, Meester, het is goet dat wy hier zijn: ende laet ons drie tabernakelen maken, voor u eenen, ende voor Moses eenen, ende voor Elias eenen: niet wetende wat hy seyde.
34 Als hy nu dit seyde, quam een wolcke, ende overschaduwde haer: ende sy wierden bevreest, als die in de wolcke ingingen.
35 Ende daer geschiedde een stemme uyt de wolcke, seggende, Dese is mijn geliefde Sone, hoort hem.
36 Ende als de stemme geschiedde, soo wiert Iesus alleen gevonden: ende sy swegen stil, ende en verhaelden in die dagen niemant yet van het gene sy gesien hadden.
37 Ende het geschiedde des daeghs daer aen, als sy van den bergh af quamen, dat hem een groote schare in ’t gemoet quam.
38 Ende siet een man van de schare riep uyt, seggende, Meester, ick bidde u, siet doch mijnen soon aen, want hy is my een eenigh geboren.
39 Ende siet een geest neemt hem, ende van stonden aen roept hy, ende hy scheurt hem dat hy schuymt, ende en wijckt nauwelicks van hem, ende verplettert hem.
40 Ende ick hebbe uwe discipelen gebeden, dat sy hem souden uytwerpen, ende sy en hebben niet gekonnen.
41 Ende Iesus antwoordende seyde, O ongeloovigh ende verkeert geslachte, hoe lange sal ick noch by u-lieden zijn, ende u-lieden verdragen? Brenght uwen sone hier.
42 Ende noch, als hy [na hem ] toequam, scheurde hem de duyvel, ende verscheurde [hem: ] maer Iesus bestrafte den onreynen geest, ende maeckte het kint gesont, ende gaf hem sijnen vader weder.
43 Ende sy wierden alle verslagen over de grootdadigheyt Godts. Ende als sy alle haer verwonderden over alle de dingen, die Iesus gedaen hadde, seyde hy tot sijne discipelen,
44 Legget ghy dese woorden in uwe ooren: Want de Sone des menschen sal overgelevert worden in der menschen handen.
45 Maer sy en verstonden dit woort niet, ende het was voor haer verborgen, alsoo dat sy het niet en begrepen: ende sy vreesden, van dat woort hem te vragen.
46 Ende daer rees een overlegginge onder haer, namelick wie van haer de meeste ware.
47 Maer Iesus siende de overlegginge harer herten, nam een kindeken, ende stelde dat by hem:
48 Ende seyde tot haer, Soo wie dit kindeken ontfangen sal in mijnen name, die ontfanght my: ende soo wie my ontfangen sal, die ontfanght hem die my gesonden heeft. Want die de minste onder u allen is, die sal groot zijn.
49 Ende Ioannes antwoordde ende seyde, Meester, wy hebben eenen gesien, die in uwen name de duyvelen uytwierp, ende wy hebben ’t hem verboden, om dat hy [u ] met ons niet en volght.
50 Ende Iesus seyde tot hem, En verbiet het niet. Want wie tegen ons niet en is, die is voor ons.
51 Ende het geschiedde, als de dagen sijner opneminge vervult wierden, soo richtede hy sijn aengesicht, om na Ierusalem te reysen.
52 Ende hy sondt boden uyt voor sijn aengesicht, ende sy henen gereyst zijnde, quamen in een vleck der Samaritanen, om voor hem [herberge ] te bereyden.
53 Ende sy en ontfingen hem niet, om dat sijn aengesicht was [als ] reysende na Ierusalem.
54 Als nu sijne discipelen Iacobus ende Ioannes [dat ] sagen, seyden sy, Heere wilt ghy dat wy seggen, dat vyer van den hemel neder dale, ende dese verslinde, gelijck oock Elias gedaen heeft.
55 Maer hem omkeerende bestrafte hyse, ende seyde, Ghy en weet niet van hoedanigen geest ghy zijt.
56 Want de Sone des menschen en is niet gekomen om der menschen zielen te verderven, maer om te behouden. Ende sy gingen na een ander vleck.
57 Ende het geschiedde op den wegh als sy reysden, dat een tot hem seyde, Heere ick sal u volgen, waer ghy oock henen gaet.
58 Ende Iesus seyde tot hem, De vossen hebben holen, ende de vogelen des hemels nesten: maer de Sone des menschen en heeft niet, waer hy het hooft neder legge.
59 Ende hy seyde tot eenen anderen, Volght my. Doch hy seyde, Heere laet my toe, dat ick henen ga, ende eerst mijnen vader begrave.
60 Maer Iesus seyde tot hem, Laet de doode hare dooden begraven: doch ghy, gaet henen ende verkondight het Koninckrijcke Godts.
61 Ende oock een ander seyde, Heere ick sal u volgen: maer laet my eerst toe, dat ick afscheyt neme, van de gene die in mijn huys zijn.
62 Ende Iesus seyde tot hem, Niemant die sijne hant aen den ploegh slaet ende siet na het gene achter is, en is bequaem tot het Koninckrijcke Godts.
De uitzending van de twaalf
1 Hij riep Zijn twaalf discipelen bijeen en gaf aan hen kracht en macht over alle demonen, en om ziekten te genezen,
2 en Hij zond hen op weg om het Koninkrijk van God te prediken en de zieken te genezen.
3 En Hij zei tegen hen: Neem niets mee voor onderweg: geen staf, geen reiszak, geen brood, geen geld. Ook mag niemand van u twee stel onderkleren bij zich hebben.
4 En welk huis u ook zult binnengaan, blijf daar en vertrek van daaruit.
5 En als ze u niet zullen ontvangen, vertrek dan uit die stad en schud ook het stof af van uw voeten, tot een getuigenis tegen hen.
6 Zij vertrokken en reisden door alle dorpen, en zij verkondigden het Evangelie en genazen overal de zieken .
Herodes wil Jezus zien
7 Herodes, de viervorst, hoorde al de dingen die door Hem gebeurden. En hij verkeerde in onzekerheid, omdat door sommigen gezegd werd dat Johannes uit de doden was opgewekt,
8 en door anderen dat Elia verschenen was, en door weer anderen dat een van de oude profeten opgestaan was.
9 En Herodes zei: Johannes heb ik onthoofd. Wie is Deze dan over Wie ik zulke dingen hoor? En hij probeerde Hem te zien te krijgen .
De eerste wonderbare spijziging
10 En toen de apostelen teruggekeerd waren, vertelden zij Hem alles wat zij gedaan hadden. Hij nam hen mee en vertrok, alleen met hen, naar een eenzame plaats bij een stad die Bethsaïda heette.
11 Toen de menigte dat merkte, volgden zij Hem. Hij ontving hen en sprak tot hen over het Koninkrijk van God; en hen die genezing nodig hadden, maakte Hij gezond.
12 De dag begon te dalen. De twaalf kwamen naar Hem toe en zeiden tegen Hem: Stuur de menigte weg, opdat zij naar de omliggende dorpen en gehuchten gaan om onderdak en voedsel te vinden, want wij zijn hier op een eenzame plaats.
13 Maar Hij zei tegen hen: Geeft u hun te eten. Zij zeiden: Wij hebben niet meer dan vijf broden en twee vissen, of wij zouden voor al dit volk voedsel moeten gaan kopen.
14 Er waren namelijk ongeveer vijfduizend mannen. Maar Hij zei tegen Zijn discipelen: Laat hen gaan zitten in groepen, elk van vijftig.
15 En zij deden dat en lieten allen plaatsnemen.
16 En nadat Hij de vijf broden en de twee vissen genomen had, keek Hij op naar de hemel, en Hij zegende ze, brak ze en gaf ze aan de discipelen om aan de menigte voor te zetten.
17 En zij aten en werden allen verzadigd. Wat zij overhadden van de stukken brood , werd opgeraapt: twaalf manden.
De belijdenis van Petrus
18 En het gebeurde, toen Hij in persoonlijk gebed was, dat de discipelen in Zijn nabijheid waren. En Hij vroeg hun: Wie zeggen de menigten dat Ik ben?
19 Zij antwoordden en zeiden: Johannes de Doper, en anderen: Elia, en weer anderen dat een van de oude profeten opgestaan is.
20 Hij zei tegen hen: Maar u, wie zegt u dat Ik ben? Petrus antwoordde en zei: De Christus van God.
Eerste aankondiging van het lijden
21 En Hij sprak hen streng toe en beval dat zij dit tegen niemand zeggen zouden.
22 Hij zei: De Zoon des mensen moet veel lijden en verworpen worden door de oudsten, overpriesters en schriftgeleerden, en Hij moet gedood en op de derde dag opgewekt worden.
Aansporing tot zelfverloochening
23 Hij zei tegen allen: Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis dagelijks opnemen en Mij volgen.
24 Want wie zijn leven wil behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven verliezen zal omwille van Mij, die zal het behouden.
25 Want wat baat het een mens heel de wereld te winnen en zichzelf te verliezen of zelf schade te lijden?
26 Want wie zich voor Mij en Mijn woorden geschaamd zal hebben, voor hem zal de Zoon des mensen Zich schamen, wanneer Hij zal komen in Zijn heerlijkheid en in die van de Vader en in die van de heilige engelen.
27 En Ik zeg u in waarheid: Er zijn sommigen van hen die hier staan, die de dood niet zullen proeven, voordat zij het Koninkrijk van God gezien hebben.
De verheerlijking op de berg
28 Het gebeurde ongeveer acht dagen na deze woorden dat Hij Petrus en Johannes en Jakobus meenam en de berg opklom om te bidden.
29 En het gebeurde terwijl Hij bad, dat de aanblik van Zijn gezicht veranderd werd en Zijn kleding blinkend wit werd.
30 En zie, twee mannen spraken met Hem; het waren Mozes en Elia.
31 Zij verschenen in heerlijkheid en spraken over Zijn heengaan, dat Hij zou volbrengen in Jeruzalem.
32 Petrus en zij die bij hem waren , waren bevangen door slaap. Toen ze wakker geworden waren, zagen zij Zijn heerlijkheid en de twee mannen die bij Hem stonden.
33 En het gebeurde, toen zij bij Hem vandaan zouden gaan, dat Petrus tegen Jezus zei: Meester, het is goed dat wij hier zijn. Laten wij drie tenten maken, voor U een, voor Mozes een en voor Elia een; hij wist echter niet wat hij zei.
34 Terwijl hij dit zei, kwam er een wolk, en die overschaduwde hen. Zij werden bevreesd toen zij de wolk ingingen.
35 En er kwam een stem uit de wolk, die zei: Dit is Mijn geliefde Zoon, luister naar Hem!
36 En toen de stem geklonken had, bevond Jezus Zich daar alleen. En zij zwegen en vertelden in die dagen niemand iets van wat zij gezien hadden.
De maanzieke jongen
37 Het gebeurde de volgende dag, toen zij van de berg afdaalden, dat een grote menigte Hem tegemoet kwam.
38 En zie, een man uit de menigte riep: Meester, ik bid U, kijk toch naar mijn zoon, want hij is mijn enig kind.
39 En zie, een geest grijpt hem en meteen schreeuwt hij; en hij doet hem zo stuiptrekken dat hij schuim op zijn mond krijgt; hij gaat nauwelijks bij hem vandaan en mishandelt hem.
40 En ik heb Uw discipelen gevraagd hem uit te drijven, maar zij konden het niet.
41 Jezus antwoordde en zei: O ongelovig en ontaard geslacht, hoelang zal Ik nog bij u zijn en u verdragen? Breng uw zoon hier.
42 Terwijl hij naar Hem toe ging, wierp de demon hem tegen de grond en deed hem stuiptrekken. Maar Jezus bestrafte de onreine geest, genas het kind en gaf het aan zijn vader terug.
Tweede aankondiging van het lijden
43 Zij allen stonden versteld van de grootheid van God. Toen zij zich allen verwonderden over alle dingen die Hij deed, zei Jezus tegen Zijn discipelen:
44 Laat deze woorden tot uw oren doordringen, want de Zoon des mensen zal overgeleverd worden in de handen van mensen.
45 Maar zij begrepen dat woord niet en het bleef voor hen verborgen, zodat het niet tot hen doordrong. En zij vreesden Hem een vraag te stellen over dat woord.
Waarschuwing tegen eerzucht
46 Er ontstond een meningsverschil onder hen over de vraag wie van hen de belangrijkste was.
47 Maar toen Jezus de overweging van hun hart zag, nam Hij een kind en zette dat bij Zich.
48 En Hij zei tegen hen: Wie dit kind ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, ontvangt Hem Die Mij gezonden heeft. Want wie de minste onder u allen is, die zal belangrijk zijn.
49 Johannes antwoordde en zei: Meester, wij hebben iemand gezien die in Uw Naam demonen uitdreef, en wij hebben het hem verboden, omdat hij U niet samen met ons volgt.
50 En Jezus zei tegen hem: Verbied het niet, want wie niet tegen ons is, die is voor ons.
Jezus door Samaritanen verworpen
51 Het geschiedde, toen de dagen van Zijn opneming vervuld werden, dat Hij Zijn aangezicht naar Jeruzalem keerde om daarheen te reizen.
52 En Hij stuurde boden voor Zijn aangezicht uit. Op hun reis kwamen zij in een dorp van de Samaritanen om voor Hem voorbereidingen te treffen.
53 Maar zij ontvingen Hem niet, omdat Hij op reis was naar Jeruzalem, waarheen Zijn aangezicht gericht was .
54 Toen de discipelen Jakobus en Johannes dat zagen, zeiden zij: Heere, wilt U dat wij zeggen dat er vuur van de hemel moet neerdalen en hen verteren, zoals ook Elia gedaan heeft?
55 Maar Hij keerde Zich om, bestrafte hen en zei: U beseft niet wat voor Geest u hebt,
56 want de Zoon des mensen is niet gekomen om zielen van mensen te gronde te richten, maar om ze te behouden. En zij gingen naar een ander dorp.
Het volgen van Jezus
57 Het gebeurde, toen zij onderweg waren, dat iemand tegen Hem zei: Heere, ik zal U volgen waar U ook heen gaat.
58 Maar Jezus zei tegen hem: De vossen hebben holen, en de vogels in de lucht nesten, maar de Zoon des mensen heeft niets waarop Hij het hoofd kan neerleggen.
59 Tegen een ander zei Hij: Volg Mij. Maar die zei: Heere, sta mij toe dat ik wegga om eerst mijn vader te begraven.
60 Maar Jezus zei tegen hem: Laat de doden hun doden begraven, maar u, ga heen en verkondig het Koninkrijk van God.
61 Weer een ander zei: Heere, ik zal U volgen, maar sta mij eerst toe dat ik afscheid neem van hen die in mijn huis zijn.
62 Jezus zei tegen hem: Niemand die zijn hand aan de ploeg slaat en kijkt naar wat achter hem ligt, is geschikt voor het Koninkrijk van God.
