De kinderen Israëls versamelen eendrachtelick te Mizpa, ende nemen kennisse van ’t feyt aen des Leviten bywijf begaen, 1, et c. stellen op alles order, ende senden mannen aen den stam Benjamins, om de autheuren van dit feyt te mogen hebben ende straffen, maer krijgen geen gehoor, 8. dies sy op Godts antwoort tegens hen optrecken, ende worden twee mael geslagen, 18. Daer na, verootmoedight zijnde, ende klaerder bescheyt door den Hoogenpriester Pinehas van Godt bekomen hebbende, trecken noch eens op, ende slaen die van Benjamin alsoo, dat sy den gantschen stam, vrouwen ende mannen, uytroeijen, ende alle steden verbranden, blijvende alleen over, ses hondert man, die ontvloden, 26.
1 DOe togen alle kinderen Israëls uyt, ende de vergaderinge versamelde haer, als een eenigh man: van Dan af, tot aen Berseba toe, oock het lant Gileads; tot den HEERE te Mizpa.
2 Ende [uyt ] de hoecken des gantschen volcks stelden sich alle de stammen Israëls in de vergaderinge van Godts volck; vier hondert duysent man te voete, die ’t sweert uyttrocken.
3 (De kinderen Benjamins nu hoorden, dat de kinderen Israëls opgetogen waren na Mizpa) ende de kinderen Israëls seyden; Spreeckt, hoe is dit quaet geschiet?
4 Doe antwoordde de Levitische man, de man van de vrouwe, die gedoot was, ende seyde: Ick quam met mijn bywijf tot Gibea, dewelcke Benjamins is, om te vernachten.
5 Ende de burgers van Gibea maeckten sich tegen my op, ende omringhden tegen my het huys by nachte: sy dachten my te dooden, ende mijn bywijf hebben sy geschendt, dat sy gestorven is.
6 Doe greep ick mijn bywijf, ende deyldese, ende sondtse int het gantsche lant der erffenisse Israëls: om dat sy een schendelicke daet ende dwaesheyt in Israël gedaen hadden.
7 Siet, ghy alle zijt kinderen Israëls, geeft hier voor u-lieden woort ende raet.
8 Doe maeckte sich al het volck op, als een eenigh man, seggende: Wy en sullen niet gaen, een yeder na sijne tente, nochte wijcken, een yeder na sijn huys:
9 Maer nu, dit is de sake, die wy aen Gibea sullen doen: Tegen haer by het lot.
10 Ende wy sullen tien mannen nemen van hondert, van alle stammen Israëls, ende hondert van duysent, ende duysent van tien duysent, om teerkost te nemen voor het volck, op dat sy komende te Geba Benjamins, [haer ] doen na alle de dwaesheyt, die sy in Israël gedaen heeft.
11 Alsoo werden alle mannen Israëls versamelt tot dese stadt, verbonden als een eenigh man.
12 Ende de stammen Israëls sonden mannen door den gantschen stam van Benjamin, seggende: Wat voor een quaet is dit, dat onder u-lieden geschiet is?
13 Soo geeft nu die mannen, die kinderen Belials, die te Gibea zijn, dat wyse dooden, ende het quaet uyt Israël wech doen: doch de [kinderen ] Benjamins en wilden niet hooren na de stemme harer broederen, der kinderen Israëls.
14 Maer de kinderen Benjamins versamelden sich uyt de steden na Gibea: om uyt te trecken ten strijde tegen de kinderen Israëls.
15 Ende de kinderen Benjamins werden te dien dage getelt uyt de steden, ses ende twintigh duysent mannen, die het sweert uyttrocken, behalven dat de inwoonders van Gibea getelt werden, seven hondert uytgelesene mannen.
16 Onder al dit volck waren seven hondert uytgelesene mannen, welcke slinghs waren: dese alle slingerden met eenen steen op een hayr, dat het hen niet en miste.
17 Ende de mannen Israëls werden getelt, behalven Benjamin, vier hondert duysent mannen, die het sweert uyttrocken: dese alle waren mannen van oorloge.
18 Ende de kinderen Israëls maeckten sich op; ende togen opwaerts ten huyse Godes, ende vraeghden Godt, ende seyden; Wie sal onder ons voor eerst optrecken ten strijde tegen de kinderen Benjamins? Ende de HEERE seyde; Iuda voor eerst.
19 Alsoo maeckten sich de kinderen Israëls in den morgenstont op, ende legerden sich tegen Gibea.
20 Ende de mannen Israëls togen uyt ten strijde tegen Benjamin: voorts schickten de mannen Israëls den strijt tegen hen by Gibea.
21 Doe togen de kinderen Benjamins uyt van Gibea: ende sy vernielden ter aerden op dien dagh van Israël twee ende twintigh duysent man.
22 Doch het volck versterckte sich, [te weten ] de mannen Israëls: ende sy beschickten den strijt wederom ter plaetse, daer sy [dien ] des vorigen daeghs geschickt hadden.
23 Ende de kinderen Israëls togen op, ende weenden voor ’t aengesichte des HEEREN tot op den avont, ende vraeghden den HEERE, seggende: Sal ick weder genaken ten strijde tegen de kinderen Benjamins, mijns broeders? ende de HEERE seyde; Treckt tegens hem op.
24 Soo naderden de kinderen Israëls tot de kinderen Benjamins, des anderen daeghs.
25 Ende die van Benjamin trocken uyt hen te gemoete, uyt Gibea, op den tweeden dagh, ende velden van de kinderen Israëls noch achtien duysent man neder ter aerden: alle die, trocken het sweert uyt.
26 Doe togen alle kinderen Israëls, ende al het volck op, ende quamen ten huyse Godes, ende weenden, ende bleven aldaer voor het aengesichte des HEEREN, ende vasteden dien dagh tot op den avont: ende sy offerden brand-offeren ende danck-offeren voor het aengesichte des HEEREN.
27 Ende de kinderen Israëls vraeghden den HEERE, want aldaer was de Arke des verbonts Godts in die dagen,
28 Ende Pinehas, de soon Eleazars, des soons Aarons, stont voor sijn aengesichte in die dagen, seggende; Sal ick noch meer uyttrecken ten strijde tegen de kinderen Benjamins, mijns broeders, of sal ick ophouden? Ende de HEERE seyde; Treckt op, want morgen sal ick hem in uwe hant geven.
29 Doe bestelde Israël achterlagen op Gibea rontom.
30 Ende de kinderen Israëls togen op, aen den derden dagh, tegen de kinderen Benjamins: ende sy schickten [den strijt ] op Gibea, als op de andere malen.
31 Doe togen de kinderen Benjamins uyt, den volcke te gemoete, [ende ] werden van de stadt afgetrocken: ende sy begonnen te slaen van het volck, [ende ] te doorsteken, gelijck d’andere malen, op de straten, waer van d’eene opgaet na ’t huys Godts, ende d’andere na Gibea, in het velt, ontrent dertigh man van Israël.
32 Doe seyden de kinderen Benjamins; Sy zijn voor ons aengesichte geslagen, als te voren: maer de kinderen Israëls seyden; Laet ons vlieden, ende hem van de stadt aftrecken na de straten.
33 Doe maeckten sich alle mannen Israëls op uyt hare plaetsen, ende schickten [den strijt ] te Baal Thamar: oock brack Israëls achterlage op uyt hare plaetse, na de ontblootinge van Geba.
34 Ende tien duysent uytgelesene mannen van gantsch Israël quamen van tegen over Gibea, ende de strijt wert swaer: doch sy en wisten niet, dat het quaet hen treffen soude.
35 Doe sloegh de HEERE Benjamin voor Israëls aengesichte, dat de kinderen Israëls op dien dagh van Benjamin vernielden, vijf ende twintigh duysent ende hondert mannen: alle die trocken het sweert uyt.
36 Ende de kinderen Benjamins sagen, dat sy geslagen waren: want de mannen Israëls gaven den Benjaminiten plaetse, om dat sy vertrouwden op de achterlage, die sy tegen Gibea gestelt hadden.
37 Ende de achterlage haestede, ende brack voorwaerts na Gibea toe: ja de achterlage trock recht door, ende sloegh de gantsche stadt met de scherpte des sweerts.
38 Ende de mannen Israëls hadden eenen bestemden tijt met de achterlage: wanneer sy eene groote verheffinge van roock van de stadt souden doen opgaen .
39 Soo keerden sich de mannen Israëls om in den strijt: ende Benjamin hadde begost te slaen [ende ] te doorsteken van de mannen Israëls ontrent dertigh man, want sy seyden; Immers is hy sekerlick voor ons aengesichte geslagen, als in den vorigen strijt.
40 Doe begost de verheffinge op te gaen van de stadt, [als ] een pilaer van roock: Als nu Benjamin achter sich om sagh, siet, soo gingh de brant der stadt op na den hemel.
41 Ende de mannen Israëls keerden sich om, ende de mannen Benjamins werden verbaest: want sy sagen, dat het quaet hen treffen soude.
42 Soo wendden sy sich voor het aengesichte der mannen van Israël na den wegh der woestijne; maer de strijt kleefdese aen, ende die uyt de steden, vernieldense in het midden van haer.
43 Sy omringhden Benjamin, sy vervolghden hem, sy vertraden hem gemackelick; tot voor Gibea, tegen der sonnen opgangh.
44 Ende daer vielen van Benjamin achtien duysent mannen: dese alle waren strijtbare mannen.
45 Doe keerden sy hen, ende vloden na de woestijne, tot den rotzsteen van Rimmon; maer sy deden eene nalesinge onder hen op de straten, van vijf duysent man: voorts kleefden syse achter aen tot aen Gideom, ende sloegen van hen twee duysent man.
46 Alsoo waren alle, die op dien dagh van Benjamin vielen, vijf ende twintigh duysent mannen, die het sweert uyttrocken: alle die waren strijtbare mannen.
47 Doch ses hondert mannen keerden sich, ende vloden na de woestijne, tot den rotzsteen van Rimmon, ende bleven in den rotzsteen van Rimmon, vier maenden.
48 Ende de mannen Israëls keerden weder tot de kinderen Benjamins, ende sloegense met de scherpte des sweerts, die van de geheele stadt tot de beesten toe, ja al wat gevonden wert: oock setteden sy alle steden, die gevonden werden, in ’t vyer.
De strijd van de stammen tegen Benjamin
1 Toen trokken alle Israëlieten uit en de gemeenschap verzamelde zich als één man, vanaf Dan tot Berseba, ook het land van Gilead, bij de HEERE in Mizpa.
2 En de leiders van heel het volk, van al de stammen van Israël, stelden zich op aan het hoofd van het verzamelde volk van God: vierhonderdduizend man voetvolk dat het zwaard kon hanteren.
3 De Benjaminieten hoorden dat de Israëlieten opgetrokken waren naar Mizpa. En de Israëlieten zeiden: Spreek, hoe is dit kwaad gebeurd?
4 Daarop antwoordde de Levitische man, de man van de vrouw die gedood was, en zei: Ik kwam met mijn bijvrouw in Gibea, dat tot Benjamin behoort, om er te overnachten.
5 Maar de burgers van Gibea stonden tegen mij op. Zij omsingelden 's nachts het huis omwille van mij. Zij dachten mij te doden en hebben mijn bijvrouw zo verkracht dat zij gestorven is.
6 Toen greep ik mijn bijvrouw en deelde haar in stukken en stuurde haar heel het land door dat erfelijk bezit is van Israël, omdat zij een schandelijke daad en een dwaasheid in Israël hadden verricht.
7 Zie, u bent allen Israëlieten. Geef hier uw mening en raad!
8 Toen stond heel het volk als één man op en zei: Niemand van ons zal naar zijn tent gaan en niemand van ons zal van hier weggaan naar zijn huis.
9 Welnu dan, dit is wat wij met Gibea zullen doen: ertegen optrekken , volgens het lot.
10 Wij zullen uit alle stammen van Israël tien man op de honderd nemen, honderd op de duizend en duizend op de tienduizend, om proviand mee te nemen voor het volk, zodat het, wanneer het in Geba in Benjamin komt, met hen kan doen overeenkomstig al de dwaasheid die zij in Israël gedaan hebben.
11 Zo verzamelden alle mannen van Israël zich tegen deze stad, verbonden als één man.
12 De stammen van Israël stuurden mannen door heel de stam van Benjamin om te zeggen: Wat is dit voor een kwaad dat onder u gebeurd is?
13 Lever ons nu die mannen uit, die verderfelijke lieden die in Gibea zijn, zodat wij hen doden en het kwaad uit Israël weg kunnen doen. De Benjaminieten wilden echter niet naar de stem van hun broeders, de Israëlieten, luisteren.
14 De Benjaminieten verzamelden zich daarentegen vanuit hun steden in Gibea om tegen de Israëlieten ten strijde te trekken.
15 En de Benjaminieten uit de steden werden op die dag geteld: zesentwintigduizend man die het zwaard konden hanteren. Daarnaast werden de inwoners van Gibea geteld: zevenhonderd van de beste mannen.
16 Onder al dit volk waren zevenhonderd van de beste mannen linkshandig. Ieder van hen kon haarfijn met een steen slingeren zonder te missen.
17 Ook de mannen van Israël werden geteld, Benjamin niet meegerekend: vierhonderdduizend man die het zwaard konden hanteren. Dit waren allemaal strijdbare mannen.
18 Zo stonden de Israëlieten op en trokken naar het huis van God, raadpleegden God en zeiden: Wie van ons moet als eerste ten strijde trekken tegen de Benjaminieten? En de HEERE zei: Juda als eerste.
19 Vervolgens stonden de Israëlieten in de morgen op en sloegen hun kamp op om te strijden tegen Gibea.
20 En de mannen van Israël trokken ten strijde tegen Benjamin. Vervolgens stelden de mannen van Israël zich tegen hen op voor de strijd tegen Gibea.
21 Toen trokken de Benjaminieten Gibea uit en richtten die dag verderf aan in Israël: tweeëntwintigduizend man viel ter aarde.
22 Maar het volk, de mannen van Israël, vatte moed, en zij stelden zich opnieuw op voor de strijd, op de plaats waar zij zich de vorige dag voor de strijd hadden opgesteld.
23 En de Israëlieten trokken op en huilden voor het aangezicht van de HEERE tot 's avonds toe. Zij raadpleegden de HEERE en zeiden: Zal ik opnieuw de strijd aanbinden met mijn broeder, de Benjaminieten? En de HEERE zei: Trek tegen hem op.
24 Maar toen de Israëlieten de volgende dag de Benjaminieten naderden,
25 trok Benjamin hun op de tweede dag vanuit Gibea tegemoet en zij richtten verderf aan onder de Israëlieten: nog achttienduizend man viel ter aarde. Al dezen konden het zwaard hanteren.
26 Toen trokken alle Israëlieten, ja heel het volk, op en kwamen bij het huis van God en huilden. En zij bleven daar voor het aangezicht van de HEERE en vastten die dag tot 's avonds toe. Ook brachten zij brandoffers en dankoffers voor het aangezicht van de HEERE.
27 En de Israëlieten raadpleegden de HEERE, want in die dagen bevond zich daar de ark van het verbond van God.
28 En Pinehas, de zoon van Eleazar, de zoon van Aäron, stond in die dagen voor Zijn aangezicht en zei: Zal ik nog eens ten strijde trekken tegen mijn broeder, de Benjaminieten, of zal ik ervan afzien? En de HEERE zei: Trek op, want morgen zal Ik hem in uw hand geven.
29 Toen legde Israël hinderlagen rondom tegen Gibea.
30 En op de derde dag trokken de Israëlieten op tegen de Benjaminieten en zij stelden zich op tegen Gibea, zoals de andere keren.
31 Vervolgens trokken de Benjaminieten de stad uit, het volk tegemoet. Ze werden van de stad weggelokt en begonnen zoals de andere keren slachtoffers te maken onder het volk, op de hoofdwegen door het open veld, waarvan de ene omhoog voert naar het huis van God en de andere naar Gibea: ongeveer dertig man van Israël.
32 Toen zeiden de Benjaminieten: Zij zijn voor onze ogen verslagen zoals eerst. Maar de Israëlieten zeiden: Laten wij vluchten en hen van de stad weglokken, naar de hoofdwegen.
33 Daarop stonden alle mannen van Israël op van hun plaats en stelden zich op bij Baäl-Tamar. Ook kwam het deel van Israël dat in hinderlaag lag, uit zijn plaats tevoorschijn, uit de open plek bij Geba.
34 En tienduizend van de beste mannen van heel Israël kwamen van tegenover Gibea. De strijd werd zwaar. Zij wisten echter niet dat het onheil hen treffen zou.
35 Toen versloeg de HEERE Benjamin, voor de ogen van Israël, zodat de Israëlieten op die dag van Benjamin vijfentwintigduizend en honderd man neersloegen. Al dezen konden het zwaard hanteren.
36 En de Benjaminieten zagen dat zij verslagen waren. Want de mannen van Israël gaven de Benjaminieten ruimte, omdat zij vertrouwden op de hinderlaag die zij tegen Gibea gelegd hadden.
37 Zij die in hinderlaag lagen, haastten zich en overvielen Gibea. Ja, zij die in hinderlaag hadden gelegen, trokken op en sloegen heel de stad met de scherpte van het zwaard.
38 De mannen van Israël hadden met de mannen die in hinderlaag hadden gelegen, de afspraak gemaakt dat dezen een grote rookwolk uit de stad zouden laten opstijgen,
39 en dat de mannen van Israël zich vervolgens om zouden keren in de strijd. Nu was Benjamin begonnen met slachtoffers te maken onder de mannen van Israël: ongeveer dertig man. Zij zeiden namelijk: Zij zijn ongetwijfeld geheel en al voor onze ogen verslagen, net als in de eerdere strijd.
40 Toen begon de rook wolk op te stijgen uit de stad, een pilaar van rook. Toen Benjamin vervolgens achteromkeek, zie, de hele stad was opgegaan in vlammen die naar de hemel stegen .
41 Toen keerden de mannen van Israël zich om, en de mannen van Benjamin werden door schrik overmand, want zij zagen dat het onheil hen getroffen had.
42 Daarom keerden zij voor de ogen van de mannen van Israël in de richting van de woestijn. De strijd achtervolgde hen echter, en de mannen uit de steden sloegen hen in hun midden neer.
43 Zij omsingelden Benjamin, zij achtervolgden hem, zij liepen hem met gemak onder de voet, tot tegenover Gibea, aan de kant waar de zon opgaat.
44 Er vielen van Benjamin achttienduizend man. Dit waren allemaal strijdbare mannen.
45 Daarop keerden zij zich om en vluchtten naar de woestijn, naar de rots van Rimmon. Zij hielden echter nog een nalezing onder hen op de hoofdwegen: vijfduizend man. Verder achtervolgden zij hen tot aan Gideom toe en doodden nog eens tweeduizend man van hen.
46 Zo was het aantal van allen die op die dag van Benjamin vielen, vijfentwintigduizend man, die het zwaard konden hanteren. Dit waren allemaal strijdbare mannen.
47 Zeshonderd man echter keerde zich om en vluchtte naar de woestijn, naar de rots van Rimmon, en zij bleven vier maanden bij de rots van Rimmon.
48 En de mannen van Israël keerden naar de Benjaminieten terug en sloegen hen met de scherpte van het zwaard, van de hele stad tot de dieren, ja, tot alles toe wat aangetroffen werd. Ook staken zij alle steden die aangetroffen werden, in brand.
